زن‌ها در مسیر گردباد دیروز و امروز | اعتماد


قلم شهلا شهابیان با رمان خوشخوان و خوش‌ساخت و خوش‌تکنیک «بوی برف» در عرصه ادبیات داستانی شناخته شد. رمانی که همراه با تکنیکی درخور روایت مضمونی اجتماعی، تاریخی بر پایه زندگی زنان، همراه با صبغه‌ای بوم‌شناسانه و لونی از فرهنگ اقلیمی توانست زمینه جذب خواننده را فراهم آورد. مجموعه «رشت، ساغری‌سازان، کوچه بلورچیان» شامل یازده داستان کوتاه است که همه داستان‌ها کمابیش دارای ویژگی‌های مشترک هستند.

 رشت، ساغری‌سازان، کوچه بلورچیان  شهلا شهابیان

فصاحت و رسایی نثر، ابداع و نوآوری در تکنیک، احاطه بر چیدمان و مهندسی عناصر داستان، بهره‌مندی از زبان و احاطه بر وسعت معنای زبانی در ساختار روایت و... ویژگی‌های مشترک میان داستان‌های این مجموعه‌ هستند. در اینجا با نگاهی اجمالی بعضی از این ویژگی‌ها را واکاوی می‌کنم. اگر به داستان‌ها از نگاه مضمون‌شناسی توجه ویژه داشته باشیم، درخواهیم یافت که درونمایه بیشتر آنها بر محور زندگی زنان استوار است؛ اما اینکه گرایش مضمونی در باب این مهم در این مجموعه تا چه اندازه از تنوع موضوعی و نوآوری و کارکرد مضمون در لایه‌های مختلف زندگی زنان برخوردار است، نکته قابل‌توجهی است. نکته‌‌ای که این مجموعه را از نظر ساختاری خاص می‌کند، کارکرد دقیق و مهندسی‌شده تکنیک در روایت است. این کارکرد به گونه‌ای است که دستیابی خواننده را به روح مضمون، با دشواری‌های معناگونه روبه‌رو نمی‌کند، اما از آنجا که خواننده این داستان‌ها از نگاهی حرفه‌ای برخوردار است، پرسش‌هایی اینجا مطرح می‌شود که آیا این تکنیک موفق، درنهایت عاملی برای دستیابی به محتوایی ورای یک متن ساده شده است، یا تکنیک بر محتوا سایه انداخته.

نگاهی اجمالی به بعضی از این داستان‌ها فرصتی به دست می‌دهد تا به پاسخ این پرسش‌ها نزدیک شویم:
داستان اول «رشت، ساغری‌سازان، کوچه بلورچیان» که نام مجموعه هم بر گرفته از آن است، شاکله این داستان از تلفیق فضای جغرافیایی قدیم «دوران قاجار» با استفاده از یک عکس و نمای یک خانه قدیمی با زاویه دید و زبان یک راوی عکاس داستان‌نویس همراه با نظرگاه امروز است. لحظه روایت و حال آن، فضای امروز است. قصه قدیمی که روایت حول محور همان عکس می‌چرخد، به زیبایی ساخته شده اما الصاق و تلفیق آن به جهان امروز، حکایت عروس و مادرشوهر است و نگاه کهنه و ستیزه‌جویانه او با آمدن عروسی که باتجربه‌ یک شکست در ازدواج اول زندگی دوم را خواهان است. این مضمون اگرچه بسیار حایزاهمیت و یکی از زیرلایه‌های قابل‌تامل ستم زنانه است، در این مجموعه در داستان‌های «کلاغها چی دوست دارند» و «دیگه وقتشه بری» به نوعی تکرار شده است؛ اما این کنش مانع از تنوع مضامین و نقش زنده و کنشگر در بیشتر داستان‌های این مجموعه نشده است.

به‌طور مثال هر یک از نقش‌های اصلی زنان در این روایت‌ها، موقعیت زن‌ها را در عرصه‌های گوناگون به تصویر می‌کشد. در داستان «کلاغها چی دوست دارند» با زنی گره می‌خوریم که انگیزه قتل در وجودش جاری است و این به خوبی در متن القا می‌شود. در داستان «انگار دو تیله لاستیکی سیاه» با تعلیق خودساخته‌ای روبه‌رو هستیم که با عنصر تشکیک و ترس، لعاب داده می‌شود. از نگاه نگارنده این سطور، داستان کوتاه و خوش‌ترکیب و به قاعده «شیدا سایه نداشت» در مجموعه داستان شهلا شهابیان به درستی مشخصات استاندارد یک داستان کوتاه را دارد. از نظر مضمون هم تلنگری به اتفاقات و زیرلایه رخدادهای تاریخی، سیاسی و گاه کج‌تابی‌های رفتاری در سامانه‌های تشکیلاتی داشته است. این داستان در عین کوتاهی از غلبه‌ای خاص در تاثیرگذاری عاطفی و غنای مضمون برخوردار است: استاد هنرمند با شاگرد جوان خود ازدواج می‌کند؛ فقط به خاطر جبران محرومیت از ازدواج با مادر این دختر در دوران فعالیت سیاسی و تن دادن به ازدواج‌های صوری تشکیلاتی. به تصویر در آوردن عشق‌های سرکوفته، عشق متقابل این دختر جوان به شاگرد استاد و باز حرمان و سرکوب امیال و درنهایت مرگ که همه‌جا جاری است. این داستان در عین ایجاز با استفاده از تصاویر و اشیا و درون‌خوانی‎ها، تابلویی دیدنی است. بعضی از داستان‌ها اگرچه مضمونی تجربه شده هستند اما هنر نویسنده در پرداخت و انسجام شاکله خاص روایت جذابیت درخور توجه به آنها بخشیده است. داستان «کاش ملکه اهلی شده باشد» از این موفقیت برخوردار است.

این داستان در واقع بازنمایی عروس سرخپوش تهران است که در فراغ معشوق تا پایان با لباس قرمز به انتظار نشسته بوده. نویسنده با تردستی و معکوس‌نمایی داستان آن را طراوت تازه‎ای بخشیده است. در بعضی از داستان‌های این مجموعه در عین کارکرد بسیار دقیق و قابل‌توجه تکنیک ساختاری که نویسنده به کار برده، درنهایت ثقل ساختار بر روایت سنگینی می‌کند و تکنیک بر درونمایه سایه می‌اندازد. داستان «قورباغه شد پرید تو آب» از این دست است. سخن پایانی می‌تواند این باشد که شهلا شهابیان این‌بار هم با انبانی پر از قصه و حرف‌های تازه، فضایی برای التذاذ ادبی خوانندگان داستان در این شرایط پرملال در عرصه ادبیات امروز ایران فراهم کرده است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...