مارتین مک‌اینس [Martin MacInnes] به خاطر نوشتن رمان «در معراج» [intense trip یا In Ascension] جایزه علمی تخیلی آرتور سی کلارک 2024 را دریافت کرد.

مارتین مک‌اینس [Martin MacInnes] در معراج» [intense trip یا In Ascension]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، داوران از این رمان به عنوان سفری جدی توصیف کردند که از اعماق اقیانوس به سمت فضای خارج از ماورای جو حرکت می‌کند.

«در معراج»، سومین رمان مک اینس و درباره یک زیست‌شناس دریایی است که به تیمی می‌پیوندد که در حال کاوش در یک فضای جدید کشف‌شده در دل اقیانوس اطلس هستند.

آدام رابرتز منتقد گاردین از این کتاب به عنوان رمانی یاد کرد که مملو از جزییات فوق‌العاده است و هرگز حقیقت واقعی تجربه زیسته را فدای اسرار وسیع آن نمی‌کند و بر ژرفای واقعی زندگی تاکید دارد. وی افزود: هیچکس مانند مک اینس نتوانسته این فضا را ترسیم کند و این کتاب باشکوه بهترین کتاب او تاکنون است.

دیگر رقبای این کتاب در فهرست نهایی «همه ستاره‌های چین-گنگ» نوشته نانا کوامی آدجی-برنیاه، «دزد ده درصدی» نوشته لاوانیا لاکشمیناراین، «کوهستان در دل دریا» نوشته رینیلر، «کمی شکوه ناامیدکننده» نوشته امیلی تش و «کری فاه تحرک اجتماعی می‌یابد» نوشته ایزابل وایدنر بودند.

مک اینس پیش از این «زمین بی‌نهایت» را سال ۲۰۱۶ منتشر کرد و پس از آن با «جمع‌آوری شواهد» در سال ۲۰۲۰ وارد بازار کتاب شد. «در معراج» به فهرست اولیه جایزه بوکر ۲۰۲۳ راه یافته بود.

اندرو ام باتلر، نویسنده و رییس هیات داوران امسال از این کتاب به عنوان اثری یاد کرد که طبق سنت رمان‌های خود آرتو سی کلارک نوشته شده است.

این جایزه سال ۱۹۸۷ توسط کلارک نویسنده آثار علمی تخیلی که فیلمنامه «۲۰۰۱: یک اودیسه فضایی» و نزدیک به ۱۰۰ رمان و داستان علمی تخیلی و غیرداستانی را نوشته بود، تاسیس شد. مارگارت اتوود با رمان «داستان ندیمه» اولین نویسنده‌ای بود که این جایزه را از آن خود کرد. «راه‌آهن زیرزمینی» نوشته کالسون وایتهد و «ایستگاه یازده» نوشته امیلی سن جان مندل از برندگان اخیر این جایزه هستند. سال پیش ند بومن جایزه را با رمان «ماهی لامپساکر سمی» برد که داستانش در دهه ۲۰۳۰ اتفاق می‌افتد.

جایزه مک اینس ۲۰۲۴ پوند است که نشان دهنده سال برنده شدن اوست. از سال ۲۰۰۱، مبلغ جایزه هر سال یک پوند افزایش یافته است.

................ هر روز با کتاب ...............

داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...