کتاب «دره نظارتی؛ تاریخچه نظامی محرمانه اینترنتی» [Surveillance valley : the secret military history of the Internet] نوشته یاشا لوین [Yasha Levine] با ترجمه مریم قهرمانی توسط انتشارات سروش منتشر و راهی بازار نشر شد.

دره نظارتی؛ تاریخچه نظامی محرمانه اینترنتی» [Surveillance valley : the secret military history of the Internet] نوشته یاشا لوین [Yasha Levine]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، یاشا لوین (زاده ۲۲ فوریه ۱۹۸۱) نویسنده این‌کتاب روزنامه‌نگار تحقیقی، نویسنده و گزارشگر روسی _ آمریکایی، در اتحاد جماهیر شوروی به دنیا آمد و در سان‌فرانسیسکوی کالیفرنیا بزرگ شد. کتاب پیش رو، ششمین کتاب لوین است.

این کتاب، به تعبیر نویسنده‌اش تلاشی برای بازیابی بخشی از یک‌تاریخ گمشده است. کتاب از گذشته آغاز می‌شود و به توسعه آنچه ما امروز اینترنت می‌نامیم در طول جنگ ویتنام می‌پردازد. اما با نگاه به تجارت نظارت خصوصی که بر بخش اعظم دره سیلیکون حاکم است، با بررسی هم‌پوشانی موجود و مداوم بین اینترنت و پیچیدگی صنعتی ارتش که نیم قرن قبل ایجاد شده، و با پرده‌برداری از روابط نزدیک بین سازمان‌های اطلاعاتی ایالات‌متحده و جنبش ضددولتی حریم خصوصی که در پی افشاگری‌های ادوارد اسنودن پدید آمد، به سرعت به زمان حال می‌رسد. دره سیلیکون؛ دره نظارتی نشان می‌دهد که طی این سال‌ها تغییرات اندکی رخ داده است؛ اینترنت به‌عنوان یک سلاح ارائه شده و توسعه یافت و امروز همچنان یک سلاح باقی مانده است. منافع نظامی آمریکا همچنان بر تمام بخش‌های این شبکه، حتی بخش‌هایی که ظاهراً مخالفت دارند، حاکم است.

در این کتاب یاشا لوین، منشأ مخفی اینترنت را کشف می‌کند و در ردیابی آن، به یکی از پروژه‌های نظارتی ضدشورش پنتاگون می‌رسد.

این اثر فقط یک داستان در مورد اِن اِس اِی یا سایر برنامه‌های داخلی دولت ایالات متحده نیست. لوین در این کتاب به بررسی تجارت موجود در حوزۀ نظارت خصوصی می‌پردازد؛ تجارتی که غول‌های صنعت فناوری مانند گوگل، فیس‌بوک و آمازون را تقویت می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این شرکت‌ها از کاربران خود برای کسب سود جاسوسی می‌کنند و در عین حال وظیفۀ خود به‌عنوان پیمانکاران نظامی و اطلاعاتی را انجام می‌دهند.

این‌کتاب با ۵۲۸ صفحه و قیمت ۲۲۵ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...