بطری‌هایی پر از استعداد! | ایران
بعضی از ما عادت داریم درباره همه‌چیز خیال‌پردازی کنیم. مثلاً چه اتفاقی می‌افتاد اگر با خوردن یک آدامس، خیلی باهوشتر می‌شدیم؟ یا چرا نمی‌شود به جای خوابیدن، خودمان را به شارژ بزنیم؟ حالا فکر کنید چقدر خوب و جادویی بود اگر استعدادها، مثل یکجور دستبند دور مچ دستتان می‌افتادند و برای همیشه همراهتان می‌ماندند. با یک دستبند، در نواختن ساز حرفه‌ای می‌شدید، با آن یکی مهارت شنایتان افزایش پیدا می‌کرد و اگر آن یکی را دستتان می‌کردید، یکجور استعداد غیرعادی مثل حرف‌زدن با قورباغه‌ها یا جابه‌جا کردن اجسام با زل زدن به آنها نصیبتان می‌شد!
![خلاصه اردوگاه بطری‌های گمشده» [A clatter of jars] لیزا گراف [Lisa Graff]](/files/169726761926729335.jpg)
خب، اگر چنین چیزی می‌خواهید، کافی است سری به اردوگاه آتروپس بزنید. جایی که بطری‌ها پر از دستبند هستند و دستبندها هم سرشار از استعدادهای جدید و متفاوت.
تابستان است و همان‌طور که در خیلی از فیلم‌های خارجی می‌بینیم، وقت رفتن بچه‌ها به اردوگاه‌های تابستانی! برای بچه‌های باهوش و پراستعداد این اردوگاه همه‌چیز عالی پیش می‌رود. شب‌های طولانی به گپ‌وگفت و آوازخواندن دور آتش می‌گذرند و در طول روز، آبتنی و سرگرمی‌های مختلف انتظارشان را می‌کشند. اما این بچه‌ها از دلیل دورهم جمع شدنشان اطلاعی ندارند. از اتفاقاتی که پنهانی در اردوگاه می‌افتد هم چندان باخبر نیستند. مدیر اردوگاه که کاروکاسبی غیرعادی و مرموزی دارد، این بچه‌ها را به دلیلی دور هم جمع کرده و حالا باید سراغ اجرای نقش‌هاش برود ولی خبر ندارد که این نقشه قرار است به رازها و زندگی گذشته خودش هم پیوند بخورد. وقتی یک بطری اسرارآمیز به عمق دریاچه انداخته می‌شود، رفته‌رفته مسائل عجیبی در اردوگاه رخ می‌دهد. بچه‌ها وارد بازی می‌شوند. شرایط به‌هم می‌ریزد. استعدادها جابه‌جا می‌شوند یا از بین می‌روند، خاطره‌ها از ذهن صاحبانشان بیرون می‌آیند و دنبال ذهن‌های دیگری برای اقامت می‌گردند. بعضی بطری‌ها با توانایی‌هایی جدید پر می‌شوند و بعضی از آنها خالی به ساحل اردوگاه می‌رسند.
خانم لیزا گراف [Lisa Graff]، نویسنده خوشنام امریکایی، این بار هم دست روی موضوع متفاوت و جذابی گذاشته است. کتاب‌های او هرکدام داستانی مستقل دارند؛ اما اگر آثار دیگرش را خوانده باشید، از ارتباط ظریف بین این داستان با کتاب «کلاف پرگره» غافلگیر می‌شوید. «اردوگاه بطری‌های گمشده» [A clatter of jars] با چند زاویه‌دید متفاوت روایت می‌شود و در هر فصل به سراغ یکی از افراد حاضر در اردوگاه می‌رود: جو، لیلی، چاک و... که هرکدام به نوعی پازل ماجرا را تکمیل می‌کنند. از این جهت، شاید تغییر زاویه‌دید و همچنین درهم‌تنیده بودن گره‌های داستان، مطالعه این کتاب را برای نوجوانان زیر سیزده‌سال کمی سخت کرده باشد.
