دو سفرنامه‌ی میرزا حسن خان (مشهور به الفراریه) و جعفرقلی‌خان (جلال‌الملک) با تصحیح و تحشیه امید شریفی توسط انتشارات ایران شناسی منتشر شد.

سفرنامه‌ی میرزا حسن خان (مشهور به الفراریه) و جعفرقلی‌خان (جلال‌الملک)

به گزارش کتاب نیوز، «الفراریه» شرح سفر یا فرار میرزا حسن‌خان نوه میرزا فتحعلی خان صاحب‌دیوان، نبیره فتحعلی‌شاه قاجار از تهران به آذربایجان است.

این فرار طی بیست و سه روز از تاریخ 10 رجب تا 3 شعبان 1301هجری قمری به همراه پسرعموی صدراعظم وقت، جناب مستوفی الممالک انجام شده است. متن این سفرنامه‌ نه تنها از نظر تعداد، تک نسخه‌ای و منحصر به فرد است بلکه از نظر دلیل و موضوع و اتفاقات رخ داده در حین این سفر نیز عجیب و منحصر به فرد است.

علت فرار میرزا حسن‌خان به گفته‌ی خودش، درخواست حکومت یکی از مناطق تحت ولایت پدرش، میرزا حسین‌خان موتمن‌الملک، و مخالفت صریح او بوده است. جواب رد پدر چنان تند و قاطع بوده که میرزا حسن‌خان ضمن فرار، نام سفرنامه خویش را الفراریه می نامد. این سفرنامه برآوردی کلی از اوضاع اقتصادی و اجتماعی آن دوران را در اختیار ما قرار می‌دهد. نویسنده هر اتفاقی را با مثالی عربی یا فارسی یا شعری زیبا مزین نموده است.

سفرنامه‌ی «معین‌السلطان» تحت عنوان «سفرنامه یکی از پیش‌خدمتان» با نسخه‌ای منحصر به فرد در کتابخانه ملی، شرح ماموریت جعفرقلی‌خان (جلال‌الملک) برای رساندن خلعت از جانب ناصرالدین شاه برای ظل‌السلطان است. اگرچه در هیچ جایی از این متن نام نویسنده مطرح نشده است اما امید شریفی مصحح کتاب با استناد به مدارک موجود مشخص کرده است که نویسنده این سفرنامه پسر دائی ناصرالدین شاه و داماد ظل‌السلطان، جعفرقلی‌خان اعتمادی ملقب به جلال‌الملک، فرزند عیسی‌خان اعتمادالدوله، است.

جعفرقلی‌خان در دهم شوال سال 1303 هجری قمری، (تیرماه 1265 هجری شمسی) جهت بردن خلعت برای ظل‌السلطان پسر ارشد ناصرالدین شاه از تهران خارج و پس از رسیدن به اصفهان و دادن خلعت به ایشان و استراحت و گشت و گذار تقریبا یک ماهه در این شهر، در حالی که قصد بازگشت به تهران را داشته است از سوی پادشاه و ظل‌السلطان حامل خلعت‌ برای حاکم خردسال فارس، سلطان حسین میرزا ملقب به جلال‌الدوله و پیشکار ایشان فتحعلی خان صاحب‌دیوان و دیگر صاحب منصبان حکومتی فارس می‌گردد.

امید شریفی (1354- ) پیش از این نیز سه سفرنامه «ریچارد گیبونز»، «سر فردریک گلداسمید» و «فیروز میرزا فرمانفرما» را ترجمه و تصحیح کرده بود.

دو سفرنامه‌ی میرزا حسن خان (مشهور به الفراریه) و جعفرقلی‌خان (جلال‌الملک) به ترتیب در 168 صفحه(و قیمت 85هزار تومان) و 240صفحه (و با قیمت 110هزار تومان) توسط انتشارات ایران شناسی منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...
من از یک تجربه در داستان‌نویسی به اینجا رسیدم... هنگامی که یک اثر ادبی به دور از بده‌بستان، حسابگری و چشمداشت مادی معرفی شود، می‌تواند فضای به هم ریخته‌ ادبیات را دلپذیرتر و به ارتقا و ارتفاع داستان‌نویسی کمک کند... وقتی از زبان نسل امروز صحبت می‌کنیم مقصود تنها زبانی که با آن می‌نویسیم یا حرف می‌زنیم، نیست. مجموعه‌ای است از رفتار، کردار، کنش‌ها و واکنش‌ها ...
می‌خواستم این امکان را از خواننده سلب کنم؛ اینکه نتواند نقطه‌ای بیابد و بگوید‌ «اینجا پایانی خوش برای خودم می‌سازم». مقصودم این بود که خواننده، ترس را در تمامی عمق واقعی‌اش تجربه کند... مفهوم «شرف» درحقیقت نام و عنوانی تقلیل‌یافته برای مجموعه‌ای از مسائل بنیادین است که در هم تنیده‌اند؛ مسائلی همچون رابطه‌ فرد و جامعه، تجدد، سیاست و تبعیض جنسیتی. به بیان دیگر، شرف، نقطه‌ تلاقی ده‌ها مسئله‌ ژرف و تأثیرگذار است ...
در شوخی، خود اثر مایه خنده قرار می‌گیرد، اما در بازآفرینی طنز -با احترام به اثر- محتوای آن را با زبان تازه ای، یا حتی با وجوه تازه ای، ارائه می‌دهی... روان شناسی رشد به ما کمک می‌کند بفهمیم کودک در چه سطحی از استدلال است، چه زمانی به تفکر عینی می‌رسد، چه زمانی به تفکر انتزاعی می‌رسد... انسان ایرانی با انسان اروپایی تفاوت دارد. همین طور انسان ایرانیِ امروز تفاوت بارزی با انسان هم عصر «شاهنامه» دارد ...
مشاوران رسانه‌ای با شعار «محصول ما شک است» می‌کوشند ابهام بسازند تا واقعیت‌هایی چون تغییرات اقلیمی یا زیان دخانیات را زیر سؤال ببرند. ویلیامسن در اینجا فلسفه را درگیر با اخلاق و سیاست می‌بیند: «شک، اگر از تعهد به حقیقت جدا شود، نه ابزار آزادی بلکه وسیله گمراهی است»...تفاوت فلسفه با گفت‌وگوی عادی در این است که فیلسوف، همان پرسش‌ها را با نظام‌مندی، دقت و منطق پی می‌گیرد ...