خانواده رو در رو با حقیقت | آرمان ملی


خانواده حداقل برای ما ایرانیان، همیشه مظهر صداقت، راستگویی، آرامش و صد البته مامنی امن برای اعضایش است. حال اگر در این میان المان کوچکی از راه برسند و این همه آرمان‌گرایی را خدشه‌دار کند و رو به زوال ببرد، سخت بشود دوباره همه چیز را از سر نو بنا کرد. افسانه نجم آبادی، پژوهشگر حوزه زنان، استاد دانشگاه هاروارد در رشته مطالعات زنان و جنسیت و تاریخ، همیشه به موضوعاتی از این دست، رویکردی ویژه داشته است. زنان،برای این نویسنده در نقطه راس هرم قرار دارند و موضوعات مربوط به آنها از جمله دغدغه‌های فکری او محسوب می شوند.

جریان‌های پنهان خانوادگی» [Familial undercurrents : untold stories of love and marriage in modern Iran]

کتاب «جریان‌های پنهان خانوادگی» [Familial undercurrents : untold stories of love and marriage in modern Iran] که به تازگی از این نویسنده توسط نشر بیدگل به چاپ رسیده است، موضوعی پیچیده و حساس دارد. در راس موضوع ، مسئله خانواده مطرح است. کتاب با قرار دادن حریم خانوادگی زندگی نویسنده، به بررسی جزئی مسئله ازدواج و عشق در اواسط قرن بیست می پردازد. پیدا شدن خواهر ناتنی نویسنده سرآغاز کشف و شهود او از زندگی پنهانی پدر خانواده می شود.پدری که به دور از دید خانواده اول همسر دیگری اختیار کرده و از او فرزندی دارد که بعدها و با از دنیا رفتنش این راز برای همه آشکار می شود. افسانه نجم‌آبادی با مثال زدن و کنکاش در روابط خانوادگی خود دست به تحلیل بررسی در مورد پدیده چند همسری می‌زند. زمانی که پدر او دور از چشم خانواده اولش دست به تشکیل خانواده‌ای مجدد می زند. که البته این موضوع چندان هم از ذهن دور نبوده است. عادات و تعاریفی که خیلی از زن‌ها را وادار به سکوت می‌کرده است، شاید چندان از سر رضایت نبوده و حفظ آبرو تنها دلیل این سکوت بوده است.«...فهمیدم میل مادرم به سکوت نسبی درباره این موضوع که بعدها متوجهش شده بود، راهی برای حفظ آبرو بود.همانگونه که بسیاری از بستگانم گفتند ، تمهیدی برای محترم ماندن در چشم بقیه، آن هم در محیطی که هر مشکلی در ازدواج به پای زن نوشته می شد...»

در این کتاب با موضوع مهم ازدواج از سر عشق آشنا می‌شویم. با تغییر جامعه پیشین به جامعه نوظهور شهری و عوض شدن طرز فکر عمومی، ازدواج ها از آن سبک سنتی خارج شده و به عشق، مهر و دلبستگی بدون توجه به ازدواج‌های خشک از سر اجبار می‌رسیم. در تهران نوظهور بعد از دوران دهه 20 با خانواده هایی آشنا می شویم که کم کم از آن سبک ازدواج‌های سنتی خارج شده و زندگی خانوادگی را با نگرشی نو می بینند. ادبیات قرن نوزدهمی در روند این تغییر و این نگرش نو بی‌تاثیر نبوده و الهام از آن ، نظام خانواده را به سوی تک همسری هدایت کرده است. همانطور که نویسنده در این کتاب به خوبی نقش اشیا را در روند تغییر نگرش خانواده بررسی کرده است، خواننده نیز در یادآوری خاطرات گذشته تلاش و کوشش می‌کند. نوشتن نامه‌های عاشقانه ، عکس‌های دونفره، خاطرات و اشیایی که به عنوان اجزایی مهم در این میان رد و بدل می شده است شاید همه و همه در این گذار از چند همسری به تک همسری موثر بوده باشد.

«... این نامه ها اغلب جایگاه راقم‌شان را در شبکه خویشاوندی گسترده‌تری که در بطن آن قرار داشتند مشخص می‌کنند. با این حال نامه‌های که از زوجی به زوج دیگر نوشته می شد ، مضاف بر این سبک خاصی از زندگی زناشویی محبت آمیز را ایجاد می کرد....» نجم‌آبادی در این روند به بررسی معانی مختلف ازدواج در جامعه مدرن و سنتی می پردازد. به اندیشه‌های انسان ها برای تشکیل خانواده و هدف آنها از زندگی با شریک‌شان و اساسا هدف از بودن در کنار خانواده. نویسنده تمام عناصر دگرگونی اندیشه ها را در مورد خانواده مورد بررسی قرار داده است و به خوبی برای خواننده این موضوع را روشن می‌سازد که چطور در یک گذار از سنت به مدرنیته حتی المان‌های شهری و شهرسازی نیز می تواند بر روند تغییر افکار یک جامعه در خصوص چنین موضوع مهمی تاثیرگذار باشد. تا جایی که مسئله چند همسری به تک همسری تبدیل بشود. خانه ها در جامعه مدرن دیگر نه فضا و نه آن بنیه روانی را جهت زندگی چند همسر با هم ندارد. خانه‌های کوچک امروزی، تغییر اندیشه مرد و زن و آماجشان در مورد ازدواج، دیگر آن جامعه گذشته و عقایدش را برنمی‌تابد و جامعه هدف دیگری از ازدواج و تشکیل خانواده را در سر دارد. «....بیرونی ها بدل به فضایی اضافی شدند و اندرونی‌ها به خانه. آنچه کمتر در موردش بحث شده است این است که چه بر سر خلوت ها آمد، خلوت هایی که فضای معاشرت بودند. در اکثر خانه ها اندرونی ها بدل به نشیمن خانوادگی شدند و بیرونی ها به فضاهای غیر ضروری یا زائد بدل شدند که به عنوان محل کار از آنها استفاده می شد...»

جریان‌های پنهان خانوادگی، سوای از اینکه یک بررسی تاریخی و اجتماعی، یک زندگینامه است که به راحتی می توان در آن احساسات و تاملات نویسنده در مورد موضوعی که روی آن تمرکز کرده است را لمس کرد. نویسنده با این اثر به خوبی به

خواننده نشان داده است که چقدر گذر زمان و تغییر اندیشه ها می توانند در بستری از زمان، در روند تغییر فرهنگ ها هم موثر باشند و بتوانند تاثیراتی بزرگ بر روابط انسان ها داشته باشند.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...