رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد
...
چگونه یک پسر خوب طبقه متوسط تبدیل به یک جنایتکار می‌شود... آدام و سینتیا در مقابل کشیشی که به زور او را به یاد می‌آوردند، خیس عرق ایستاده بودند و سوگند یاد می‌کردند. هردو پرزرق‌وبرق، مغرور و عاشق، در هنگامه ورود به دنیای بزرگسالی هستند... ترفیع نمی‌گیرد و در شرکتی کوچک و نامعتبر مشغول به کار است... شاهد یک سرقت زیرکانه است، نقشه‌ای برای گرفتن حق سکوت می‌کشد... با تصمیماتی که در پیش می‌گیرد باعث قرارگرفتن خانواده‌اش در ردیف اَبَرثروتمندان می‌شود
...
میان جهان مردگان و جهان مهاجران شباهت‌هایی هست... نوشته‌های کوندرا رمان‌هایی درباره‌ی رمان‌اند... نمی‌توان رمان‌نویس بزرگی بود و تاریخ رمان را نشناخت... برخورد روزنامه‌نگاران غربی با مهاجران چک مانند استالین بود... مورخ به دنبال قهرمان است و رمان‌نویس به دنبال کشف انسان... ما از جهان خیابان، از جهان پرسه‌زنی، از جهان آهستگی به جهان اتوبان، به جهان بزرگراه‌ها، به جهان تانک‌های رژه کشیده شدیم... منظره‌های جدید در کوره‌راه‌ها، در جهان آهستگی منتظرند
...
براساس واقعیت زندگی یک‌زن و مرد آلمانی که به‌واسطه کشته‌شدن پسرشان در جنگ به پیشوا و آرمان‌هایش شک کرده و سپس با او دشمن می‌شوند... به‌جرم ضدیت با پیشوا محکوم به اعدام می‌شوند... حزب همه‌چیز بود و ملت هیچ... نویسنده، آنا را در منگنه چالش انتخاب خودکشی با سیانور یا رفتن تا پای گیوتین و اعدام قرار داده است... جوانیِ خود فالاداست که البته در واقعیت چندان هم عاقبت به خیر نشد و سر از زندان و سپس مدتی دیوانه‌خانه درآورد
...
پدری مستبد دارد و خواهر و مادرش در کودکی او را رها کرده و رفته‌اند... به‌خاطر حادثه‌ای که در کودکی برایش اتفاق افتاده، ویژگی عجیبی پیدا کرده است: او زبان گربه‌ها را می‌فهمد... در جهان موازی شکل گرفته در رمان که زندگی کافکا و ناکاتا را همزمان با هم پیش می‌برد، آنها به شکلی پیچیده در حال اثرگذاری بر زندگی همدیگر هستند... تودرتو بودن روایت‌ها و تغییر کردن زبان داستان، نه تنها خواننده را گیج نمی‌کند بلکه او را وارد فضایی ماورایی و هیجان‌انگیز می‌کند
...
رمان‌های مککارتی را در سه ژانر می‌توان دسته‌بندی کرد؛ یکی گوتیک جنوبی که شامل پنج رمان اول او می‌شود، دیگری ژانر وسترن مدرن و آخری هم رمان آخرالزمانی... پرسوناژهای مککارتی همگی نوجوان هستند و این نکته عجیبی در آثار اوست...سه بار ازدواج کرد و در سن شصت و اندی سالگی یک بار دیگر بچه‌دار شد. دل‌نگرانی‌های مککارتی برای آینده پسرش در این رمان دیده می‌شود
...
در حال بارگزاری ...
در حال بارگزاری ...
که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند شدن» را نخورید
...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود
...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید
...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد
...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند
...