کتاب «شرح فصوص‌الحکم» تالیف مویدالدین الجندی از سوی موسسه بوستان کتاب قم تجدید چاپ شد.
 به گزارش ایبنا؛ این کتاب، اثر گران‌سنگ محی‌الدین عربی است که نسخه حاضر، تحقیقی جامع از استاد سید جلال‌الدین آشتیانی به حساب می آید که در آن نکات اساسی و ابهام‌های آن را برطرف کرده است.

درمعرفی این اثر از سوی ناشر آمده است: «این کتاب یکی از منابع مهم و برجسته در عرفان نظری است که تاکنون شرح‌های فراوانی بر آن نوشته شده است. آنچه که اکنون پیش‌رو دارید، شرحی است که مویدالدین جندی بر آن نوشته و در آن پیچیدگی‌های فصوص‌الحکم را با چیره دستی گشوده است.»

فصوص‌الحکم کتابی است در بیان حکمت ذوقی با صبغه صوفیه، تألیف ابوعبدالله محی‌الدین محمدبن علی‌بن محمدبن العربی الحاتمی الطائی که شامل اصول عرفان و تعالیم او در «وحدت وجود» است.

کتاب فصوص‌الحکم در اتقان و استحکام مطالب و زیبایی جملات در باب خود، نظیر ندارد و محققان و بزرگان فن تصوف بر این معنا متفق‌اند. اثر حاضر نیز شرحی است جامع بر این کتاب که نثر شیوای نویسنده به آن ارزش و زیبایی خاصی بخشیده است.

این کتاب از بهترین آثار محی‌الدین عربی و عالی ترین کتاب در تصوف نظری است. شیخ اکبر، محی‌الدین عربی، این رساله را در سال 627 به دنبال خوابی که دید، تالیف کرد و مدعی شده است که آن را پیامبر(ص) در خواب بر وی املا کرده و او فقط مترجم آن رؤیا بوده است.

براساس مطالب کتاب، این اثر شامل 27 فصل است که نویسنده از آن به «فصّ» یعنی نگین انگشتری، تعبیر کرده است. هر فصّ منسوب به یکی از پیغمبران با ذکر حکمت مخصوص آن پیغمبر است. انبیا به آن صورت که در این فصوص تصویر شده‌اند، در حقیقت صورت‌ها و نمونه‌هایی اند از انسان کامل که هر صورت بر حسب جنبه خاص خود، خداوند را به نوعی می‌شناساند.

فاتحه فصوص‌الحکم «فصّ حکمة الهیة فی کلمة آدمیة» و خاتمه آن «فصّ حکمة فردیة فی کلمة محمدیة» است و آن 27 کلمه تامه و انسان کامل به ترتیب کتاب عبارت‌اند از: «آدم، شیث، نوح، ادریس، ابراهیم، اسحاق، اسماعیل، یعقوب، یوسف، هود، صالح، شعیب، لوط، عزیز، عیسی، سلیمان، داود، یونس، ایوب، یحیی، زکریا، الیاس، لقمان، هارون، موسی، خالد و محمد (ص)»

در قرآن کریم از 25 پیغمبر نام ‌برده شده است که از انبیای یاد شده در قرآن کریم، فقط «یسع» و «ذوالکفل» در کتاب فصوص‌الحکم نام برده نشده‌اند و 23 نفر دیگر به نام هر یک، فصّی مخصوص است و چهار شخص دیگر یاد شده در فصوص که به نام هر یک فصّی جداگانه است، عبارت‌اند از: «شیث و عزیز و لقمان و خالد» علیهم السلام. همه این پیامبران در دعای استفتاح ماه رجب در کتاب مصباح شیخ طوسی نام برده شده‌اند.

در انتهای این اثر، فهرستی از آیات، احادیث، اشعار، الطوائف والجماعات والقبائل، اعلام و اشخاص، اماکن، کتب و اصطلاحات و مفردات درج شده است.

چاپ سوم کتاب «شرح فصوص‌الحکم» در شمارگان 1000 نسخه، 980 صفحه و بهای 130000 ریال راهی بازار نشر شد.

لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...
نگاه تاریخی به جوامع اسلامی و تجربه زیسته آنها نشان می‌دهد که آنچه رخ داد با این احکام متفاوت بود. اهل جزیه، در عمل، توانستند پرستشگاه‌های خود را بسازند و به احکام سختگیرانه در لباس توجه چندانی نکنند. همچنین، آنان مناظره‌های بسیاری با متفکران مسلمان داشتند و کتاب‌هایی درباره حقانیت و محاسن آیین خود نوشتند که گرچه تبلیغ رسمی دین نبود، از محدودیت‌های تعیین‌شده فقها فراتر می‌رفت ...