کتاب «سنت‌ها چگونه متولد می‌شوند و چگونه می‌میرند؟» [How Traditions Live and Die (Comment les traditions naissent et meurent: La transmission culturelle)] نوشته الیویه مورن [Olivier Morin] با ترجمه عطیه رضایی و مقدمه نعمت الله فاضلی منتشر شد.

سنت ها چگونه متولد می شوند و چگونه می میرند؟» [How Traditions Live and Die (Comment les traditions naissent et meurent: La transmission culturelle)] نوشته الیویه مورن [Olivier Morin]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، الیویه مورن، در این اثر این پرسش را مطرح می‌کند که انتقال فرهنگ چگونه انجام می‌شود؟ او برای این منظور آداب و سنت‌ها را انتخاب می‌کند، یعنی چیزهای ساده و آشنایی که ما در زندگی روزمره با آن‌ها در گیر و مانوسیم. چیزهایی شبیه عادت‌ها، تشریفات عروسی یا کفن و دفن، شیوه‌ی لباس پوشیدن، غذاخوردن، توالت رفتن یا حتی جشن‌ها و آیین های ملی و محلی. معمولا این موضوعات را محققان فرهنگ مردم (فولکلورشناسان) تحقیق می‌کنند. آن‌ها آداب و رسوم ملی و محلی را شناسایی و گردآوری می‌کنند و از طریق رسانه‌ها، مطبوعات، مجلات، کتاب‌ها و موزه‌ها در اختیار مردم قرار می‌دهند.

همچنین این مواد فرهنگی را هنرمندان، کارگردانان فیلم‌ها، مستندسازان، قصه نویسان و نویسندگان و حتی معلمان و متخصصان تعلیم و تربیت برای هدف های گوناگون استفاده می‌کنند. موزه‌ها و گالری‌ها نیز برای همه‌ی شهروندان است تا با دیدن آن‌ها چیزهای جالب در زمینه‌ی فرهنگ و سنت بیاموزند. اما کار مورن در این کتاب چیز دیگری است. او می‌خواهد بداند چرا برخی پدیده‌ها در زندگی و تاریخ ما انسان‌ها باقی می‌مانند و بسیاری از پدیده‌ها نیز دوام نمی آورند و از بین می‌روند. پدیده هایی که به صورت رسم و آیین یا عادت های جمعی پایدار و ماندگار می‌شوند چه قابلیت‌ها و ویژگی هایی دارند و آن‌ها که از بین می‌روند چه ویژگی هایی باعث محو شدنشان می‌شود؟

کتاب «سنت‌ها چگونه متولد می‌شوند و چگونه می‌میرند؟» را عطیه رضایی ترجمه کرده و نعمت الله فاضلی استاد جامعه شناس و پژوهشگر و نویسنده این حوزه هم برای آن مقدمه نوشته است.

این اثر در ۴۵۲ صفحه با قیمت ۹۰ هزار تومان توسط نشر فرهامه روانه بازار نشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...