«عکاسی در باستان‌شناسی و نگاهی به عکاسی مردم‌نگاری» نوشته ندا حسین طهرانی از سوی انتشارات پازینه روانه کتابفروشی‌ها شد. یکی از ویژگی‌های این کتاب، ارائه تاریخچه‌ای از عکاسی باستان‌شناسی در ایران است.

به گزارش ایبنا، نشر پازینه کتاب «عکاسی در باستان‌شناسی و نگاهی به عکاسی مردم‌نگاری» نوشته ندا حسین طهرانی را منتشر کرد.

نویسنده در 20 فصل به آموزش عکاسی از محوطه‌های باستانی، اشیا داخل موزه‌ها، عکاسی باستان‌شناسی از زیرآب، عکاسی مردم‌نگارانه و... پرداخته است. «تاریخچه عکاسی» عنوان فصل نخست کتاب است. ندا حسین طهرانی در این فصل ضمن بیان چگونگی ابداع عکاسی، به شرح مختصری از تاریخ عکاسی باستان‌شناسی می‌پردازد. ارائه تاریخچه‌ای از عکاسی باستان‌شناسی در ایران، یکی از مباحثی که برای نخستین بار در این کتاب به آن پرداخته شده است.

«آشنایی با لوازم اولیه عکاسی، عملکرد و نحوه نگه‌داری» و «انتخاب دوربین مناسب در عکاسی باستان‌شناسی» به ترتیب عناوین فصل‌های دوم و سوم کتاب است. با توجه به این نکته که عکاسی حرفه‌ای از محوطه‌های باستانی، نیاز به ماندن روزهای پیاپی در این محوطه‌هاست که معمولاً از امکانات چندانی برخوردار نیستند، مطالب ارائه شده در این دو فصل از اهمیت بسیاری برخوردار است. عکاسان می‌توانند با مطالعه این فصل‌ها خود را برای عکاسی بدون دغدغه از محوطه‌های باستانی آماده کنند.

عنوان‌های دیگر فصول این کتاب به ترتیب به این شرح است: «ساختار کلی دوربین و نحوه عملکرد یک دوربین به زبان ساده»، «لنزهای مناسب در عکاسی باستان‌شناسی»، «فیلترهای مناسب در عکاسی باستان‌شناسی»، «عکاسی از محوطه‌های باستانی»، «عکاسی در موزه‌ها و اشیا داخل ویترین»، «عکاسی معماری»، «عکاسی باستان‌شناسی زیر آب»، «عکس‌برداری هوایی از محوطه‌های باستانی»، «عکاسی مردم‌نگاری»، «عکاسی پانوراما»، «عکاسی مادون قرمز»، «ماکروگرافی»، «فوتومیکروگرافی»، «عکاسی از اشیا»، «ذخیره عکس با فرمت‌های مختلف، نمایش و نگه‌داری از عکس‌ها»، «برنامه فتوشاپ» و «برنامه کورل».

نویسنده در بخشی از پیش‌گفتار خود بر این کتاب نوشته است: «کتاب حاضر با هدف دستیابی به مناسب‌ترین و ساده‌ترین راه‌کارها اصول، فنون و روش‌های مؤثر عکاسی در پژوهش‌ها، کاوش‌ها و آثار باستانی در اختیار باستان شناسان قرار می‌دهد. یک بخش از کتاب به عکاسی مردم‌نگاری اختصاص‌یافته است که امید است این بخش برای مردم‌شناسان درزمینه پژوهش‌های مردم‌نگاری نیز سودمند واقع شود. عکاسی یکی از مهم‌ترین روش‌هایی است که به‌وسیله آن، یک باستان‌شناس و مردم‌نگار می‌توانند تمام جنبه‌های کار میدانی خود را به شکل روزانه ثبت کنند. به دلیل مستند و عینی بودن عکس، از آن به‌عنوان یک مدرک علمی در محوطه‌ها و حفاری‌ها و همچنین اسناد تاریخی استفاده می‌شود.»

«عکاسی در باستان‌شناسی و نگاهی به عکاسی مردم‌نگاری» نوشته ندا حسین طهرانی با شمارگان هزار نسخه، 355 صفحه و بهای 45 هزار تومان از سوی انتشارات پازینه منتشر شده است.

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...