«نامِ دال: از ناصرخسرو به سوسور» اثر فرزاد بالو و مهدی خبازی کناری توسط نشر سیاهرود منتشر شد. به باور نویسندگان این کتاب پاره‌ای از دستاوردهای زبانشناختی سوسور توسط ناصرخسرو مطرح شده بودند.

نامِ دال: از ناصرخسرو به سوسور» اثر فرزاد بالو و مهدی خبازی کناری

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نشر سیاهرود کتاب «نام دال» را با شمارگان هزار نسخه، ۱۰۶ صفحه و بهای ۲۴ هزار تومان منتشر کرد.

نویسندگان این کتاب که از متخصصان زبانشناسی سوسوری و اندیشه‌های این زبانشناس و نشانه شناس برجسته سوییسی هستند، در پژوهش‌های خود متوجه شدند که پاره‌ای از دستاوردهای زبانشناختی سوسور، قرن‌ها پیش توسط ناصرخسرو به صورتی دقیق مطرح شده است.

به باور نویسندگان این کتاب در سنت ما به انحای مختلف و به تناسب موضوع و قلمرو مورد بحث به نقش زبان اشاره شده است که هر کدام از آنها شایستگی این را دارند با طرحی تازه در گفتمان مطالعات زبانی معاصر ورود پیدا کنند. ناصرخسرو از معدود اندیشمندانی است که به طور مستقل و از لحاظ فلسفی و زبان‌شناختی به زبان پرداخته است و مباحث مطرح‌شده توسط او با آرای زبان‌شناسان معاصر به‌ویژه سوسور قابل مقایسه است؛ از این‌رو نویسندگان در این کتاب اندیشه‌های سوسور و ناصر خسرو و تلقی آنها را از لایه‌های مختلف زبان، مورد بررسی قرار داده است.

فرزاد بالو و مهدی خبازی کناری این ایده مهم را در کتاب «نامِ دال» و در سه فصل به ترتیب با این عناوین مطرح کرده‌اند: «ماهیت چند ساحتی زبان در اندیشه ناصرخسرو و سوسور»، «از نام و نامدار ناصرخسرو تا دال و مدلول سوسور» و «از نوشتار به مثابه غاصب تا نوشتار به مثابه شناخت». کتاب همچنین پیوست مهمی با این تیتر دارد: «مقایسه تلقی دریدا و ناصرخسرو در نسبت گفتار و نوشتار».

نویسندگان این کتاب پیشینه مهمی در مباحث زبانشناسی و نقد ادبی دارند. از دیگر کتاب‌های منتشر شده به قلم فرزاد بالو می‌توان به این موارد اشاره کرد: «پیامبر مدرنیسم ادبی: جبران خلیل جبران به روایت آدونیس»، «هرمنوتیک: نظریه، کاربست، نقد از هرمنوتیک کلاسیک تا هرمنوتیک فلسفی»، «از تقابل گفتار و نوشتار تا تقابل نظم و نشر در سنت ادبی ما»، «تفسیر موضوعی قرآن کریم ناصرخسرو» و «سنت و تجدد در جهان اسلام به خوانش آدونیس».

همچنین از دیگر تالیفات و پژوهش‌های خبازی کناری نیز می‌توان این کتاب‌ها را نام برد: «نسبت زبان و فهم در هرمنوتیک فلسفی گادامر»، «دیفر (ا) نس؛ ساختار زدایی دریدا»، «زیبایی‌شناسی‌زدایی: رویکردی ساختارزدایانه به زیبایی‌شناسی»، «فارابی فیلسوف زبان»، «من این کلمات را نساختم (متن‌های ۱۳۹۶ - ۱۳۹۴)»، «یک کلمه به من بدهید (متن‌های ۱۳۸۴ - ۱۳۸۸)»، «روایت فلسفی ساختارگرایی و پساساختارگرایی»، «مبانی فلسفی منطق: رویکرد تاریخی»، «نوشتار؛ خواهری زشت»، «دریدا؛ فلسفه و پرسش از ذات دانشگاه»، «افلاطون، سوسور»، «از اینکه دارند می‌آیند» و…

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...