رمان «الف/یا» [ئەلف/یا] نوشته رضا علی‌پور [ڕەزا عەلی‌پوور] با ترجمه محمدرئوف مرادی توسط انتشارات ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شد.

الف/یا» [ئەلف/یا] نوشته رضا علی‌پور [ڕەزا عەلی‌پوور]

به گزارش خبرنگار مهر، این‌کتاب دویست‌وبیست‌وپنجمین عنوان «ادبیات جهان» و صدوهشتادوسومین «رمان» منتشره توسط این‌ناشر است.

رضا علی‌پور این‌رمان را سال ۱۳۹۸ به زبان کردی توسط انتشارات مانگ منتشر کرد و موضوعش درباره خوشنویسی و زندگی یک‌خطاط است. در این‌رمان،‌ خوشنویسی، هم یک‌هنر و همچنین یک‌سلوک و مسیر برای رسیدن به خداست.

حدیقه ناصریه و تاریخ شرفنامه، لب‌التواریخ، تحفه اردلان و تاریخ سنندجی ازجمله آثاری هستند که در این‌رمان به‌ آن‌ها ارجاع داده شده است.

در قسمتی از این‌رمان می‌خوانیم:

کسی که عکس را از ما گرفت نیم ساعت بعد عکس را به ما برگرداند. انگار در آن نیم ساعت خیلی چیزها عوض شده بود. لیلا هی نگاهش می‌کرد و می‌انداخت داخل پاکت و کیفش.
گفتم: «در عکس چه می‌بینی؟ طی نیم‌ساعت پیر شده‌ایم؟»
گفت: «چرا چشمم این‌شکلی است؟»
دست روی چشم چپش در عکس گذاشت.
گفتم: «حکایتی خوانده‌ام که می‌گوید: صورتگر تاتاری...»
گفت: «دست از این حکایت‌ها بردار.»
به عکس دقت کرد: «هر کدام جایی را نگاه می‌کنیم.»
«نه، ببین، هر دو داریم دوربین را نگاه می‌کنیم.»
«نه، تو این‌جا نیستی، خیلی وقت است این‌جا نیستی، نمی‌دانم کجا را نگاه می‌کنی.»
«لیلا خواهش می‌کنم شروع نکن، من امروز به خاطر تو آمده‌ام.»
«هی منت، هی منت، نمی‌دانم خانه بودی چه‌کار می‌کردی؟ ها! می‌رفتی تو حکایت‌هایت. ناراحت می‌شوی می‌گویم توی گذشته‌ای، دویست سیصد سال پیش از حالا، نه چهل پنجاه سال، نمی‌دانم کی می‌خواهی برگردی؟ سی‌وسه‌سال داری. حرف حرف خودت است؛ با کبریتی به زندگی هر دویمان آتش زده‌ای، بوی سوختگی‌اش به در و همسایه و دوست و فامیل هم رسیده، اما به مشام خودت نرسیده.»

این‌کتاب با ۱۷۴ صفحه، شمارگان ۵۵۰ نسخه و قیمت ۵۵ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...