جمعی از استادان، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف با نگارش نامه‌ای خطاب به رییس سازمان صداوسیما، از او خواستند که برنامه «نود» را با اجرای عادل فردوسی‌پور به آنتن تلویزیون برگرداند.

این نامه که نسخه‌ای از آن در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) قرار گرفته، به صورت الکترونیکی و دستی، امضای بیش از ۱۵۰۰ تن از استادان، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان این دانشگاه را با خود دارد.

متن نامه استادان، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف به این شرح است:

«جناب آقای دکتر علی‌عسگری
ریاست محترم سازمان صدا و سیما
با سلام و احترام

همان‌طور که مستحضر هستید آقای دکتر عادل فردوسی‌پور دانشجوی دانشگاه صنعتی‌شریف بوده‌اند و سال‌هاست که به عنوان مدرس مدعو در دانشکده صنایع این دانشگاه فعالیت می‌کنند.

ما جمعی از اساتید، فارغ التحصیلان و دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف ضمن حمایت کامل خود از ادامه فعالیت‌های تلویزیونی ایشان اعلام می‌کنیم که آقای دکتر فردوسی‌پور در طول سالیان متمادی تحصیل و تدریس در دانشگاه صنعتی‌شریف همواره از سلامت و وجدان کاری، حسن رفتار و صداقت در گفتار برخوردار بوده‌اند و سرمایه ارزشمندی برای جامعه دانشگاهی و رسانه‌ای کشور محسوب می‌شوند.
حذف برنامه نود از تلویزیون که به گواه نظرسنجی‌های داخلی صدا و سیما از نگاه مردم و هیأت انتخاب، پربیننده‌ترین برنامه این رسانه تعیین شده، اثری جز دلسردی مردم به خصوص جوانان نخواهد داشت. چهره‌ای که با صداقت و سلامت کاری بیش از دو دهه برای اعتلای کشورش فعالیت کرده، حذف شدنی نیست. لذا خواهشمندیم ضمن بازنگری در تصمیم اتخاذ شده زمینه بازگشت ایشان به تلویزیون، جایی که به آن تعلق دارد، فراهم شود.»

امضای این نامه به دو صورت الکترونیکی و دستی انجام شده است که برای اطلاع از اسامی افرادی که این نامه را به صورت الکترونیکی امضا کرده‌اند اینجا را کلیک کنید.

برای اطلاع از اسامی افرادی که به صورت دستی این نامه را امضا کرده‌اند هم اینجا را می‌توانید کلیک کنید.

برنامه «نود» با تصمیم مدیر جدید شبکه سه از هفته آخر اسفندماه ۱۳۹۷ پس از ۲۰ سال متوقف شد.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...