ویرایش جدید ترجمه حسین سالاری از رمان «منقار سهره» [The beak of the finch : a story of evolution in our time] اثر جاناتان وینر [Jonathan Weiner] که سال 1995 موفق به دریافت جایزه معتبر پولیترز آمریکا شد، به بازار آمد. نسخه قبلی این کتاب در سال 1390 منتشر شده بود.

منقار سهره» [The beak of the finch : a story of evolution in our time] اثر جاناتان وینر [Jonathan Weiner]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، تردید، بازخوانی و بازآزمونی نظریه‌ها و ابطال یا پذیرش و تناورده‌کردن آنها، کاری است که تکرار آن در ساحت هر علمی موجّه است، بر آن تأکید شده و تا زمانی که چنین باشد، نظریه، زنده است و پابرجا. این، کاری است که همواره درباره نظریه جنجالی تحوّل انواع، از زمان آغاز آن در ابتدا و میانه سده نوزدهم توسط لامارک، سپس، داروین و والاس تاکنون تکرار شده‌است. فعالیت پیگرانه زن و شوهری دانش‌مند، «رزماری» و «پیتر گرانت»، نه آخرین تلاش، بلکه یکی از همین تلاش‌ها برای به محک زدن نظریه داروین است. آنها، تمامی عمرشان را در این راه صرف کرده‌اند، که حدود 20 سال از آن را فقط برای بخشی از آزمون‌های داروین، در جزیره‌های گالاپاگوس تخصیص داده‌اند.

داروین در سفر پنج‌ ساله خود با کشتی بیگل به دور دنیا، توانست از سرزمین‌ها و ساحل‌های دوردست و به نسبت دست‌نخورده نمونه‌برداری کند. از جمله این نقاط، مجمع‌الجزایر گالاپاگوس است که فاصله‌ای هزار کیلومتری با نزدیک‌ترین ساحل قاره‌ای در غرب کشور اکوادر دارد. مزیت این جزیره‌ها در آن است که به نسبت تاریخ زمین‌شناسی، بسیار جوان هستند؛ جزیره‌هایی آتش‌فشانی که سر از اعماق اقیانوس برآورده‌اند، خاک اندکی دارند و برروی آنها گیاهان اندکی روییده و «انواع» در آنها تنوعی به گستردگی قاره‌ها را ندارند. از این‌رو، تحول در آن‌ها از عوامل بسیار متعددی تأثیر نپذیرفته‌است که دستاوردهای پژوهش‌ها را دچار تردید‌هایی بیش از معمول کند. بی‌گمان، چارلز داروین این روش را از دکارت آموخته‌بود که هر پژوهشی را از ساده‌ترین صورتش آغاز کند.

بر پایه همین روش، «گرانت‌ها» نیز یکی از جا پاهای داروین، کوچک‌ترین جزیره زیست‌پذیر گالاپاگوس، یعنی جزیره آتش‌فشانی دافنه بزرگ را برگزیدند و در انزوای زیستی آن، تحولات چندین دوره زندگی سِهره‌های آنجا را ثبت کردند. پژوهش‌های آنها در مجلّدهای بسیاری گردآوری شده‌است که تنها به کار متخصصان می‌خورد، اما جاناتان وینر، توانسته است همراه آنان باشد تا فعالیت‌های این زوج دانش‌مند و همکاران آنها را روایت کند و در کتاب «منقار سِهره» در اختیار خوانندگان گسترده‌تری بگذارد.

نویسنده لحظه به لحظه به همراه پیتر و رزماری گرانت و همکاران ایشان در جزیره کوچک بیابانی «دافنه بزرگ» گام برمی‌دارد، ماجراهای شگفت‌انگیز آنان را می‌بیند و با قلمی تیزبین آن رویدادها را ثبت می‌کند.

کتاب، با به‌کارگیری شیوه روایی در بیان، خواننده را به دنیای عجیب و زیبای مجمع‌الجزایر «گالاپاگوس» می‌برد و با تحوّلی که ساعتی و روزانه در حال رخ‌دادن است، آشنا می‌کند. و در عین حال، با رفتن به مکان‌هایی دیگر و بازگویی روایت کسانی که روی ماهی‌ها و پرندگان و گونه‌های دیگر کار می‌کنند و حتی با جابه‌جایی زمانی روایت به گذشته و دوباره به حال، می‌کوشد از شیوه بیان خطی در روایت بگریزد.

در این شیوه روایی در بیان مطالب علمی، خواننده با احکام قطعی که این است و جز این نیست، روبه‌رو نیست، خواننده غرق در آن نمی‌شود، هیپنوتیسم نمی‌شود، خود را گم نمی‌کند، بلکه پابه‌پای پژوهش‌گران، با شرکت در تجربه زیسته و رنج و لذت پژوهشی‌شان با آنان هم‌ذات پنداری می‌کند و دست آخر، هر نتیجه‌ای را که حاصل شد یا نشد، از آن خود می‌داند و ضمن آن، گویی می‌تواند در طول خوانش روایت، با آنان به بحث و مجادله بپردازد.

کتاب منقار سِهره در سال 1994 انتشار یافت و توجه بسیاری از منتقدان علمی و رسانه‌های معروف را جلب کرد. روزنامه‌های نیویورک تایمز، شیکاگوتریبیون، دالاس مورنینگ نیوز، اکونومیست، سان‌دیه‌گو یونیون، تایمز لندن، سندی تایمز (لندن)، گلوب اند میل (تورنتو) و بسیاری دیگر به معرفی و تمجید آن پرداخته­اند. این کتاب در سال 1995 موفق به دریافت جایزه معتبر پولیترز آمریکا شد.

این کتاب را حسین سالاری به فارسی برگردانده و انتشارات مهاجر آن را در 584 صفحه با قیمت 220 هزار تومان عرضه کرده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...