شماره چهارم «وزن دنیا» درباره کارنامه شعری احمد شاملو و پرونده تحلیلی درباره رفرم در غزل معاصر ایران منتشر شد.

به گزارش ایسنا، در این شماره‌ «وزن دنیا» شعرهایی از شاعران استان‌های تهران، آذربایجان شرقی، بوشهر، خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان، فارس، کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد، گیلان، لرستان و یزد آمده است. علاوه بر شعر این استان‌ها، دو بخش «آن‌سوی مرزها» و «هم‌زبانان» بازتاب‌دهنده‌ شعرِ شاعران ایرانی خارج از کشور و بخش دوم منعکس‌کننده شعرهای شاعران کشورهای فارسی‌زبانی همچون افغانستان و تاجیکستان است.

در بخش «تعریف و تبصره» این شماره «وزن دنیا»، پرونده‌ای درباره‌ احمد شاملو و کارنامه‌ شعری‌اش، دو دهه پس از مرگِ شاعر  با تیتر «در جدال با خاموشی» آمده است. ۲۰ شاعر و منتقد هر کدام ۱۰ شعر از دیوان شاملو برگزیده‌اند و از این میان، ۱۰ نفر تک‌نگاری‌هایی درباره‌ یک شعر مهم شاملو نگاشته‌اند. از نویسندگان این پرونده می‌توان به منصور اوجی، سیدعلی صالحی، هرمز علیپور، کامیار عابدی، شهریار وقفی‌پور، ضیاءالدین خالقی، بهاره رضایی، بهزاد خواجات، علیرضا آبیز، کیوان نریمانی، گروس عبدالملکیان، محمد آزرم، مهدی صمدانی، قاسم آهنین‌جان، تقی پورنامداریان، روجا چمنکار، شهاب مقربین، علی باباچاهی، علیرضا بهنام،‌ کامران بزرگ‌نیا، محمود معتقدی و مریم حسین‌زاده اشاره کرد.

پرونده دیگر این شماره با تیتر «گزارش اقلیت» به این سوال می‌پردازد که چه بدعت‌ها و پیشنهادهایی مانع حذف غزل از سپهر شعری ایران شد. در این پرونده کارنامه کاری چهره‌های شاخص غزل معاصر همچون محمدحسین شهریار، هوشنگ ابتهاج، منوچهر نیستانی، سیمین بهبهانی، حسین منزوی و محمدسعید میرزایی توسط هادی خوانساری، غلامرضا طریقی، آرش آذرپیک، ابراهیم اقبالی، ابراهیم اسماعیلی اراضی و پیمان سلیمانی مورد نقد و بررسی قرار گرفته‌ است. در این بخش گزارش میزگردی هم با حضور عبدالجبار کاکایی، امیرحسین ماحوزی و پوریا سوری درباره‌ رفرم در غزل معاصر ایران منتشر شده است.

همچنین «کارنامه» که این شماره به انجمن شعر آمل اختصاص دارد و «کارگاه شعر وزن دنیا» دو بخش دیگر مجله‌اند.

بخش «هوای تازه» این شماره‌ «وزن دنیا» به مناسبت انتشار کتاب «شعر بلند شرایط» فرشاد سنبل‌دل، به کارنامه‌ شعری‌اش و نقد و بررسی این کتاب اختصاص پیدا کرده است. در این بخش، گفت‌وگوی علی ثباتی را می‌خوانید با سنبل‌دل و همچنین یادداشتی از سعدی گل‌بیانی.

شماره‌ چهارم «وزن دنیا» با مدیرمسئولی و صاحب‌امتیازی پوریا سوری و سردبیری علی مسعودی‌نیا در ۲۷۲ صفحه و با قیمت ۴۰هزار تومان از امروز در کتاب‌فروشی‌ها و کیوسک‌های مطبوعاتی معتبر در دسترس علاقه‌مندان و مخاطبان شعر است.

................ هر روز با کتاب ...............

از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...