کتاب «حرفی به قدر کفایت (الگوی ارتباطات کلامی در نهج‌البلاغه)» نوشته حمید شکری اویلق و سید بشیر حسینی توسط انتشارات سروش منتشر و راهی بازار نشر شد.

حرفی به قدر کفایت (الگوی ارتباطات کلامی در نهج‌البلاغه) حمید شکری اویلق و سید بشیر حسینی

به گزارش  کتاب نیوز به نقل از مهر، در این‌اثر تلاش شده تقریبا تمامی نقطه‌نظرات حضرت علی (ع) درباره پدیده ارتباط کلامی و نیز شیوه‌های ارتباط کلامی ایشان بر اساس تحلیل محتوای کیفی، جمع آوری و تحلیل شود. به ادعای نویسندگان اثر می‌توان گفت این‌کتاب اولین اثری است که علوم ارتباطات را به نهج البلاغه پیوند می‌زند و از دل آن، سعی در ارائه مدلی به‌عنوان  پدیده ارتباط کلامی دارد.

این کتاب شامل سه فصل کلی و مرتبط است که عناوین‌شان به‌ترتیب عبارت است از: «تحلیل و پردازش مضامین مرتبط با ارتباطات کلامی نهج‌البلاغه»، «مفاهیم، تعاریف و دیدگاه‌های نظری» و «استنباط و تدوین مدلی برای ارتباطات کلامی».

در فصل اول تمام اطلاعات، داده‌ها و واحدهای معنایی مورد نظر و مطلوب همراه با تحلیل مضمونی نسبتا ساده و خلاصه استخراج، جمع بندی، کدگذاری و دسته‌بندی شده‌اند.

در فصل دوم هم مفاهیم، تعاریف، دیدگاه‌ها و نظریات مرتبط با موضوع ارتباط، ارتباط کلامی، مدل‌های ارتباطی، که حاصل تفکر اندیشمندان شهیر بوده‌اند ارائه شده‌اند تا درباره ادبیات نظری موجود و دیدگاه‌های مختلف در حیطه موضوع و یافته‌های کتاب آگاهی و شناخت بهتر و کامل‌تری پیدا شود. در واقع در فصل اول، نگاه، نگرش و تعریف حضرت امیر (ع) از موضوع کتاب ارائه و در فصل دوم بر این‌موضوع تمرکز شده که اندیشمندان و عالمان متخصص در این‌زمینه چه نظر و تعاریفی دارند.

سومین فصل کتاب «حرفی به قدر کفایت» هم با تکیه بر مطالب دو فصل پیشین، عصاره‌ یافته‌ها و جمع‌بندی بحث ارتباط کلامی در قالب مدل استنباطی و اکتشافی است. 

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

در بخش دلالت‌های گفتاری اشاره شد که موضوعیت اخلاق در کنار مضمون ارتباطی درخصوص شیوه‌های ارتباطی هم صادق و قابل طرح است؛ چراکه خود تکنیک ارتباطی یا همان نحوه ارائه پیام، بخشی از پیام ارتباط‌گر خواهد بود و عملا پیام‌ساز است. درنتیجه شیوه و تکنیک، یک‌جزء خنثی و بی‌اثر قلمداد نمی‌شود.
وقتی فرد جوانی به یک کهن‌سال همان‌گونه ارتباط برقرار می‌کند که به اعضای خانواده خود؛ ما این شکل از ارتباط و پیام را از منظر اخلاق نادرست تعبیر می‌کنیم. اما در اینجا نقطه نقد ما و نقطه اتهام ما، مضمون ارتباط که همان کلمه و نماد قراردادی نیست؛ بلکه نقد ما متوجه شیوه ارتباط فرد و نحوه پیام اوست. چراکه نحوه ارائه و تکنیک ارتباطی در تعامل با مضمون خود پیام‌ساز می‌شود و معانی متفاوت را تداعی می‌کند.
نکته استنتاجی آخر از بخش دلالت‌های عملی این است که هرکسی شیوه ارتباطی مخصوص به خود را دارد و این شیوه ارتباطی منحصربه‌فرد مرهون عوامل بسیاری است که به یک بخش از آن‌ها ذیل مقوله عوامل تاثیرگذار اشاره شد. در حالت کلی شیوه ارتباطی هر فردی متاثر از چهار عامل کلی شخصیت خود منبع، مخاطب، پیام و محیط ارتباطی است.

این‌کتاب با ۲۹۲ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۵۰ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

مشاوران رسانه‌ای با شعار «محصول ما شک است» می‌کوشند ابهام بسازند تا واقعیت‌هایی چون تغییرات اقلیمی یا زیان دخانیات را زیر سؤال ببرند. ویلیامسن در اینجا فلسفه را درگیر با اخلاق و سیاست می‌بیند: «شک، اگر از تعهد به حقیقت جدا شود، نه ابزار آزادی بلکه وسیله گمراهی است»...تفاوت فلسفه با گفت‌وگوی عادی در این است که فیلسوف، همان پرسش‌ها را با نظام‌مندی، دقت و منطق پی می‌گیرد ...
عوامل روان‌شناختی مانند اطمینان بیش‌ازحد، ترس از شکست، حس عدالت‌طلبی، توهم پولی و تاثیر داستان‌ها، نقشی کلیدی در شکل‌گیری تحولات اقتصادی ایفا می‌کنند. این عوامل، که اغلب در مدل‌های سنتی اقتصاد نادیده گرفته می‌شوند، می‌توانند توضیح دهند که چرا اقتصادها دچار رونق‌های غیرمنتظره یا رکودهای عمیق می‌شوند ...
جامعیت علمی همایی در بخش‌های مختلف مشخص است؛ حتی در شرح داستان‌های مثنوی، او معانی لغات را باز می‌کند و به اصطلاحات فلسفی و عرفانی می‌پردازد... نخستین ضعف کتاب، شیفتگی بیش از اندازه همایی به مولانا است که گاه به گزاره‌های غیر قابل اثبات انجامیده است... بر اساس تقسیم‌بندی سه‌گانه «خام، پخته و سوخته» زندگی او را در سه دوره بررسی می‌کند ...
مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...