مأموریت محرمانه | الف


«ام یا ان؟» [N or M] رمانی جنایی-جاسوسی درباره‌ی فعالیت‌های ستون پنجم به قلم آگاتا کریستی است که در فضای جنگ جهانی دوم و در انگلستان می‌گذرد. آگاتا کریستی که در ایران و جهان بیشتر با رمان‌های جنایی-پلیسی‌اش و با خلق شخصیت‌های درخشانی همچون هرکول پوآرو به عنوان کارآگاه خصوصی و خانم مارپل در نقش پیرزنی کنجکاو و دقیق با ذهنی منطقی و استدلالگر شناخته شده است، خالق بیش از شصت رمان پلیسی و جنایی است که تعداد پرشماری از آن‌ها در لیست پرفروش‌ترین‌های دنیا قرار دارند. رمان‌هایی همچون «جنایت‌های میهن‌پرستانه» (۱۹۴۰)، «سرو غمگین» (۱۹۴۰)، «شیطان زیر آفتاب» (۱۹۴۱)، «پنج خوک کوچک» (۱۹۴۲)، «قتل در تعطیلات» (۱۹۴۶)، «مرگ خانم مک‌گینتی» (۱۹۵۲) و بسیاری شاهکارهای دیگر لقب «ملکه جنایت» را برای این نویسنده‌ی انگلیسی به همراه داشته‌اند. آگاتا کریستی هر چند با نام مستعار ماری وستماکوت (Mary Westmacott) رمان‌های رمانتیک و عاشقانه نیز نوشته است اما این دسته از آثارش هیچ‌گاه محبوبیت ژانر اصلی رمان‌هایش را به دست نیاورده‌اند. بسیاری از آثار این رمان‌نویس انگلیسی در قالب نمایشنامه روی صحنه رفته‌اند و می‌روند. بسیاری دیگر از جمله «قتل در قطار سریع‌السیر اورینت»، «مرگ در رودخانه نیل» و «قطار چهار و پنجاه دقیقه از پدینگتون» به دنیای فیلم و سینما راه یافته‌اند. بسیاری دیگر از رمان‌ها و داستان‌های کوتاهش نیز در کشورهای مختلف در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی اجرا شده‌اند.

ام یا ان؟ [N or M] آگاتا کریستی

زوج معروف تامی و تاپنس بریسفُرد (Tommy and Tuppence Beresford) نقش‌آفرینان اصلی داستان«ام یا ان؟» هستند. زوجی که هرچند به نسبت شخصیت اصلی سایر رمان‌های آگاتا کریستی کمتر شناخته شده‌اند اما به عنوان شخصیت‌هایی ثابت در بسیاری از آثارش هنرنمایی کرده‌اند. شاید از این روست که در این کتاب کمتر به توصیف مستقیم آن‌ها و جزئیات شخصیتی و خصوصیات اخلاقی‌شان پرداخته می‌شود. اطلاعاتی که در حین روایت رخدادهای داستانی کم کم به مخاطب داده می‌شود و او را تا پایان داستان درگیر شناختن این دو شخصیت نگه می‌دارد. یکی از دوستان با نفوذ تامی و تاپنس که در دولت انگلستان سمت مهمی دارد، از طریق یکی از سرگردهای اسکاتلندیارد، به تامی ماموریت می‌دهد تا برای یافتن عاملان ستون پنجم در انگلستان عازم منطقه‌ای به نام لیهمپتون شود. ماموریتی که به دلیل محرمانه بودن باید از چشم تاپنس دور بماند. تامی ماجرا را از ادامه‌ی فعالیت‌ها و مطالعات میدانیِ همکاری مرحوم پی می‌گیرد. تنها عباراتی که او قبل از مرگ به زبان آورده است: «اِم یا اِن، سانگ سوزی». تامی با این سرنخ به مهمانخانه‌ی سان‌سوسی به لیهمپتون می‌رود و در آن جا با آقای کِیلی، خانم اورورک، خانم پرنا و دخترش شیلا پرنا، ناخدا هِیداک، سرگرد بِلچلی و سایر شخصیت‌های داستان آشنا می‌شود.

در کتاب «اِم یا اِن؟» در حین روایت ماجرای اصلی، گهگاه با بررسی‌های موشکافانه‌ی جامعه‌شناختی نیز رو به رو می‌شویم؛ برداشت‌های عامه مردم انگلستان از اوضاع پدیده‌ای مهم به نام جنگ جهانی: «این جنگ را با اعتماد به نفسی خوش‌بینانه شروع کردند. البته منظورم کسانی نیست که واقعاً مطلع و آگاه بودند ... ما از همان اول می‌دانستیم که با چه دشمن قدرتمندی رو به رو هستیم ... از توانایی‌های دشمن، قدرت نیروی هوایی‌اش، ارادة آهنینش و نظم و طراحی فوق‌العادة ماشین جنگی‌اش باخبر بودیم. می‌خواهم بگویم که عموم مردم به جنگ خوش‌بین بودند. این آدم‌های خوش‌قلب اما گیج و منگِ طرفدارِ دموکراسی فقط آنچه را که مطابق میل‌شان است باور می‌کنند ... اینکه آلمان به زودی از پا در می‌آید یا در آستانة انقلاب است، سلاح‌هایش را از قوطی حلبی می‌سازند و سربازانش آن قدر گرسنگی کشیده‌اند که وقتی قدم‌رو می‌روند غش می‌کنند ... خلاصه از این جور مزخرفات که، به قول معروف، همه‌اش خواب و خیال بود.»

در طی داستان هر جا که تاپنس وارد ماجرا می‌شود، بخش‌های طنزآمیز، بسیار منطقی، بسیار زنانه و دقیق نیز ظاهر می‌شوند. گاهی احساسات مادرانه‌ی او نسبت به دو فرزندش فضای جاسوسی داستان را تلطیف می‌کنند و گاه نقش‌هایی که او به شدت و عمیق در آن‌ها فرو می‌رود، بار حضور زنانه را در مقابل نقش‌آفرینی‌های شخصیت‌های مرد بالا می‌برند: «هر کاری که گرفتاری‌های مردم را کمتر کند، باارزش است ... هر کاری که مفید و سازنده باشد، نه مخرب. خیلی عادی است که ما به دشمن خودمان بد و بیراه می‌گوییم. مطمئنم که آلمان‌ها هم همین کار را می‌کنند. ... وقتی می‌گویم "آلمان‌ها" نفرت تمام وجودم را می‌گیرد. اما وقتی به تک تک مردم آلمان فکر می‌کنم، به مادرانی که با دلواپسی منتظر خبری از پسرهایشان هستند، به جوان‌هایی که خانه و زندگی‌شان را ترک می‌کنند و به میدان جنگ می‌روند، به کشاورزانی که محصول‌شان را درو می‌کنند، به مغازه‌دارها، به آلمانی‌های انسان‌دوستی که می‌شناسم ... آن وقت دیگر احساس نفرت نمی‌کنم.»

نثر روان و ترجمه‌ی‌ همگن کتاب «اِم یا اِن؟» علاوه بر موضوع آن که ذاتاً جذاب و سرگرم‌کننده است، آن را علاوه بر بزرگسالان برای گروه سنی نوجوانان نیز بسیار مناسب و خواندنی می‌کند.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...