مارتین مک‌اینس [Martin MacInnes] به خاطر نوشتن رمان «در معراج» [intense trip یا In Ascension] جایزه علمی تخیلی آرتور سی کلارک 2024 را دریافت کرد.

مارتین مک‌اینس [Martin MacInnes] در معراج» [intense trip یا In Ascension]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، داوران از این رمان به عنوان سفری جدی توصیف کردند که از اعماق اقیانوس به سمت فضای خارج از ماورای جو حرکت می‌کند.

«در معراج»، سومین رمان مک اینس و درباره یک زیست‌شناس دریایی است که به تیمی می‌پیوندد که در حال کاوش در یک فضای جدید کشف‌شده در دل اقیانوس اطلس هستند.

آدام رابرتز منتقد گاردین از این کتاب به عنوان رمانی یاد کرد که مملو از جزییات فوق‌العاده است و هرگز حقیقت واقعی تجربه زیسته را فدای اسرار وسیع آن نمی‌کند و بر ژرفای واقعی زندگی تاکید دارد. وی افزود: هیچکس مانند مک اینس نتوانسته این فضا را ترسیم کند و این کتاب باشکوه بهترین کتاب او تاکنون است.

دیگر رقبای این کتاب در فهرست نهایی «همه ستاره‌های چین-گنگ» نوشته نانا کوامی آدجی-برنیاه، «دزد ده درصدی» نوشته لاوانیا لاکشمیناراین، «کوهستان در دل دریا» نوشته رینیلر، «کمی شکوه ناامیدکننده» نوشته امیلی تش و «کری فاه تحرک اجتماعی می‌یابد» نوشته ایزابل وایدنر بودند.

مک اینس پیش از این «زمین بی‌نهایت» را سال ۲۰۱۶ منتشر کرد و پس از آن با «جمع‌آوری شواهد» در سال ۲۰۲۰ وارد بازار کتاب شد. «در معراج» به فهرست اولیه جایزه بوکر ۲۰۲۳ راه یافته بود.

اندرو ام باتلر، نویسنده و رییس هیات داوران امسال از این کتاب به عنوان اثری یاد کرد که طبق سنت رمان‌های خود آرتو سی کلارک نوشته شده است.

این جایزه سال ۱۹۸۷ توسط کلارک نویسنده آثار علمی تخیلی که فیلمنامه «۲۰۰۱: یک اودیسه فضایی» و نزدیک به ۱۰۰ رمان و داستان علمی تخیلی و غیرداستانی را نوشته بود، تاسیس شد. مارگارت اتوود با رمان «داستان ندیمه» اولین نویسنده‌ای بود که این جایزه را از آن خود کرد. «راه‌آهن زیرزمینی» نوشته کالسون وایتهد و «ایستگاه یازده» نوشته امیلی سن جان مندل از برندگان اخیر این جایزه هستند. سال پیش ند بومن جایزه را با رمان «ماهی لامپساکر سمی» برد که داستانش در دهه ۲۰۳۰ اتفاق می‌افتد.

جایزه مک اینس ۲۰۲۴ پوند است که نشان دهنده سال برنده شدن اوست. از سال ۲۰۰۱، مبلغ جایزه هر سال یک پوند افزایش یافته است.

................ هر روز با کتاب ...............

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...