«ژوزه ساراماگو» نویسنده پرتغالی برنده نوبل ادبیات سال 1998 از «منتظر الزیدی» خبرنگار عراقی، برای پرتاب کفش‌ به سوی «جرج بوش» حمایت کرد.

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از پایگاه اینترنتی رادیو روبلده هاوانا، «ژوزه ساراماگو» نویسنده رمان پرفروش «کوری» که این روزها کتاب تازه‌ای به نام «سفر فیل» را راهی بازار کتاب اسپانیا کرده، در یک کنفرانس مطبوعاتی در «مادرید» از این اقدام «منتظر الزیدی» دفاع کرده است.

ساراماگو در همین باره گفت: «چه‌قدر خنده‌دار است که آدم به کنفرانسی مطبوعاتی در کشوری برود که خودش در نابود کردنش نقش داشته و با دو کفش مورد استقبال قرار بگیرد و به اندازه سگ نزول پیدا کند. بدترین ناسزا نزد مسلمانان همین بلایی است که سر بوش آمده است.»

رمان «سفر فیل» جدیدترین رمان «ساراماگو» نویسنده 86 ساله پرتغالی است و به تازگی در اسپانیا به چاپ دوم نیز رسیده است. «ساراماگو» چندی پیش بر اثر بیماری در بیمارستان بستری بوده و درباره‌اش به خبرگزاری فرانسه گفت: «درس‌های تازه‌ای از این ایام گرفتم و نوعی مرگ را در زندگی تجربه کردم.»

رمان «سفر فیل» بر اساس یک واقعه تاریخی واقعی نوشته شده و سفر فیلی به نام «سولومون» از لیسبون به وین است. این فیل هدیه شاه «جان» سوم پرتغال به پسرخاله‌ی خود «ماکسیمیلان» است که در اطریش حکومت می‌کند. این رمان توسط یک استاد دانشگاه روایت می‌شود.

«ساراماگو» همچنین پیش از این نیز با ستایش «منتظر الزیدی» در وبلاگ خود او را خبرنگار شجاعی خوانده بود.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...