کتاب «رسوایی قرن و دیگر نوشته‌های مطبوعاتی» نوشته گابریل گارسیا مارکز با ترجمه علی شاکر به‌تازگی توسط نشر خزه منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش مهر، این کتاب  شامل ۴۲ نوشته‌ مطبوعاتی مارکز است که بین سال‌های دهه‌ی ۵۰ تا ۸۰ میلادی در نشریات مختلف به چاپ رسانده است. از دل این یادداشت‌ها و گاهی تک‌نگاری‌ها می‌توان پشت صحنه‌ رمان‌های مشهور او را تماشا کرد. این‌که کدام اتفاق و دغدغه‌ روزمره زمینه‌ساز خلق «صد سال تنهایی»، «پاییز پدرسالار» و... شده است.

یادداشت‌های مطبوعاتی مارکز دست و دل او را برای خلق شاهکارهایش گرم می‌کرده‌اند. با این حال، خود آن‌ها هیچ کم از داستان‌های درخشانش ندارند و به خوبی گواهی می‌دهند که چرا مارکز یکی از غول‌های جاودان ادبیات دنیاست و چرا همای نوبل ادبیات بر شانه‌هایش نشسته است.

مارکز درباره کتاب «رسوایی قرن» گفته است: «نه دلم می‌خواهد مرا با صدسال تنهایی به یاد بیاورند، نه با جایزه‌ی نوبل. دوست دارم با نوشته‌های مطبوعاتی‌ام از من یاد کنند.» او همچنین در جای دیگری گفته است: «من اساساً یک روزنامه‌نگارم. سراسر زندگی‌ام هم روزنامه‌نگار بوده‌ام. آثارم، کتاب‌های یک روزنامه‌نگار است. حتی اگر در آنها به‌وضوح این موضوع دیده نشود.»

برای ترجمه فارسی علی شاکر بر «رسوایی قرن» محمدمهدی فرقانی استاد روزنامه‌نگاری مقدمه نوشته است.

این‌کتاب با ۲۸۰ صفحه و قیمت ۴۵ هزار تومان منتشر شده است.

مشاوران رسانه‌ای با شعار «محصول ما شک است» می‌کوشند ابهام بسازند تا واقعیت‌هایی چون تغییرات اقلیمی یا زیان دخانیات را زیر سؤال ببرند. ویلیامسن در اینجا فلسفه را درگیر با اخلاق و سیاست می‌بیند: «شک، اگر از تعهد به حقیقت جدا شود، نه ابزار آزادی بلکه وسیله گمراهی است»...تفاوت فلسفه با گفت‌وگوی عادی در این است که فیلسوف، همان پرسش‌ها را با نظام‌مندی، دقت و منطق پی می‌گیرد ...
عوامل روان‌شناختی مانند اطمینان بیش‌ازحد، ترس از شکست، حس عدالت‌طلبی، توهم پولی و تاثیر داستان‌ها، نقشی کلیدی در شکل‌گیری تحولات اقتصادی ایفا می‌کنند. این عوامل، که اغلب در مدل‌های سنتی اقتصاد نادیده گرفته می‌شوند، می‌توانند توضیح دهند که چرا اقتصادها دچار رونق‌های غیرمنتظره یا رکودهای عمیق می‌شوند ...
جامعیت علمی همایی در بخش‌های مختلف مشخص است؛ حتی در شرح داستان‌های مثنوی، او معانی لغات را باز می‌کند و به اصطلاحات فلسفی و عرفانی می‌پردازد... نخستین ضعف کتاب، شیفتگی بیش از اندازه همایی به مولانا است که گاه به گزاره‌های غیر قابل اثبات انجامیده است... بر اساس تقسیم‌بندی سه‌گانه «خام، پخته و سوخته» زندگی او را در سه دوره بررسی می‌کند ...
مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...