کتاب «تاریخ مردمی فوتبال» [Une histoire populaire du football] نوشته میکائیل کوریا [mickaël correia] با ترجمه علی انتصاری‌پور توسط نشر افکار منتشر شد. نویسنده در این کتاب عمده مبارزات آزادی خواهی از رهگذر فوتبال را روایت کرده است.

تاریخ مردمی فوتبال» [Une histoire populaire du football]  میکائیل کوریا [mickaël correia]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، کتاب «تاریخ مردمی فوتبال» در ۵۰۰ صفحه و با بهای ۲۸۵ هزار تومان منتشر شده است. این کتاب نخستین مجلد از مجموعه «تاریخ مردمی» نشر افکار است.

کتاب شامل پنج فصل است به ترتیب با این عناوین: «دفاع. مقاومت کارگران علیه نظم بورژوایی»، «حمله کردن. حمله به دیکتاتورها»، «دریبل کردن. رسوا ساختن استعمار»، «هوادار. اشتیاق جمعی و فرهنگ مردمی» و «رهایی. جنگیدن و آفریدن در مواجهه با فوتبال صنعتی».

فصل اول شامل این پنج مبحث است:‌ «و فوتبال بود. توپ‌های آشوبگر و کنترل اجتماعی»، «استانداردسازی بدن‌ها، شکل دادن روح‌ها. تولد ورزش صنعتی»، «بازی مردم. فوتبال به مثابه نشانه فرهنگی طبقه کارگر»، «دختران مهمات‌چی. حماسه نخستین زنان فوتبالیست بریتانیا» و «طبقه علیه طبقه. فوتبال کارگری فرانسه، گسترش قلمرو مبارزه».

فصل دوم نیز شامل چهار مبحث است: «روش ساده نه گفتن. ورزشگاه‌ها در رژیم‌های اقتدارگرای ایتالیا، شوروی و اسپانیا»، «توپ زیرپا در برابر مشت آهنین. مقاومت فوتبالی عبیه نازیسم»، «دموکراسی کورینتیانس. توپ گرد و خودگردان علیه دیکتاتور برزیل» و «خط مقدم، میدان تحریر. اُلتراهای اَهلاوی در کانون انقلاب مصر».

در فصل سوم این نیز مباحث مطرح شده است: «یازده استقلال طلب الجزایری. مبارزه رهایی با چنگ و دندان»، «فلسطین زمین را پس می‌گیرد. فوتبال سلاح سیاسی مردم فلسطین»، «دریبل، هنر ضد استعماری. هویت آفریقایی – برزیلی و مقاومت بومیان در فوتبال» و «اخراج استعمار از بازی فوتبال و جنگ رهایی از قیومیت در صحرای آفریقا».

فصل چهارم نیز شامل این مباحث است: «هرگز تنها قدم نخواهی زد. هولیگانیسم و خرده فرهنگ‌های بریتانیا»، «یار دوازدهم؛ جنبش الترای ایتالیا. فعالیت سیاسی برای استقلال هواداران»، «خدا و شیطان. مارادونا میان محبوبیت مردمی و هواداران» و «ما عاشقانیم، نه جنگجو. التراهای استانبول در برابر قدرت ترک».

در نهایت فصل پنجم کتاب نیز شامل این مباحث است: «فوتبالِ فوتبالیست‌ها. از می ۶۸ تا شورش آماتورها»، «مقابله با تبعیض جنسی. فوتبال زنان علیه مردسالاری ورزش فرانسه»، «اینجا فوتبال اعتراضی است. باشگاه‌های تعاونی و سهامدار مردمی در انگلیس»، «بازی در جناح چپ. سن پائولیِ هامبورگیا دزدان دریایی فوتبال – تجارت» و «توپ‌های وحشی، توپ در حاشیه. فوتبال خیابانی مقابل فوتبال نهادی».

عناوین سرفصل‌های کتاب «تاریخ مردمی فوتبال» نشان دهنده اهمیت این کتاب میان‌رشته‌ای است. نویسنده عمده مبارزات آزادی خواهی از رهگذر فوتبال را روایت کرده و به متن اجتماعی و حواشی سیاسی فوتبال در کشورهای مختلف جهان پرداخته است: از مناسبات طبقه کارگر انگلستان و فرانسه با فوتبال گرفته تا جنبش می ۶۸ فرانسه؛ مبارزات هواداران فوتبال ضدفاشیسم در ایتالیا و اسپانیا؛ نقش فوتبال در جنبش‌های ضداستعماری الجزایر، ضداشغالگری فلسطین و نیز بهار عربی در مصر؛ نسبت فوتبال با اعتراضات استانبول و مبارزات زنان در فرانسه؛ مبارزات ضدنژادپرستی در فوتبال ایتالیا و ضدکاپیتالیسم در فوتبال آلمان و... از جمله در فصل «دموکراسی کورینتیانس» به مبارزات دکتر سوکراتس (فوتبالیست شهیر و فقید برزیلی که صدای گویای تهیدستان بود) و دیگر بازیکنان باشگاه کورینتیانس در جنبش «دموکراسی همین حالا!» ضد دیکتاتوری برزیل می‌پردازد. نویسنده حتی فوتبال در فلسطین را نیز تحلیل کرده و از آن به عنوان بخشی از مبارزات مردم فلسطین علیه رژیم اسراییل یاد می‌کند.

نویسنده درباره یکی از فوتبالیست‌های فرانسوی هنگام اشغال این کشور توسط نازی‌ها در جنگ جهانی دوم نیز چنین نوشته است: «درحالی‌که مانند اکثریت فرانسوی‌ها، فوتبالیست‌ها هم در مقابل اشغال بی‌اعتنا بودند، عده‌ای بازیکن حرفه‌ای بی‌چون‌وچرا در جنگ مسلحانه شرکت کردند. اتین ماتلر، مدافع «اف‌سی سوشو» و تیم ملی فرانسه، در منطقه بلفور به مقاومت پیوست؛ یک بار به دست گشتاپو دستگیر شد، اما در آزادسازی حضور داشت... در اکتبر ۱۹۴۲، پسر مهاجر ایتالیایی و ماشین‌کار اهل آرژانتوی، رینو دلانگرا، وینگر راست باشگاه «رد استار» سنت‌اوئن، مخفیانه به «پارتیزان‌ها و تیراندازان فرانسه»، «نیروی کار مهاجر» و «اف.ت.پ. موآ» پیوست. در ژوئن ۱۹۴۳، این بازیکن جوان که در «گروه مانوکیان» عضو شده بود، در اعدام ژنرال نازی، فُن آپت، و در حمله به مقر «حزب فاشیست» در پاریس شرکت کرد. ۱۲ نوامبر ۱۹۴۳، زخمی و سپس ‌به‌دنبال اقدام علیه پیک‌های پول آلمانی دستگیر شد. او که در ۲۱ فوریه ۱۹۴۴، در بیست‌سالگی در مونت‌والرین تیرباران شد، این نامه را به برادرش نوشت: «سلامم را و خداحافظی‌ام را به تمام رد استاری‌ها برسان.»

میکائیل کوریا (Mickáël Correia)، روزنامه‌نگار مستقل و عضو تحریری لوموند دیپلماتیک است. وی همچنین در مجموعه هفتگی نقد اجتماعی و مجله جف کلاک نقش دارد. کتاب تاریخ مردمی فوتبال در فوریه ۲۰۱۸ در مجموعه‌ کتاب‌های آزاد در انتشارات «لا د کوورت» (La Découverte) پاریس منتشر شد و تاکنون به زبان‌های اسپانیایی، ایتالیایی، پرتغالی و کاتالان ترجمه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

او «آدم‌های کوچک کوچه»ــ عروسک‌ها، سیاه‌ها، تیپ‌های عامیانه ــ را از سطح سرگرمی بیرون کشید و در قامت شخصیت‌هایی تراژیک نشاند. همان‌گونه که جلال آل‌احمد اشاره کرد، این عروسک‌ها دیگر صرفاً ابزار خنده نبودند؛ آنها حامل شکست، بی‌جایی و ناکامی انسان معاصر شدند. این رویکرد، روایتی از حاشیه‌نشینی فرهنگی را می‌سازد: جایی که سنت‌های مردمی، نه به عنوان نوستالژی، بلکه به عنوان ابزاری برای نقد اجتماعی احیا می‌شوند ...
زمانی که برندا و معشوق جدیدش توطئه می‌کنند تا در فرآیند طلاق، همه‌چیز، حتی خانه و ارثیه‌ خانوادگی تونی را از او بگیرند، تونی که درک می‌کند دنیایی که در آن متولد و بزرگ شده، اکنون در آستانه‌ سقوط به دست این نوکیسه‌های سطحی، بی‌ریشه و بی‌اخلاق است، تصمیم می‌گیرد که به دنبال راهی دیگر بگردد؛ او باید دست به کاری بزند، چراکه همانطور که وُ خود می‌گوید: «تک‌شاخ‌های خال‌خالی پرواز کرده بودند.» ...
پیوند هایدگر با نازیسم، یک خطای شخصی زودگذر نبود، بلکه به‌منزله‌ یک خیانت عمیق فکری و اخلاقی بود که میراث او را تا به امروز در هاله‌ای از تردید فرو برده است... پس از شکست آلمان، هایدگر سکوت اختیار کرد و هرگز برای جنایت‌های نازیسم عذرخواهی نکرد. او سال‌ها بعد، عضویتش در نازیسم را نه به‌دلیل جنایت‌ها، بلکه به این دلیل که لو رفته بود، «بزرگ‌ترین اشتباه» خود خواند ...
دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...