۵۰ و ۵۱ امین شماره نشریه «شیرازه کتاب» با عنوان «فصل رویش» منتشر شد.

شیرازه کتاب فصل رویش

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، مجمع ناشران انقلاب اسلامی در شماره جدید «شیرازه کتاب» به سردبیری مهدی سلیمانی با عنوان «فصل رویش» به رویش‌ها، دستاوردها و مسیر پیش روی نشر جبهه فرهنگی انقلاب پرداخته است.

مجله شیرازه کتاب در بخش «خانواده نشر» علاوه بر اخبار دو ماه گذشته در حوزه نشر، در گفت‌وگو با حجت الاسلام بهمنی مدیر انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) به فعالیت‌های مرحوم آیت‌الله مصباح یزدی در حوزه کتاب و آثار ایشان پرداخته است. در ادامه این بخش گزارشی از جایزه ادبی فلسطین، گزارشی از نمایشگاه مجازی کتاب تهران و گزارشی از سومین مسابقه کتاب‌خوانی پویا با محوریت کتاب «مسابقه کوفته‌پزی و هفت داستان دیگر» گردآوری شده است.

پرونده ویژه این شماره از مجله شیرازه به موضوع دستاوردها و رویش‌های نشر انقلاب در دهه نود و همچنین رشد و پیشرفت ناشران جبهه انقلاب در این دهه نسبت به دهه‌های گذشته پرداخته است. شیرازه کتاب در این بخش، گفت‌وگوهایی با مرتضی احمدآخوندی مدیر انتشارات دارالکتب الاسلامیه، دکتر محسن پرویز رئیس هیئت‌مدیره انجمن قلم، مهندس حسین سعیدی مدیرعامل انتشارات به‌نشر، محمد حقی مدیر انتشارات کتابستان معرفت، محمد راهی مدیرعامل انجمن کتاب‌فروشان جبهه فرهنگی انقلاب (خوشه) و احمد عطایی مدیر مؤسسه فرهنگی هنری قدر ولایت داشته است. علاوه بر این مجموعه گزارش‌هایی از برخی فعالیت‌های مجمع ناشران انقلاب اسلامی در حوزه‌های مختلف همچون: کاغذ، توزیع کتاب، پویش‌های مطالعاتی، فعالیت‌های نمایشگاهی، تبلیغ و ترویج کتاب در صداوسیما، جریان‌سازی تولیدی، جوایز ادبی و تولیدات مکتوب و منشورات مجمع ناشران انقلاب اسلامی ارائه شده است.

در بخش «طعم کتاب» علاوه بر سری هشتم «نکته‌هایی برای نوشتن» که فاطمه سلیمانی ازندریانی آن را نگاشته است، نگاهی هم به کتاب‌های «مسجد رهبر»، «کاهن معبد جینجا» و «آن مرد با باران می‌آید» شده است. در پایان این بخش نیز بسته پیشنهادی کتاب در بهمن و اسفند ۹۹ به مخاطبان ارائه شده است.

نویسندگان «کافه شیرازه» در این شماره، یادداشت‌های خود را معطوف به وضعیت کلی نشر جبهه انقلاب و مسیری که طی شده است کرده و از ادامه مسیری که باید طی شود سخن گفته‌اند. در این شماره، «کافه شیرازه» میزبان یادداشت‌هایی از محمدعلی مرادیان، میثم رشیدی مهرآبادی، عاطفه جعفری، مصطفی اکبری و امیرحسین موسیوند بوده است.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...