کتاب «شیوه دلبری و متروآشوبی (مترو نوشت‌های یک روزنامه‌نگار)» نوشته احسان محمدی توسط انتشارات معین به چاپ دوم رسید.

به گزارش مهر، کتاب «شیوه دلبری و متروآشوبی (مترو نوشت‌های یک روزنامه‌نگار)» نوشته احسان محمدی توسط انتشارات معین به‌تازگی به چاپ دوم رسیده است.

احسان محمدی، نویسنده این کتاب، روزنامه‌نگار و مدرس علوم ارتباطات است که در سابقه کاری خود اجرای چندین برنامه تلویزیونی از جمله برنامه هفت، صدبرگ و … را در کارنامه دارد. این کتاب براساس توجه نویسنده به اتفاقات اجتماعی به‌عنوان روزنامه‌نگار و مشاهداتش در مترو نوشته شده است. نویسنده با چاشنی نام‌های آشنا و تلفیق آن با نوستالژی‌های مردم، این اثر را خلق کرده است.

منصور ضابطیان در مقدمه‌ای که برای این‌کتاب نوشته، ضمن اشاره به روزنامه‌نگاری اجتماعی، می‌گوید: در یادداشت‌هایی که پیش رو دارید، احسان به مثابه یک مسافر همیشگی آدم‌ها را واکاویده و دیدگاه‌های مختلف‌شان را به چالش کشیده است. او گاه مثل یک چشم سوم عمل کرده و گاه خود بخشی از ماجرا بوده است. ضابطیان بر این باور است که یادداشت‌های این‌کتاب علاوه بر این‌که مخاطب را با نگاه نویسنده آشنا می‌کند، سندی از وضعیت اجتماعی تهران دهه ۱۳۹۰ هم هست.

عناوین یادداشت‌های مختلف این‌کتاب به‌ترتیب زیر است:

حرفه‌ای، لبخند مونالیزا در مترو، غم مبهم، مردی با مواضع ژلاتینی!، بی‌سرزمین تر از ...، زن‌های شگفت‌انگیز، کالرپارتی، ما چند نفریم؟، مغز لجباز، سربارها سربازها، خاله پیرزن، دروغ‌های عاشقانه، کشتی در من غرق شده، گروگان‌گیری!، دیدی که رسوا شد دلم، بوی نان تازه، پیچک، خواب و خراب و خُرد و خسته و هلاک!، به رنگ خدا، حلول روح!، سفر به اعماق با نیما و غزل!، شیوه دلبری و متروآشوبی!، شوخی با روحانیت، صنعتی شریف تا لندن!، دورغ میگم؟، جوشکار و خیال!، حرف زدن با لب خاموش، قضاوت‌ها، چزاندن، از قطب شما به آفریق، نخودچی، پفک، سیاست کیلویی چند؟، وعده جدید!، جی جی سافت، قیر!، جیران، حاجی، شکلات، صبح‌های مترو، همدم روزگار...، گداهای دعاگو، فحش و لبخند، هیاهو در سکوت، ۴۹- همه، متفاوت، از سفره تا کارگری، آقای فرهنگی!، غارنشین، شاملو، انصافانه است؟، مردی با کفش نوک‌تیز، سوغات بندر، بگیر آسوده بخواب!، فامیل اطلاعاتی!، رد گچ، تو هم از خودشونی!، برسه به پول، زمان شاه...، مثل خودشان.

باقی یادداشت‌های کتاب مربوط به یادداشت‌هایی از محمدی هستند که در اسنپ و تاکسی و اتوبوس نوشته شده‌اند و عناوین‌شان به این‌ترتیب است:

آقای قطب‌نما! مطالعه کن! فردین زمانه!، ترمینال مردم ایران!، قهرمان در اسنپ، آقای میرزایی!، پیرمرد نه چندان معصوم!

در قسمتی از کتاب «شیوه دلبری و متروآشوبی» می‌خوانیم:

۲

یک‌سال بزرگ‌تر شده‌ام. شاید البته فقط از نظر وزنی! می‌فهم که در خودم فشرده‌تر شده‌ام. مثل لاک‌پشتی که سرش را فرو می‌برد توی لاکش. لاک‌پشت‌ها پیرتر که می‌شوند، لاک‌شان پرخراش می‌شود. نمی‌جنگند، فرو می‌روند. فکر می‌کنند این‌طور بی‌آزارترند. اما همین هم خودش آزار است! دوست داشتم یوزپلنگ بودم. سرکش، جسور، با عضله‌هایی که پر از شهوت دویدن است. آن‌وقت می‌شد با یوزپلنگ‌ها دوید. لاک‌پشت‌ها آرام راه می‌روند. خش‌خش می‌کنند. محافظه‌کارند. لاک‌پشت‌ها در بهترین حالت با حلزون‌ها رفیق می‌شوند. این نصیحت را از یک لاک‌پشت سی و هشت ساله گوش کنید: اگر یوزپلنگ هستید، بدوید. اما با یوزپلنگ‌ها بدوید.

۳

آیدین آغداشلو در کتاب «از پیدا و پنهان» از قول استاد محمدعلی کریم‌زاده تبریزی می‌گوید: «چرخ بزرگی را، به بزرگی چرخ و فلک، فرض کن که همه چیزهای مهمی را که آرزوی داشتنشان را در زندگی داشته‌ای به آن بسته‌اند. این چرخ آهسته دارد می‌چرخد و تو مقابلش ایستاده‌ای، تا این که آن چیز می‌رسد دستت. اگر فورا برش نداری دیگر معلوم نیست که در گردش بعدی همچنان سرجایش باشد که دم دست تو برسد. پس باید درجا و فورا برش داری.»

دوستی دارم گله‌مند از روزگار. از این‌که سیب زندگی‌اش را سرنوشت بد قاچ کرده. ناعادلانه. کسی را دوست داشت. عاشقانه. اما نمی‌شد نزدیک شوند. معشوقه‌اش می‌گفت من نمی‌خواهم عروسک ته انبار باشم. حق داشت. می‌گفت:

تا نیمه چرا ای دوست؟ لاجرعه مرا سر کش

من فلسفه‌ای دارم: یا خالی و یا لبریز!

امروز یادش افتادم. این که چرخ و فلک زندگی می‌چرخد و آدم‌های خوب هم گاهی در جای بد قرار می‌گیرند. از هم دور می‌شوند. مثل شهابی که در دل آسمان خط می‌اندازد و گم می‌شود برای همیشه. بیچاره آسمان با این دل خط‌خطی‌اش!

چاپ دوم این‌کتاب با ۱۸۴ صفحه، شمارگان هزار و ۵۰ نسخه و قیمت ۲۵ هزار تومان عرضه شده است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...