کتاب «تمرین‌هایی برای هنرمندان یاغی» [Exercises for rebel artists : radical performance pedagogy] اثر گیلرمو گومز پنا و روبرتو سیفوئنتس [Roberto Sifuentes, Guillermo Gómez-Peña] با ترجمه حسین ملکی از سوی نشر بان راهی بازار کتاب شد.

تمرین‌هایی برای هنرمندان یاغی» [Exercises for rebel artists : radical performance pedagogy] اثر گیلرمو گومز پنا و روبرتو سیفوئنتس [Roberto Sifuentes, Guillermo Gómez-Peña]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، کتاب «تمرین‌هایی برای هنرمندان یاغی: پداگوژی اجرای رادیکال» یکی از آثار مهم در حوزه هنرهای اجرایی، فعالیت‌های اجتماعی و هنر جمعی است. به عبارت دقیق‌تر، این کتاب به عنوان یک راهنمای عملی و نظری برای هنرمندانی طراحی شده است که می‌خواهند مرزهای هنر وفعالیت اجتماعی را جابه‌جا کنند. با این اوصاف، کتاب ترکیبی از نظریه هنری و تمرین‌های عملی است که خاطرات شخصی نویسنده را نیز در بر دارد.

در مباحث تئوری، نویسنده هنر را به مثابه‌ی مقاومت و هنرمند را به مثابه کنشگر اجتماعی معرفی می‌کند. او تأکید می‌کند که هنر نباید تنها در گالری‌ها و موزه‌ها محدود شود، بلکه باید به خیابان‌ها و فضاهای عمومی وارد شود تا با عموم مردم تعامل داشته باشد. در حوزه تمارین عملی، کتاب شامل مجموعه‌ای از تمرین‌ها و کارگاه‌های آموزشی است که به هنرمندان کمک می‌کند تا مهارت‌های خود را توسعه دهند. این تمرین‌ها شامل استفاده از بدن به عنوان ابزار بیان، ایجاد دیالوگ با مخاطبان و استفاده از فضاهای عمومی برای اجراهای غیرمعمول و رادیکال است. برای مثال، یکی از تمرین‌ها از هنرمندان می‌خواهد که در یک مکان عمومی به مدت چند ساعت بدون حرکت بایستند و واکنش‌های مردم را مشاهده کنند.

گومز پنا که خود دهه‌ها با این عقیده به اجرای هنرهای مختلف پرداخته است، از خاطرات خود نیز سخن می‌گوید. او درباره چالش‌هایی که با آن‌ها روبرو شده است، از جمله سانسور، تهدید و واکنش‌های منفی مخاطبان، صحبت می‌کند. این خاطرات به خوانندگان نشان می‌دهد که اجرای رادیکال می‌تواند خطرناک باشد، اما در عین حال قدرتمند و تأثیرگذار است. همچنین قابل ذکر است که سبک نوشتاری وی در این کتاب ترکیبی از طنز، جدیت و شعر است. او با زبانی صمیمانه و گاهی طعنه‌آمیز، خوانندگان را به تفکر وامی‌دارد و آن‌ها را تشویق می‌کند تا از مرزهای سنتی هنر فراتر روند. در نتیجه، این کتاب نه تنها یک راهنمای آموزشی به حساب می‌آید، که یک بیانیه سیاسی و هنری است که از هنرمندان می‌خواهد تا در برابر نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها بایستند.

گیلرمو گومز پنا، هنرمند، نویسنده، فعال و مربی مکزیکی / شیکانو است. گومز-پنا آثاری را در رسانه‌های متعددی از جمله هنر اجرا، رادیو تجربی، ویدئو، عکاسی و هنر اینستالیشن خلق کرده است. پانزده کتاب او شامل مقالات، شعر تجربی، فیلمنامه‌های اجرا، عکس‌ها و وقایع نگاری به دو زبان انگلیسی، اسپانیایی و اسپانیایی است.

کتاب «تمرین‌های برای هنرمندان یاغی» در ۳۵۲ صفحه با قیمت ۳۸۸ هزار تومان در دسترس است.

................ هر روز با کتاب ...............

هنر |
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...