کتاب «سرمایه اجتماعی و توسعه اقتصادی» [Social Capital and Economic Development] نوشته پاتریک فرانکوئیس [Patrick Francois] با ترجمه محسن رنانی و رزیتا مویدفر منتشر شد.

سرمایه اجتماعی و توسعه اقتصادی» [Social Capital and Economic Development] پاتریک فرانکوئیس [Patrick Francois]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این کتاب در ۲۱۴ صفحه با شمارگان هزار نسخه و قیمت ۴۲هزار تومان توسط موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‌ریزی منتشر شده است.

در نوشته پشت‌ جلد کتاب «سرمایه اجتماعی و توسعه اقتصادی» آمده است: ماموریت این کتاب تبیین رابطه سرمایه اجتماعی با فن‌آفرینی است. و البته فن‌آفرین را به‌عنوان مدیر خط‌شکن توسعه می‌بیند. یعنی نوسازی (مدرنیزاسیون) که یکی از مراحل مقدماتی توسعه است زمانی پی‌درپی می‌تواند گسترش یابد و بخش‌های تازه‌تر و نوتر زندگی را در برگیرد که به‌طور متوالی در فناوری، فن‌آفرینی رخ دهد و فناوری‌های جدیدی وارد عرصه‌های تازه‌ای از زندگی شوند.

برای آن‌که نیروهای خلاق و فن‌آفرین دست به فن‌آفرینی بزنند ما نیازمند ثبات و پایین‌بودن نااطمینانی هستیم، و سرمایه اجتماعی یکی از اصلی‌ترین منابع کاهش نااطمینانی در هر جامعه‌ای است. در این‌جا حلقه اصلی فن‌آفرینی و سرمایه اجتماعی شکل می‌گیرد؛ سرمایه اجتماعی رفتارهای انسان‌ها و آینده را پیش‌بینی‌پذیر، فعالیت‌های اقتصادی را امیدبخش، و ارتباطات، تعاملات و مبادلات را لذت‌بخش می‌کند. و هرچه سرمایه اجتماعی کاهش یابد نه‌تنها دلپذیری فعالیت‌ها کم می‌شود، بلکه خطر فریب خوردن و از دست دادن فرصت‌ها و تعرض به حقوق مالکیت افزایش می‌یابد. و البته هرچه در جامعه‌ای سیاست بی‌ثبات‌تر، قانون بی‌حرمت‌تر، اخلاق شکننده‌تر، سنت‌ها تخریب‌شده‌تر، سیاست‌مداران فریبکارتر، فساد گسترده‌تر، و شفافیت کم‌تر باشد، سرمایه اجتماعی پایین‌تر خواهد بود و چنین می‌شود که در جامعه‌ای با چنین ویژگی‌هایی اصولا فن‌آفرین شکل نمی‌گیرد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...