کتاب «رهبری ارکستر واژه‌ها (اولین فرهنگ جامع سخنرانی و اجرای تلویزیونی در ایران)» نوشته علی اسدی توسط انتشارات سیمای شرق منتشر و راهی بازار نشر شد.

رهبری ارکستر واژه‌ها (اولین فرهنگ جامع سخنرانی و اجرای تلویزیونی در ایران)» نوشته علی اسدی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نویسنده این‌کتاب فارغ‌التحصیل رشته ادبیات محض و هنرهای زیبا است. او به تدریس اجرا و گویندگی اشتغال دارد و اجرای تلویزیونی را از ۷ سالگی در کارنامه دارد. فیلم‌های مستند «از پرسپولیس تا اکروپلیس» و «صلح، فرزند زیبایی» از دیگر موارد کارنامه کاری علی اسدی هستند.

اسدی در کتاب «رهبری ارکستر واژه‌ها» نتیجه ۷ سال پژوهش خود را در زمینه اجرای تلویزیونی و سخنرانی گردآوری و منتشر کرده است.

نویسنده این‌کتاب می‌گوید اثرش تلاشی است برای اینکه جامع‌ترین و تخصصی‌ترین کتاب فن بیان و آداب سخنی باشد که در ایران به چاپ رسیده و پشتوانه تولید آن، علاوه بر ۲ دهه تجربه اجرا، گویندگی و سخنرانی، مجموعه‌ای از دریافت‌ها، باورها و برداشت‌ها از سفرهای تحقیقی و مطالعه برای بهره‌مندی از ممتازترین اندیشه‌های افراد صاحب‌نظر این رشته در کشورهای مختلف و تدریس منابع بینارشته‌ای مرتبط در این زمینه است.

این‌کتاب عمده نظریه‌های کلاسیک و جدید سخنوری را در بر می‌گیرد و نویسنده‌اش در کنار این‌ویژگی از مثال‌های بومی ایرانی هم استفاده کرده است. اسدی همچنین می‌گوید کتاب را برای مخاطبان عام و خاص نوشته و سعی کرده اثرش، یک‌خودآموز و کتابی سهل و ممتنع باشد. این‌کتاب با ۴۵۷ صفحه، چهار فصل دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: ساماندهی متن سخنرانی یا آماده سازی متن کلام قبل از سخنرانی، سازماندهی مقدمات و عوامل غیر متنی سخنرانی قبل از سخنرانی، بخش کلامی هنگام سخنرانی و بخش غیر کلامی هنگام سخنرانی.

مولف کتاب «رهبری ارکستر واژه‌ها» می‌گوید طی سال‌های اخیر کتاب‌های زیادی با محوریت سخنرانی تجاری – انگیزشی و مجلدات انگشت‌شماری برای مجریان چاپ شده‌اند که البته عاری از آموزش جامع تخصصی در همه زمینه‌های فنی پلاتوگویی و نور و صدا و تصویر و گریم و ده‌ها مبحث ویژه مجریان تلویزیونی هستند و تا لحظه نوشتن کتاب پیش‌رو، جست‌وجویش برای یافتن کتابی از این نظر به نتیجه نرسیده است. به‌همین‌دلیل این‌کتاب شاید اولین کتاب جامع و حتی مرجع بومی کنونی اجرای تلویزیونی در ایران باشد.

................ هر روز با کتاب ...............

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...