تماشاخانه «مهرگان» از ۲۳ اردیبهشت میزبان نمایشی با موضوع تجاوزهای خانوادگی شده است. این نمایش که "بختک" نام دارد را آناهیتا زینی‌وند هرشب ساعت ۱۸ و تا ۱۲ خرداد روی صحنه می‌برد.

کارگردان و تهیه‌کننده "بختک" در گفت‌وگویی با ایسنا، درباره این نمایش گفت: "بختک" حاصل پژوهش دو سال و اندی گروه نمایشی ماست. این نمایش حول محور تجاوزهای جنسی از سوی محارم مطرح می‌شود.

او افزود: من به واسطه اینکه حدود ۱۶ سال است به عنوان فعال اجتماعی بر روی آسیب‌های اجتماعی فعالیت می‌کنم، با مددجوهای زیادی در ارتباطم و از این طریق با قربانیان این نوع از تجاوزهای جنسی ملاقات کردم و داستان‌های آنها را شنیدم و از میان این داستان‌ها در این نمایش هفت داستان روایت می‌شود.

زینی‌وند با بیان اینکه "این نمایش به سبک رئال و فرم است " بیان کرد: هفت داستان مستند ما به صورت اپیزودی روایت می‌شود و اپیزود آخر برگرفته از فیلم "هزاران زن چون من" است. ما بعد از تحقیقات، به تحلیل داستان‌های روایت شده و ریشه‌یابی آن‌ها می‌پرداختیم و تقریباً حدود یک سال است که به صورت جدی روی داستان‌های انتخابی کار کردیم.

او ادامه داد: ما در این نمایش سعی کردیم، طرح مسئله کنیم و این گام اولمان بود، امیدوارم که در گام‌های بعدی به حل مسئله در صحنه نمایش بپردازیم و این قدرت را داشته باشیم که مخاطب را به طور مستقیم درگیر کنیم تا این معضلات کمتر شود.

او درباره علت اجرا "بختک" در ماه رمضان توضیح داد: ما در ابتدا قصد داشتیم اواخر فروردین یا بعد از ماه رمضان "بختک" را اجرا کنیم، اما گرفتن مجوز و هماهنگی‌ها کمی طول کشید و به اجرای آخر فروردین نرسیدیم. همچنین یکی از بازیگران این نمایش که در طول دو سال پژوهش کنار ما بوده، قصد مهاجرت دارد و من علاقه‌مند بودم که ایشان حتماً در این نمایش حضور داشته باشد، بنابراین ما تصمیم گرفتیم بعد از اخذ مجوز سریع اجرا برویم.

او در پایان درباره استقبال تماشاگران از این نمایش گفت: با توجه به اینکه در ماه مبارک رمضان هستیم اما استقبال از نمایش خوب بوده است.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: "بختک" روایتی است مستند و خاطره‌ای زنده که همچون سایه شومی همه ابعاد زندگی دختران ما را دربرگرفته است. سکوت و تحمل تنهاییِ درد تنها چاره نیست. چاره فریاد است و ما روایت کنندگان این فریادیم...

"بختک" دارای محدودیت سنی است و ورود افراد زیر ۱۸ سال در این نمایش ممنوع است. همچنین عوائد یک شب اجرای این نمایش صرف جمع آوری دیه برای بچه‌های کانون اصلاح تربیت شده است.

زهرا اکبری، رقیه اسلامی، عاطفه خاوری، انجیلا سروری، فاطمه سلیمی، سحر قاسمی، فائزه السادات مصباحی، زهرا یعقوبی از بازیگران این نمایش ۴۵ دقیقه‌ای هستند.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...