ترجمه الهه شمس‌نژاد | همشهری


ترجمه رمان «زمانی برای بخشش» [A time for mercy] اثر جان گریشام [John Grisham]، نویسنده مطرح آمریکایی به‌تازگی توسط انتشارات مروارید انتشار یافته، جان گریشام در این رمان به داستانی مهیج و چالش‌برانگیز در زمینه حقوقی با استفاده از شخصیت جیک بریگنس که وکیل دعاوی زبردستی است، پرداخته است. او در رمان «زمانی برای بخشش» برای بار سوم از شخصیت خیالی وکیل دوست داشتنی‌اش جیک بریگنس که 30 سال قبل در رمان «زمانی برای کشتن» با او آشنا شدیم، استفاده می‌کند. در این رمان گریشام داستان پیچیده قتل ناخواسته یک افسر پلیس توسط نوجوانی شانزده‌ساله و روند پیگیری این پرونده و چالش‌هایی که پیش روی جیک بریگنس در مسیر اثبات بی‌گناهی این نوجوان قرار دارد را روایت می‌کند:

زمانی برای بخشش» [A time for mercy]  جان گریشام [John Grisham]،

یک سؤال همیشگی که از دیگر نویسندگان پرسیده‌ام را نیز از شما می‌پرسم، کتابتان را برای مخاطبان و خوانندگان چگونه کتابی توصیف می‌کنید؟
با توجه به گذشت زمانی طولانی از انتشار رمان زمانی برای کشتن و نسخه‌های زیادی که از این کتاب به فروش رسیده و در نهایت به یک فیلم محبوب تبدیل شده است، به ذهنم خطور کرد که داستانی چالشی با استفاده از شخصیت رمان زمانی برای کشتن به‌عنوان دنباله‌ای از این رمان با نام زمانی برای بخشش بنویسم، زمانی برای بخشش شخصیت‌های شناخته شده زیادی دارد و داستان این کتاب، 5سال پس از دفاع عجیب بریگنس در زمانی برای کشتن اتفاق می‌افتد و داستانی دنباله‌دار است. این بهترین توصیفی است که می‌توانم از داستان این کتاب داشته باشم.

یعنی شما زمانی برای بخشش را یک کتاب دنباله‌دار می‌دانید؟
نمی‌توانم بگویم دنباله‌دار، اما به‌نوعی طرحی است که ادامه دارد و بیشتر دنباله‌روی شخصیت‌های داستان خواهد بود.

به‌نظر شخصیت جیک خصوصیات مشابهی با شما دارد، آیا چنین طرز تلقی‌ای را درست می‌دانید؟
از برخی جهات، بله. وقتی شروع به نوشتن نخستین کتابم در سال1985 کردم، 30سالم بود و مثل جیک توی شهر کوچکی وکالت می‌کردم. رؤیاهای بزرگی در سر داشتم، پرداختن به پرونده‌های بزرگ و کسب پیروزی‌های جنجالی و از این قبیل چیزها. این ‌رؤیای تمام وکلاست. آن زمان همسری جوان و زیبا داشتم، بچه‌دار شدیم و زندگی خوب بود، اما خودم خیلی موفق نبودم. باید بگویم هنوز هم در حال تلاش و مبارزه برای کسب موفقیت هستم. بله خیلی از خصوصیات من در جیک هست.

شما هم مانند جیک، صبح‌ها ساعت5:30 از خواب بیدار می‌شوید؟
تقریبا ساعتی نزدیک 6:30 از خواب بیدار می‌شوم و ساعت 7 یا 7:30 شروع به نوشتن می‌کنم.

همیشه فکر می‌کردم زمانی برای کشتن بود که شما رو به دروازه‌های ترقی رساند، اما درواقع با کتاب «شرکت» بود که شهرت پیدا کردید و بعد از آن «زمانی برای کشتن» دیده شد، حدسم درست است؟
از کتاب زمانی برای کشتن فقط 5000نسخه چاپ شد و بعد از هجده ماه «شرکت» انتشار یافت و یک شبه از پرفروش‌ترین‌ها شد و از اینجا بود که مردم متوجه کتاب قبلی شدند. حدود شش ماه، ناشر اصلی کتاب زمانی برای کشتن را پیدا نمی‌کردیم که کتاب را تجدید چاپ کند. فکر می‌کنم در آستانه ورشکستگی بودند درحالی‌که این کتاب متقاضیان بسیار زیادی پیدا کرده بود. بالاخره تعدادی با جلد کاغذی از آن نسخه چاپ کردند و خیلی خوب فروش رفت. باز هم پیگیر کارهای چاپ کتاب شدند و با همان جلد گالینگور، دوباره شروع به چاپ کردند. با جلد کالینگور نیز نسخه‌های زیادی از آن کتاب فروختیم. همان موقع بود که شرکت و «پرونده پلیکان» و یک‌سری کتاب‌های دیگر هم چاپ شد و مدت زیادی جزو پرفروش‌ها بودند.

در رمان جدیدتان هم موضوع سخت و چالش‌برانگیز را مطرح کردید.
بله، موضوع سخت این کتاب این است که مجازات مناسب برای یک بچه شانزده ساله که ماشه را کشیده و آن قتل فجیع را مرتکب شده، چه می‌تواند باشد؟ ماجرا سال1990 اتفاق افتاد. زمانی که آوردن یک بچه شانزده ساله به دادگاه و صدور حکم حبس ابد، کار غیرمعمولی به شمار نمی‌رفت. اما الان دادگاه عالی آمریکا حدود 20سال است که این کار را ممنوع کرده و کسی نمی‌تواند یک بچه را حتی برای قتل، به حبس‌ابد بدون بخشش، محکوم کند. بنابراین، اگر امروز یک پسر شانزده ساله مرتکب قتل شود، چه مجازاتی می‌شود برایش تعیین کرد؟ بارها این مسئله را در داستان مطرح کردم که اگر مجرم - کودکی را به زندان نوجوانان بفرستند، بعد از یکی دو سال که هیجده ساله شود، از زندان آزاد خواهد شد. بنابراین، این موضوع را مطرح کردم و هنوز پیدا کردن جواب این سؤال برایم دشوار است. هنوز هم با خودم فکر می‌کنم در چنین شرایطی چه‌کار باید کرد؟ حکم منصفانه چیست؟ به قربانی و به خانواده‌اش فکر می‌کنم. موضوع خیلی پیچیده‌است.

کتاب «جزیره کامینو» را خیلی دوست داشتم و هم‌اکنون هم برایم جذابیت دارد. آیا امکانش هست دوباره در همان وادی داستانی خلق کنید؟
هم‌اکنون قراردادی دارم اما امکان دارد تا چند سال آینده باز هم در این‌باره رمانی بنویسم. فکر می‌کنم بدانم در داستان بعدی چه اتفاقی قرار است بیفتد. این مدل داستان‌ها برای ایجاد حس شور و هیجان در خواننده‌ ا‌ست. چون هیچ مشکلی وجود نداره، نه قاضی هست و نه وکیل. نوشتن این کتاب‌ها واقعا سرگرم‌کننده است.

بهتر است دوباره به زمانی برای بخشش رجوع کنیم، بازگشت جیک و کلانتون و می‌سی‌سی‌پی در این داستان چطور بود؟
خیلی خوب بود. می‌سی‌سی‌پی، جایی است که واقعا دوست دارم بروم. واقعا از شخصیت‌های داستان لذت می‌برم، گویی به خانه خود بازگشته‌ام، برگشت به خانه هم که همیشه خوب است.

منبع: آمازون

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

نگاه تاریخی به جوامع اسلامی و تجربه زیسته آنها نشان می‌دهد که آنچه رخ داد با این احکام متفاوت بود. اهل جزیه، در عمل، توانستند پرستشگاه‌های خود را بسازند و به احکام سختگیرانه در لباس توجه چندانی نکنند. همچنین، آنان مناظره‌های بسیاری با متفکران مسلمان داشتند و کتاب‌هایی درباره حقانیت و محاسن آیین خود نوشتند که گرچه تبلیغ رسمی دین نبود، از محدودیت‌های تعیین‌شده فقها فراتر می‌رفت ...
داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...