به گزارش تسنیم، جدیدترین شماره مجله فرهنگی اجتماعی راه به مدیر مسئولی وحید جلیلی و سردبیری سعید خورشیدی با آثار و گفت‌وگوهایی از حسین کچوئیان، علی‌رضا شجاعی‌زند، مرضیه هاشمی، محمد سرشار، حجت‌الاسلام علی‌رضا پناهیان، علی غمامی، نعمت‌الله سعیدی، وحید جلیلی و دیگر چهره‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی منتشر شد.

اغتشاشات اخیر در کشور، تحلیل بازنمایی خانواده ایرانی در تولیدات صداوسیما، اربعین، سیل، افول آمریکا، علوم انسانی، روایت پیشرفت و گام دوم انقلاب موضوعات پرونده‌های این شماره "راه" اند. وحید جلیلی در سرمقاله‌‌ مجله با عنوان «ستادهای چاق و صف‌های قبراق» چالش های اخیر جبهه فرهنگی انقلاب در حوزه مدیریت فرهنگی را تبیین کرده است.

برخی از عناوینی که در این شماره به چشم می‌خورد عبارت است از: «نه گرداب آشوب، نه گرداب سکوت» «درخت انقلاب و آفت دوقطبی‌ها» «جوانگرایی به شرط تجربه‌نگاری» «صدا و سیما گاهی فراموش می‌کند...» «مادران پشت جبهه 98» «سیل در خانه نظریه گسست اجتماعی» «امداد آمریکایی؛ تبعیض نژادی، تغییر جمعیتی» «فاطمیون از هرات تا پلدختر» «غنی‌سازی انسان در نیروگاه کهنز» «آسیب‌شناسی جامعه‌شناسی» و ...

همچنین در این شماره یک گزارش از نشستی مبسوط درباره اغتشاشات اخیر خواهید خواند و با راه‌کارهای کاهش فشار اقتصادی و روانی بر مردم که توسط جمعی از کارشناسان اقتصادی، فرهنگی و رسانه‌ای ارائه شده است آشنا می‌شوید.

احسان صفرزاده، تحلیل‌گر مسائل جهان اسلام هم در قالب یادداشتی، از منظری بدیع به فصل مشترک آشوب‌های اخیر عراق و ایران می‌پردازد.

اما مفصل‌ترین پرونده راه 64 با عنوان «یاری‌گری» درباره سیل و تعاون اجتماعی شکل گرفته حول آن است. گفت‌وگویی با مرضیه هاشمی که به مقایسه نحوه مواجهه با سیل در دو جامعه ایران و آمریکا می‌پردازد و نیز مقالاتی از مجتبی نامخواه،  سیدمجید امامی و همچنین نگاهی به خاطرات آنها که در امدادرسانی به سیل‌زده‌ها حضور داشته‌اند تنها بخشی از این پرونده است.

نگاهی به «بازنمایی خانواده ایرانی در رسانه ملی» هم محور اصلی پرونده نقد و بررسی صدا وسیما را تشکیل می‌دهد. عنوانی که برای این پرونده انتخاب شده «دانشگاه عمومی» است. در این بخش، تحریریه مجله گفت‌و‌گویی مبسوط با محمد سرشار، مدیر شبکه پویا و نهال را تهیه کرده است. همچنین مجموعه یادداشت‌هایی از فعالان تربیتی در این پرونده منتشر شده است که راهکارهایی را که این عده برای نقش‌آفرینی بیشتر در عرصه تربیت و خانواده پیش روی رسانه ملی قرار داده‌اند. محسن اصغری نکاح، حسین باغ‌گلی، حجت الاسلام جمال‌زاده و... هر یک با یادداشت‌های جداگانه به این موضوع پرداخته‌اند.

راه 64، در پرونده‌ای کوتاه به بحث حکمرانی قضایی پرداخته و از اولویت‌ها و سازوکارهای تحول در قوه قضائیه سخن گفته است.

پرونده علوم انسانی آخرین پرونده این شماره راه است. در این بخش، حجت‌الاسلام پارسانیا در گفتاری به این پرسش پاسخ می‌دهد که اگر مطهری امروز بود، چه دغدغه و مسئله‌ای داشت؟ اما مفصل‌ترین مطلب این پرونده گفت‌وگویی خواندنی با علی رضا شجاعی‌زند، درباره آسیب‌شناسی جامعه‌شناسی و جامعه‌شناسان در ایران است. رضا زاده‌محمدی نیز در یادداشتی اهداف ناگفته فراگیر شدن ادبیات روانشناسی در فرهنگ عمومی واکاوی کرده است.

شصت و چهارمین شماره مجله فرهنگی تحلیلی راه، به مدیر مسئولی وحید جلیلی و سردبیری سعید خورشیدی در 170 صفحه، منتشر شده است.

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...