مهرداد رخشنده از انتشار کتاب «منِ او» [akunya dia] اثر رضا امیرخانی توسط انتشارات مؤسسه روشنفکر به زبان اندونزیایی خبر داد.

من او رضا امیرخانی  akunya dia

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایلنا، مهرداد رخشنده در این‌باره گفت: این اثر در ۶۴۸ صفحه و با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه بر اساس طرح تاپ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و توسط انتشارات مؤسسه روشنفکر به زبان اندونزیایی روانه بازار نشر این کشور می‌شود.

او ادامه داد: این اولین کتاب ادبیات داستانی ایرانی است که به همت رایزنی فرهنگی ایران در اندونزی و توسط بستیان، استاد دانشگاه اندونزی به زبان اندونزیایی ترجمه شده و به چاپ رسیده است. با توجه به جذابیت و محتوای کتاب مامان ماهایانا، رییس مؤسسه روز شعر از معتبرترین مؤسسات ادبی اندونزی پیشگفتاری را بر این کتاب داده است.

رخشنده تأکید کرد: در بخشی از پیش‌گفتار این کتاب توسط من نیز آمده است: «منِ او» اثر رضا امیرخانی، به دلیل مضمون به‌کاررفته در آن، نمونه‌ای از یک رُمان اصیل ایرانی است که موضوعات عرفانی را وارد قالبی مانند رمان کرده است. آمیختن میان عرفان و فرهنگ مردمی و وارد کردن آن در قالب رمان خود یک کار جدید است؛ این تلفیق در میان شخصیت‌های رمان نیز دیده می‌شود؛ شخصیت‌هایی که هم بعد مادی دارند و هم بعد معنوی. به نظرم این کتاب می‌تواند معرف خوبی برای زندگی ناب ایرانی با توجه به عرفان ایرانی‌ای که در آن به کار رفته باشد.

رایزن فرهنگی ایران در اندونزی اظهار کرد: این رُمان معجونی از نمادهاست. علی، نماد استقامت و تقوا. کریم، نماد تحول. مهتاب، نماد زیبایی. مریم، نماد آشفتگی ظاهر و پیچیدگی باطن. درویش مصطفی، نماد مسلّم دین. باب جون نیز می‌تواند نماد انسانی میانه‌رو باشد. اسکندر هم نماد اخلاص است که در خدمت باب جون جلوه می‌کند.

او همچنین گفت: از بارزترین ویژگی‌های زبانی نویسنده یک‌دستی متن است که در یک کار طولانی، یک نقطه قوت به حساب می‌آید. او از تکنیک‌های پیچیده زبانی چندان استفاده نکرده و صمیمیت با مخاطب را خوب رعایت کرده و باعث شده است که هر خواننده‌ای را از طیف‌های مختلف اجتماعی، مذهبی و حتی ادبی و حتی دارندگان شخصیت‌های مختلف را به نوعی تحت تاثیر قرار دهد.

رخشنده یادآور شد: بسیار خرسندم که این کتاب در هفتادمین سالگرد روابط دو کشور بزرگ اسلامی و تأثیرگذار در مناطق خود به چاپ می‌رسد و در اختیار علاقه‌مندان به حوزه ادبیات داستانی قرار می‌گیرد و امیدوارم که شاهد توسعه و تقویت روابط دو کشور باشیم.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...