ژان تولی نویسنده نمادشکن فرانسوی که برای علاقه‌اش به تاریخ و شعر شناخته می‌شد در ۶۹ سالگی از دنیا رفت.

ژان تولی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، ژان تولی داستان‌نویس و کاریکاتوریست فرانسوی بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت. گفته شده این ایست قلبی پس از مسمومیت غذایی رخ داده است.

ویراستاران ژان تولی با اعلام این خبر با یادآوری لبخند و چشمان درخشان وی، به دوستدارانش تسلیت گفتند.

این نویسنده که ابتدا برای تلویزیون می‌نوشت و بعد خالق رمان پرفروشی چون «مونتسپان» شد که بیش از نیم میلیون نسخه فروش کرد، فرزند یک سرایدار مدرسه و ادامه تحصیلش را مدیون معلم نقاشی کلاس سومش بود. این معلم شیفته خط خطی‌های وی شد و به او کمک کرد تا مسیر کاریکاتور را در پیش بگیرد.

وی سپس شروع به نوشتن برای تلویزیون کرد و پس از آن به نوشتن رمان روی آورد و از آغاز سال ۱۹۹۰ به توصیه یک ناشر و در حالی که ۳۸ سال داشت چالش رمان‌نویسی را تجربه کرد و پس از آن بود که «رنگین‌کمانی برای رمبو» خلق شد.

وی بیشتر به خلق رمان‌های تاریخی علاقه داشت و با اقتباس از رمان «مغازه خودکشی» وی که سال ۲۰۰۷ منتشر شد فیلمی به همین نام ساخته شد.

این نویسنده نخستین بار با ترجمه رمان «مغازه خودکشی» به فارسی زبانان شناسانده شد. این رمان یک فانتزی سیاه تکان دهنده و هجوی است تمام عیار درباره مرگ و امید. رمان درباره یک دکان فروش ابزار و ادوات خودکشی است. یک فروشگاه منحصر به فرد در زمان و مکانی نامعلوم. این رمان گره خورده است به نام برخی از مهمترین چهره‌های ادبی و هنری که خود را کشته‌اند؛ میشیما، مرلین مونرو، ونسان ون‌گوگ و...

«اگر دوست دارید آن آقا را بخورید» از دیگر آثار این نویسنده فرانسوی است که با عنوان «آدم خواران» به فارسی ترجمه شده است. این کتاب روایتگر یک واقعه تاریخی است که در سال ۱۸۷۰ در فرانسه رخ داده و تمام داستان آن در یک دهکده رخ می‌دهد؛ دهکده‌ای که یکی از هولناک‌ترین جنایات انسانی را به چشم می‌بیند و علامت سوال بزرگی در مورد رفتارهای بشر در تاریخ به جا می‌گذارد. مردم این دهکده تحت تاثیر اخبار مخرب جنگ و در اثر ناآگاهی و کم‌سوادی دست به فاجعه‌ای وحشتناک می‌زنند و جوانی فرانسوی را طی یک سلسله حوادث به آتش می‌کشند و می‌خورند!

ژان تولی بیش از ۱۵ عنوان کتاب در کارنامه داشت که «مردم فرانسه»، «زازو»، «چشم عید پاک»، «تصنیفی برای یک پدر فراموش شده»، «چارلی ۹»، «شوهر هرلی برلی»، «جملات طولانی»، «من فرانسوا ویون» و «قوانین جاذبه» از جمله آنها هستند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...