دومین چاپ کتاب «چگونه خود را به نظم عادت دهیم» [The science of self-discipline : the willpower, mental toughness, and self-control to resist temptation and achieve your goals] نوشته پیتر هالینز [Peter Hollins] و ترجمه فائزه نوری توسط نشر هنوز منتشر شد.

چگونه خود را به نظم عادت دهیم» [The science of self-discipline : the willpower, mental toughness, and self-control to resist temptation and achieve your goals]  پیتر هالینز [Peter Hollins]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، دومین چاپ کتاب «چگونه خود را به نظم عادت دهیم» با شمارگان هزار نسخه، ۱۵۴ صفحه و بهای ۵۴ هزار تومان منتشر شده است. چاپ نخست این کتاب در تابستان ۱۴۰۰ روانه کتابفروشی‌ها شده بود.

«چگونه خود را به نظم عادت دهیم» به یکی از مهم‌ترین چالش‌های بسیاری از آدم‌ها یعنی انضباط و تمرکز پرداخته‌است. نکته اساسی کتاب مسئله اهمیت فلسفه زندگی و انضباط فکری و رفتاری است، چرا که قطعاً بدون فکر منضبط و منسجم، نظم در تفکر و رفتار، هیچ هدفی به معنای واقعی کلمه‌اش محقق نمی‌شود.

کتاب شامل یازده فصل به ترتیب با این عناوین است: «بنیان‌های زیستی خودانضباطی»، «چه چیزی به شما انگیزه می‌دهد؟»، «تاکتیک‌های انضباطی یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحد آمریکا»، «شناخت موانع خودانضباطی»، «خودتان را برای دشواری‌ها آماده کنید!»، «محیط با انضباطی بسازید»، «روابط بر نیروی اراده شما اثرگذارند!»، «چرا همیشه اول باید سالاد بخورید؟!»، «عجله کنید! اگر وسوسه شدید سریع این فصل را بخوانید!»، «مهم طرز تفکر و رویکرد است» و «به انضباط عادت کنید!».

کتاب پیوستی هم دارد که در آن خلاصه هر فصل در یک پاراگراف نوشته شده است. به عبارتی مخاطب در این پیوست با یازده پاراگراف که راوی محتوای کتابند مواجه می‌شود.

یکی از مهم‌ترین فصل‌های این کتاب «چرا همیشه اول باید سالاد بخورید؟» است. عنوان این فصل معنای به تعویق انداختن لذت‌ها را می‌دهد و اتفاقاً توانایی به این امر هنر بسیاری بزرگی است. مهم‌ترین بخش یک زندگی با انضباط ترجیح دادن منافع بلندمدت به خوش گذرانی‌های کوتاه مدت است. این یعنی که برای کسب لذت‌های بزرگ‌تر در آینده، باید از خوش‌گذرانی‌های آنی چشم پوشی کرد. این درست با این عقیده ایرانیان که «دم را دریاب» و… متناقض است.

در اصل به تعویق انداختن لذت‌ها تعریف دیگری از خودانضباطی است و این دو، مفاهیمی جدانشدنی از یکدیگر هستند، چرا که انسان را از مسیری مشابه به سوی نتیجه‌ای مشابه هدایت می‌کند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...