کتاب «اخبار»(راهنمای کاربر) [The news : a user's manual] نوشته آلن دوباتن[Alain De Botton] با ترجمه مریم تقدیسی توسط نشر ققنوس منتشر شد.

این کتاب پیش از این در سال 1397 و تحت عنوان «خبر: راهنمای کاربران» با ترجمه‌ی شقایق نظرزاده و توسط نشر فرمهر‏‫ در 188 صفحه منتشر شده بود. نسخه اصلی این‌کتاب در سال ۲۰۱۴ توسط انتشارات پنگوئن چاپ شده است.

اخبار»(راهنمای کاربر) [The news : a user's manual] نوشته آلن دوباتن[Alain De Botton] خبر

به گزارش مهر، آلن دوباتن نویسنده کتاب‌های فلسفی مشهوری مانند «تسلی‌بخشی‌های فلسفی» که در ایران هم مخاطبانی دارد، معتقد است این‌روزها و در دوران فعلی، اخبار همان‌تسلطی را بر زندگی‌ ما پیدا کرده که زمانی دین داشت. او در کتاب جدید خود «اخبار»، به بررسی نمونه‌های رایج گزارش‌های خبری در زمینه پوشش سوانح هوایی، قتل، رسوایی‌های سیاسی، مصاحبه با شخصیت‌های سرشناس و ... پرداخته است.

دوباتن می‌گوید اخبار می‌داند چه‌طور ساختارش را از نظرها پنهان کند و چون‌وچرا کردن درباره‌اش را دشوار کند. اخبار به زبانی بدون لهجه و طبیعی و بدون ارجاع به دیدگاه مملو از فرضیات خود، با مخاطبش سخن می‌گوید. این‌پژوهشگر فلسفه معتقد است اخبار آشکار نمی‌کند که صرفا امور جهان ما را گزارش نمی‌کند، بلکه بی‌وقفه در حال خلق سیاره‌ای جدید در ذهن انسان‌هاست؛ جهانی که با اولویت‌های کاملا متمایز اخبار هم‌سو است.

نویسنده کتاب پیش‌رو می‌گوید کتابش یک بُعد آرمانشهری دارد و در آن، نه‌فقط از چیستی فعلی اخبار سوال شده، بلکه تلاش شده تا خواننده را وادار به تجسم وضعیت آن در آینده سازد. او همچنین می‌گوید جوامع مدرن هنوز ابتدای راه این‌شناخت قرار دارند که به چه اخباری نیاز دارند تا شکوفا شوند. گردآوری اخبار در بخش اعظم تاریخ چنان سخت و انتقالش هم چنان پرهزینه بوده که ناگزیر تاثیرات آن بر زندگی انسان‌ها محدود بوده است. اما امروز تقریبا هیچ‌جایی در جهان نیست که برای فرار از اخبار، بتوان به آن پناه برد.

کتاب «اخبار» ۸ بخش اصلی دارد که بخش اول مقدمه و بخش‌های دوم تا هشتم به این‌ترتیب‌اند: سیاست، اخبار جهان، اقتصاد، شخصیت‌های سرشناس، فاجعه، مصرف،‌ نتیجه‌گیری.

دوباتن می‌گوید کتابش یک کتاب راهنمای کوچک در جهت مصلحت همه انسان‌هاست و به اختصار به پیچیدگی‌های عادتی می‌پردازد که ظاهرا بیش از حد عادی و بی‌ضرر به نظر می‌رسد.

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

همراه خبرنگار بی‌بی‌سی به یک کنفرانس مطبوعاتی می‌روم که نخست‌وزیر گرفتار قرار است در آن صحبت کند. هفته‌هاست که دولت‌های خارجی و همچنین بسیاری از مردم خودش او را به دزدی متهم کرده‌اند. تشکیلات خبری در چنین مناسبت‌هایی بیش از همه به دنبال نقل‌قولی متشکل از پنجاه کلمه‌اند که متعاقبا سخنگوی گروه مخالف با پنجاه کلمه دیگر آن را تکمیل کند. ولی حتی این حرکت حساب‌شده خبرنگاران هم فرصتِ شناخت اوگاندا را از طریقی غیراستاندارد در اختیار مخاطب قرار می‌دهد: مثلا از طریق تاکید بر عکس بسیار بزرگی که در معرض دید عموم قرار دارد و نخست‌وزیر را نشان می‌دهد که سرهنگ معمر قذافی را در گردهمایی اتحادیه آفریقا در کامپالا در سال ۲۰۱۰ در آغوش کشیده است (آخرین مناسبتی که سرهنگ در آن شرکت داشته است)؛ یا با تاکید بر صندلی‌های چرم مشکی پشت بلند و گردانِ دور میز کنفرانس به سبک دهه ۱۹۷۰، که نخست‌وزیر و همراهانش روی آن‌ها جلوس کرده‌اند و ایده ساخت آن‌ها را یک کارگردان فیلم‌های مستهجن ارائه کرده که از نظر او این صندلی‌ها مناسب مدیرعاملان بلندمرتبه به شمار می‌روند.

این‌کتاب با ۲۵۴ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۳۲ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...