چهارمین چاپ کتاب «سینمای اگزیستانسیالیستی» [Existentialist cinema]  نوشته ویلیام سی. پامرلو [Pamerleau, William C] و ترجمه نصرالله مرادیانی توسط نشر بیدگل منتشر شد. آثار برگمان، آنتونیونی و فلینی ذیل مباحث تئوریک این کتاب تحلیل شده‌اند.

سینمای اگزیستانسیالیستی» [Existentialist cinema]  نوشته ویلیام سی. پامرلو [Pamerleau, William C]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نشر بیدگل چهارمین چاپ کتاب «سینمای اگزیستانسیالیستی» را با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۳۵۲ صفحه و بهای ۶۷ هزار تومان منتشر کرد. چاپ نخست این کتاب سال ۱۳۹۵ با شمارگان هزار نسخه و بهای ۲۵ هزار تومان منتشر شد و چاپ پیشین (سوم) آن نیز سال ۱۳۹۸ با شمارگان ۵۰۰ نسخه و بهای ۳۶ هزار تومان در دسترس مخاطبان قرار گرفت.

کتاب دو بخش دارد. بخش اول با عنوان «فراهم کردن مقدمات: مسائل نظری» سه فصل دارد. در فصل اول با عنوان «اگزیستانسیالیسم: مروری بر درون مایه‌ها و چهره‌های مهم» اندیشه‌های سورن کی‌یر کگور، فریدریش نیچه، ژان پل سارتر، سیمون دوبوار و پل تیلیش مورد بررسی قرار گرفته و مفهوم و رویکرد پدیدارشناسی تحلیل شده است.

در فصل دوم با عنوان «فیلم به مثابه ابزاری برای پژوهش فلسفی» این مباحث مطرح شده است: «رویکرد نظری در تقابل با رویکردهای شخصی به اگزیستانسیالیسم»، «آیا فیلم می‌تواند فلسفه بورزد؟»، «فیلم و اگزیستانسیالیسم فلسفی»، «به تصویر کشیدن وضع بشر: مساله واقع گرایی» و «فیلم‌های پرمعنا».

فصل سوم از بخش اول عنوان «واقع گراییِ سینمایی و هویت روایی» را با خود به همراه دارد و در آن این مباحث مطرح شده است: «مشکلات واقع گرایی»، «روایت و فیلم»، «هویت روایی»، «دعوی واقع گرایی» و «اگزیستانسیالیسم روایی».

بخش دوم با عنوان «فیلم‌های پرمعنا» شامل پنج فصل است. در فصل اول از بخش دوم با عنوان «آنتونیونی: بی‌معنایی و جهان مدرن» ضمن طرح مبحث بی معنایی و مقاومت جهان، فیلم‌های کسوف و ماجرا تحلیل شده و در ادامه بحث بازاندیشی در اختیار تمام عیار پیش کشیده می‌شود.

فصل دوم از بخش دوم با عنوان «دین داری در فیلم‌های اینگمار برگمان» شامل سه مبحث است: «سه گانه دینی برگمان»، «مرگ خدا» و «دین داری بدون دین». فصل‌های سوم تا پنجم از بخش دوم کتاب نیز شامل این عناوین است: «نگاهی دوباره به راسکلنیکف: کاوش در چالش‌های اخلاقی معاصر در فیلم‌های وودی آلن»، «اصالت در فیلم‌های فدریکو فلینی» و «روح آزاد نیچه‌ای در انجمن شاعران مرده و «هارولد و ماد».

یکی از مفاهیم اساسی اگزیستانسیالیسم جنبش برآمده در دل وضعیتی که شاید در آن خیلی‌ها در کرۀ خاک به خوبی با بی‌معنایی آشنا بودند / بوده‌اند معنا (و بی‌معنایی) زندگی بشر است. در کتاب حاضر، ویلیام پامولو به واسطۀ تحلیل و نقد فیلم‌هایی که خاصه به مسئلۀ معنا در زندگی بشر می‌پردازند تصویری از شخصیت‌هایی به دست می‌دهد که زندگی‌شان، با افول گفتمان‌های سنتی، دینی و…، از معنا تهی شده‌است. او در مقابل از شخصیت‌هایی در این فیلم‌ها برایمان حرف می‌زند که استقامت به خرج می‌دهند و از زیر مسئولیت خود شانه خالی نمی‌کنند؛ و مآلاً خود معنا را در زندگی‌شان بر می‌سازند.

................ هر روز با کتاب ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...