تابلو نقاشی «ویرجینیا وولف» اثر هنری است که همزمان یاد و خاطره دو خواهر با استعداد یعنی «ویرجینیا وولف» نویسنده مشهور و «ونسا بل» نقاش را زنده نگه داشته است.

تابلو نقاشی «ویرجینیا وولف

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، تابلو نقاشی «ویرجینیا وولف» پرتره‌ ای است از نویسنده انقلابی فمینیست که به دست «ونسا بل» خواهر نقاش‌اش که کمتر مورد توجه قرار گرفته بود، خلق شده است. «بِل» این اثر هنری را در سال ۱۹۱۲ از خواهر کوچکترش خلق کرد.

این نقاش در سال ۱۸۷۹ در لندن با نام «ونسا استفن» متولد شد. او که از خانواده با طبقه بالا اجتماعی محسوب می‌شد از همان دوران کودکی در خانه تحت تعلیم قرار گرفت. او در دوران نوجوانی طراحی را آموخت و سپس در دوران جوانی برای یادگیری نقاشی به آکادمی سلطنتی هنر در لندن رفت.

پس از آنکه والدینش را از دست داد در سال ۱۹۰۴ به منطقه «بلومزبری» نقل مکان کرد. «بل» برای نقل مکان کردن به این منطقه خواهرش «ویرجینیا» را با خود برد. این دو بعدها به «گروه بلومزبری» که گروهی متشکل از چندین نویسنده، نقاش و منتقد بود، محلق شدند.

ونسا بل

ونسا بل در سال ۱۹۰۷ ازدواج کرد و صاحب سه فرزند شد. این نقاش به طراحی داخلی هم علاقه بسیاری داشت. روحیه آزاد، مستقل و دوستانه او در آثار هنری‌اش از نقاشی گرفته تا طراحی‌های داخلی نمود پیدا کرد.

با مطالعه زندگی‌نامه‌های این دو خواهر می‌توان دریافت روابط آن‌ها فراز و نشیب‌هایی داشته است. در عین حال این دو بسیار صمیمی و به یکدیگر نزدیک بوده‌اند.

تابلو نقاشی «ویرجینیا وولف» که یادآور دو تن از چهره‌های پیشگام ادبی و هنری اوایل قرن بیستم است، از دو جنبه متضاد قابل بررسی است. «بل» خواهرش را در حالتی کاملا خودمانی و درحالی که مشغول بافندگی است به تصویر کشیده است. این ویژگی‌ها سبب ایجاد فضای خانوادگی و گرم در نقاشی می‌شوند. از طرفی اجزای صورت «ویرجینیا» کاملا محو هستند و در چهره او اثری از جزئیات مهم نیست که این موضوع حس کلی نقاشی را می‌تواند به سمت احساسات سرد و فاصله ببرد.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...