جمعی از استادان، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف با نگارش نامه‌ای خطاب به رییس سازمان صداوسیما، از او خواستند که برنامه «نود» را با اجرای عادل فردوسی‌پور به آنتن تلویزیون برگرداند.

این نامه که نسخه‌ای از آن در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) قرار گرفته، به صورت الکترونیکی و دستی، امضای بیش از ۱۵۰۰ تن از استادان، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان این دانشگاه را با خود دارد.

متن نامه استادان، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف به این شرح است:

«جناب آقای دکتر علی‌عسگری
ریاست محترم سازمان صدا و سیما
با سلام و احترام

همان‌طور که مستحضر هستید آقای دکتر عادل فردوسی‌پور دانشجوی دانشگاه صنعتی‌شریف بوده‌اند و سال‌هاست که به عنوان مدرس مدعو در دانشکده صنایع این دانشگاه فعالیت می‌کنند.

ما جمعی از اساتید، فارغ التحصیلان و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف ضمن حمایت کامل خود از ادامه فعالیت‌های تلویزیونی ایشان اعلام می‌کنیم که آقای دکتر فردوسی‌پور در طول سالیان متمادی تحصیل و تدریس در دانشگاه صنعتی‌شریف همواره از سلامت و وجدان کاری، حسن رفتار و صداقت در گفتار برخوردار بوده‌اند و سرمایه ارزشمندی برای جامعه دانشگاهی و رسانه‌ای کشور محسوب می‌شوند.
حذف برنامه نود از تلویزیون که به گواه نظرسنجی‌های داخلی صدا و سیما از نگاه مردم و هیأت انتخاب، پربیننده‌ترین برنامه این رسانه تعیین شده، اثری جز دلسردی مردم به خصوص جوانان نخواهد داشت. چهره‌ای که با صداقت و سلامت کاری بیش از دو دهه برای اعتلای کشورش فعالیت کرده، حذف شدنی نیست. لذا خواهشمندیم ضمن بازنگری در تصمیم اتخاذ شده زمینه بازگشت ایشان به تلویزیون، جایی که به آن تعلق دارد، فراهم شود.»

امضای این نامه به دو صورت الکترونیکی و دستی انجام شده است که برای اطلاع از اسامی افرادی که این نامه را به صورت الکترونیکی امضا کرده‌اند اینجا را کلیک کنید.

برای اطلاع از اسامی افرادی که به صورت دستی این نامه را امضا کرده‌اند هم اینجا را می‌توانید کلیک کنید.

برنامه «نود» با تصمیم مدیر جدید شبکه سه از هفته آخر اسفندماه ۱۳۹۷ پس از ۲۰ سال متوقف شد.

مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...