مسعود احمدی (متولد ۱۳۲۲ کرمان)، شاعر، ویراستار و مدرس پیشین فلسفه و ادبیات درگذشت.

مسعود احمدی

به گزارش کتاب نیوز، احمدی در شش‌سالگی با خانواده به‌تهران آمد و تحصیلاتش را در دبستان ابن یمین و دبیرستان علمیه و هنرستان هنرهای زیبا به‌پایان رساند و سپس به دانشکده هنرهای تزئینی وارد شد، ولی ادامه نداد. او با علاقه شدیدش به ادبیات و فلسفه، از نوجوانی به‌مطالعه پیگیر این دوبخش از علوم انسانی و تدریس ادبیات و فلسفه در دبیرستان‌ها و مدارس عالی معتبر بخش خصوصی پرداخت و پس از سال‌ها به آموزش و پرورش دولتی پیوست. وی در سال ۶۰ بازداشت و پس ازگذراندن ۴ سال محکومیت از زندان آزاد شد و به انفصال دائم از خدمات دولتی محکوم شد. پس از آن به ویراستاری روی آورد و در این راه از یاری پیشکسوتان این رشته بهره برد. هم زمان به‌مطالعه و سرودن شعر و نوشتن مقاله ادامه داد.

برخی از کتاب‌های منتشر شده‌ شادروان مسعود احمدی عبارتند از:
زنی بر درگاه، روز بارانی، برگریزان و گذرگاه، دونده خسته، قرار ملاقات، صبح در ساک، بر شیب تند عصر، برای بنفشه باید صبر کنی، دو سه ساعت عطر یاس، حرف زیادی: مجموعه مصاحبه‌های مطبوعاتی، دو زن، گفت‌وگو با آیدا سرکیسیان "شاملو" و اقبال اخوان "مشیری"، دارم به آخر خودم نزدیک می‌شوم، در زیر پوست انگشت‌های دست چپم و دیگر نبودم/مرده بودم.

................ هر روز با کتاب ................

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...