مجموعه‌داستان «مرگ همسایه آلمانی» نوشته فاطمه نقوی توسط نشر چشمه منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش مهر، «مرگ همسایه آلمانی» اولین مجموعه‌داستان این داستان‌نویس جوان است. موضوع داستان‌های این کتاب متفاوت و مستقل از یکدیگر است اما از نظر استراتژی و شیوه نگارش شبیه به یکدیگرند. وجه مشترک این داستان‌ها، کشف گذشته است.

داستان‌های این مجموعه با یک اتفاق ساده شروع می‌شوند و بعد بسط و گسترش پیدا می‌کنند. بسط و تشریح داستان‌ها هم توسط خرده‌روایت‌ها و راوی‌های مختلف انجام می‌شود. سوژه داستان‌های کتاب «مرگ همسایه آلمانی» به‌ظاهر عادی است اما پایان‌های متفاوت دارند.

کتاب پیش‌رو ۷ داستان کوتاه را با این عناوین شامل می‌شود: قلندر، عمه‌ها، مرگ همسایه آلمانی، روزی که صاحب آن گربه شدم، بابا بهترین شوهر دنیا، هلن، داستان یک شهر.

در قسمتی از داستان «مرگ همسایه آلمانی» از این کتاب می‌خوانیم:

پودران پول ارثیه را خرج خودش کرد. خانه اتاق‌خواب‌دار گرفت و خیلی از لباس‌هایش را که زیادی بودند و دیگر برای‌شان جا نداشت، دَک کرد. حتی پیراهن‌هایی را که دوست‌شان داشت. مادرم از او یاد گرفت که وقتی می‌خواهد لباسی بیرون بدهد، آن‌ها را اتو کند. پودی لای بقیه لباس‌هایی را که می‌خواست نگه دارد، کیسه معطر می‌گذاشت. بچه که بوده، در آلمان به جای نفتالین، توی کیسه رُزماری می‌ریختند و سرش را می‌دوختند و می‌گذاشتند لای لباس‌های‌شان که بید نخورد. مادرم همیشه فکر می‌کرد آن اسطوخودوس بوده و پودی اشتباه می‌کند. بین آن لباس‌های قشنگی که از سر ناچاری بیرون داد، یکی هم لباس بیمارستان مادرش بود که از آلمان آورده بود و اندازه خودش نبود. یک پیراهن یقه‌انگلیسی سفید بی‌آستین که دامنش فون بود و مال من شد. جز آن، چند دست پیراهن خوش‌رنگ و لعاب هم از کمدهای خانه‌اش به من رسید که آن موقع نمی‌دانستیم تاناکوراست. البته اگر همان موقع هم می‌فهمیدیم که تاناکوراست باز ناراحتی‌مان را نشان نمی‌دادیم. چون عادت کرده بودیم از همه‌چیز تعریف کنیم. حتی اگر از چیزی خوش‌مان هم نمی‌آمد، برایش به‌به و چه‌چه می‌کردیم. پودی می‌گفت شماها این‌طوری هستید، ولی من چیزی را که دوست نداشته باشم درباره‌اش حرفی نمی‌زنم.

البته آن لباس بیمارستان جزء سوغاتی‌هایم حساب نمی‌شد. یک بلوزِ قرمز دانه‌اناری هم سوغات گرفتم که دو رنگ دیگرش را برای مادر و خواهرم آورده بود، همه‌چیز به تساوی. ما دو خواهر شیربه‌شیر را دیگر جزء بزرگ‌ها حساب می‌کرد. بین سوغاتی‌ها یک چیزی هم با خودش آورده بود که به خاطرش هیجان‌زده بود و برایش مهمانی داد و تا لحظه آخر نگفت چیست. آن سوغاتی هیجان‌انگیز مال برادر کوچکم بود که از آن موقعی که پودی به خانه ما آمده بود چند سالی بزرگ‌تر شده بود. وقتی برادرم رفت کلاس اول، پودی با او یاد گرفتن الفبای فارسی را شروع کرد. از مدرسه که برمی‌گشت، تا مامان برسد پیش پودی می‌ماند. آن‌موقع پودی به خاطر کارش خوابِ شبش کم بود و روزها سر کاری جدی مثل درس خواندن زود خمیازه‌اش می‌گرفت. نتوانست با درس‌ها پیش برود و عقب ماند. برادرم حالا می‌توانست انشا بنویسد و رمان‌های گروه سنی نوجوان را بخواند، ولی پودی فکر نوشتن را از سرش بیرون کرد.

این کتاب با ۱۴۰ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۲۱ هزار و ۵۰۰ تومان منتشر شده است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...