دو رمان کودک «عملیات نجات صورتی»‌ و «شارلوی ۲۷۲۶» توسط انتشارات پیدایش منتشر و راهی بازار نشر شدند.

عملیات نجات صورتی»‌ و «شارلوی ۲۷۲۶

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، دو رمان کودک «عملیات نجات صورتی»‌ نوشته عزت‌الله الوندی و «شارلوی ۲۷۲۶» نوشته پروین پناهی به‌تازگی توسط انتشارات پیدایش منتشر و راهی بازار نشر شده‌اند. هر دو کتاب یادشده، در قالب مجموعه «رمان کودک» این‌ناشر منتشر شده‌اند.

«عملیات نجات صورتی» با تصویرگری پریا لرستانی همراه شده و درباره پسری به‌نام رامین است که در کلاس سوم دبستان تحصیل می‌کند و چون عاشق داستان‌های کارآگاهی است، بین دوستانش به کارآگاه رامی معروف شده است. رامین در یک‌شب خیلی‌خیلی طولانی سرش را روی بالش می‌گذارد که بخوابد اما صدای پای کسی را می‌شنود که در بالش او راه می‌رود. او می‌خواهد کشف کند چه کسی دارد که در بالشش راه می‌رود.

رامین شکاف بالش خود را بیشتر می‌کند و وقتی پرهای درون بالش بیشتر می‌شوند، آقای بلوط را می‌بیند. آقای بلوط با دیدن رامین، از او می‌خواهد خانم صورتی، مامان پرتقال را نجات دهد. پرتقال یک‌بچه غول مهربان با پشم‌های نارنجی است که مادرش را در خارستان گم کرده و حالا از رامین کمک می‌خواهد تا مادرش را برایش پیدا کند...

این‌کتاب با ۸۴ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۲۵ هزار تومان منتشر شده است.

کتاب «شارلوی ۲۷۲۶» هم قصه یک پری دریایی است که با تصویرگری‌های بهار اخوان همراه شده است. در دنیای زیر آب به بچه‌ پری دریایی شارلو می‌گویند و این‌قصه درباره یکی از همین‌بچه‌پری‌دریایی‌هاست. شارلوها اسم خاصی نداشتند. اما برای این‌که گم نشوند یا کسی آن‌ها را با هم اشتباه نگیرد، روی سینه‌شان، با ستاره دریایی کوچک شماره‌ای می‌چسباندند.

شارلوی ۲۷۲۶ یک پری دریایی کوچولوی مونقره ای است که یک روز وقتی از مدرسه برمی‌گردد، لاسترمز زیرآب‌زن فریبش می‌دهد و به قلعه‌ی غول هزارچشم می‌برد! غول هزارچشم سال‌هاست موجودات دریایی را وادار به کار اجباری می‌کند و هرکه را از دستوراتش سرپیچی کند، یک لقمه چپ می‌کند! حالا شارلوی ۲۷۲۶ یا باید از غول اطاعت کند، یا خوراکش بشود. البته شاید راه سومی هم برای شارلوی ۲۷۲۶ وجود داشته باشد...

این‌کتاب هم با ۱۰۸ صفحه،‌ شمارگان هزار نسخه و قیمت ۳۲ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...