کتاب «چرچیل، تلاش برای بقا» [Churchill] نوشته لرد موران [Charles Wilson, 1st Baron Moran] با ترجمه فریور جوانبخت روایت خاطرات پزشک نخست‌وزیر بریتانیاست که در نکاتی که او روایت می‌کند چهره دوگانه‌ای از چرچیل را نشان می‌دهد.

چرچیل، تلاش برای بقا» [Churchill] نوشته لرد موران [Charles Wilson, 1st Baron Moran]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، لرد چارلز موران، پزشک مخصوص و دوست وینستون چرچیل طی 25 سال همراهی با این سیاستمدار در یادداشت‌های روزنویسی به عنوان «چرچیل، تلاش برای بقا» را به نگارش درآورده است که در این یادداشت‌ها چهره دوگانه‌ای را از نخست‌وزیر بریتانیا ارائه می‌دهد.

چارلز موران در این یادداشت‌ها به تفضیل درباره ملاقات‌ها، کنفرانس‌ها و نشست‌های چرچیل با دیگر سیاستمداران پرداخته؛ از جمله دیدارهای چرچیل با روسای جمهوری آمریکا، کنفرانس تهران، کنفرانس یالتا و ملاقات با ژنرال دوگل که از نظر تاریخی دارای اهمیت فراوانی هستند.

پزشک مخصوص چرچیل مجبور بود بیمار خاص، مهم و معروفش را در اتاق‌های جنگ، کنفرانس‌های جهانی، مثل دیدار چرچیل با روزولت و استالین، و در لحظات حساس و تاریخ‌ساز همراهی کند. همچنین او شاهد استراحت نخست‌وزیر در نقاط مختلف جهان از جمله واشنگتن، مسکو، تهران، مصر و لندن بود و برای همین از نزدیک شاهد پیروزی، شکست، شادی و غم نخست‌وزیر بریتانیا باشد. ضمن این‌که همراهی در سفر و حضر باعث شد او اطلاعات و آگاهی زیادی درباره رویدادها و سیاستمداران و شخصیت‌های تاریخی کسب کند.

موران در سنی پخته چون 58 سالگی به توصیه اعضای کابینه که نگران وضعیت جسمی چرچیل بودند، به عنوان پزشک مخصوص در کنار او قرار گرفت. وقتی برای نخستین‌بار نخست‌وزیر را ملاقات کرد تصورش بر این بود که نمی‌تواند با این سیاستمدار سرسخت و لجوج کنار بیاید اما برخلاف تصورش سال‌های زیادی در کنار او ماند.

در بعضی از روزنوشت‌ها نوع توصیف پزشک از بیمار جالب است آنجا که موران از ظاهر خونسرد چرچیل و بی اعتنایی‌اش به بیماری می‌نویسد در حالی که پزشکش معتقد است به شدت از بیمار شدن هراس دارد.

هر دو نخست‌وزیر (چرچیل و مکنزی کینگ) با هم رفتار دوستانه داشتند، اما متوجه شدم چرچیل در رفتارش با نخست‌وزیر کانادا، رفتار مافوق را دارد، در حالی که با روزولت سعی در جلب رضایت و قانع کردن او برای قبول نظریاتش داشت و برای اولین بار دیدم که چرچیل به صحبت کس دیگری جز خودش توجه می‌کند و حاضر به قبول نظراتش است.

وقتی چرچیل به مسکو می‌رود تا درباره جنگ با استالین تبادل‌نظر کند از رفتار استالین گلایه دارد. به طوری که موران رفتار استالین را این‌طور شرح می‌دهد: «بعد از جلسه اظهار داشت: جلسه کاملا بی‌نتیجه بود و استالین تمام توافقات جلسه دیشب را انکار کرد.» چرچیل با تشریح قیافه استالین نقدهایش را برنمی‌تابد: «استالین در صندلی خود لم داده بود و پیپ می‌کشید و چشم‌هایش در حالت نیمه‌باز بود و مرتبا به من اهانت می‌کرد.» اگرچه بعدها وزیر خارجه انگلیس در یادداشتی از رفتار استالین به نخست‌وزیر انتقاد و او در دیدار بعدی رفتارش را گرم‌تر کرد اما این بار چرچیل به او روی خوش نشان نداد.

در دیدارهای انجام شده از سوی چرچیل برای هماهنگی درباره سیاست‌های جنگی هر گاه سیاستمداری با او همراه شود، نگاه مثبت نخست‌وزیر بریتانیا را نسبت به شخصیت و رویکرد سیاسی‌اش خواهد داشت در غیر این صورت نگاهش کاملا منفی خواهد بود: «بی‌مقدمه گفت: متوجه شدی پرزیدنت روزولت چه قدر خسته به نظر می‌رسد. احساس می‌کنم دچار کند ذهنی شده و دیگر نمی‌تواند مانند گذشته به سرعت تصمیم‌گیری کند.»

چرچیل از دوران مدرسه و تنهایی خود با پزشکش دردل می‌کند از این‌که قد کوتاهی داشت و در مدرسه با کسی هم‌صحبت نبود برای همین در تنهایی و انزوا سخنرانی لرد چاتام را که از برجسته‌ترین سخنرانان قرن 18 بود، مطالعه کرد به حدی که هنگام مطالعه دچار هیجان و در نتیجه لکنت می‌شد. در واقع چرچیل در دوران کودکی به دلیل لاغری و غیرعضلانی بودن اندام و دست‌های ظریف از سوی دانش‌آموزان بزرگ‌تر و قلدر و زورگو مورد تهدید و ضرب و شتم قرار می‌گرفت.

روایت حضور سران متفقین در تهران حاوی نکته خاصی نیست جز نزدیکی روزولت و چرچیل به یکدیگر به شکلی که پزشک نخست‌وزیر بریتانیا معتقد است که استالین در کنفرانس تهران نفوذ زیادی بر افکار روزولت دارد. به طوری که استالین از روزولت خواست که به دلیل دوری سفارت آمریکا و روسیه در تهران، رئیس‌جمهور آمریکا در ویلایی در سفارت روسیه اقامت کند. هر چند به نظر میرسد «همه می‌دانند مساله امنیت روزولت بهانه است برای اینکه استالین روزولت را زیر نظر مستقیم ماموران امنیتی روسیه قرار دهد.» این رویه باعث می‌شد که هیچ کس جز چرچیل اجازه ملاقات با رئیس‌جمهور آمریکا را نداشته باشد و عملا روزولت زیر کنترل استالین قرار بگیرد.

نکته جالب درباره دریافت جایزه نوبل ادبیات به چرچیل است. خانم چرچیل به نمایندگی از همسرش به استکهلم می‌رود تا این جایزه را بگیرد و چرچیل نگران سلامتی همسرش است. این موضوع را این‌طور توجیه می‌کند که وقتی در سفر هوایی با آنها همراه باشم دیگر این نگرانی را ندارم! در همین دوره است که روزنامه‌ها با چاپ کاریکاتورهایی سعی دارند در پی آن بودند که نخست وزیر دریابد: «مرد پیر در حال رفتن به سر کار، او چگونه می‌تواند تا عصر به کار ادامه دهد؟»

کتاب «چرچیل، تلاش برای بقا» نوشته لرد موران ترجمه فریور جوانبخت موثق در 214 صفحه، در شمارگان 500 نسخه، به بهای هشتاد و پنج هزار تومان از سوی نشر پایان به چاپ رسیده است.

................ هر روز با کتاب ................

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...