چند عکس سیاه و سفید متعلق به چارلز دیکنز که به تازگی به صورت رنگی ظاهر شده جزئیات خصوصیات ظاهری این رمان‌نویس انگلیسی عصر ویکتوریا را آشکار کرده است.

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا- موزه چارلز دیکنز با همکاری چند کارشناس عکاسی اقدام به رنگی‌ کردن 8 عکس سیاه و سفید متعلق به چارلز دیکنز کرده‌ و از طریق این عکس‌ها از انتخاب‌ها و مد مورد علاقه نویسنده مشهور انگلیسی، رنگ پوست و نیز خصوصیات چهره نوه‌های او پرده برداشته و آشکار کرده‌ که چارلز دیکنز مردی با پوست برنزه و علاقه‌مند به پوشیدن لباس‌هایی با رنگ‌های شاد و زنده بوده است.

کشف راز عکسهای سیاه و سفید چارلز دیکنز

اولین عکس از 8 عکس سیاه و سفیدی که به صورت رنگی ظاهر شده چارلز دیکنز 47 ساله‌‌ای را نشان می‌دهد با پوستی برنزه که یک جلیقه پرزرق و برق و یک ژاکت نیروی دریایی طرح‌دار بر تن دارد و یک پاپیون نیز به گردن آویخته است.

به گفته کارشناسان، خالق «الیور توئیست» در این عکس‌ها فاقد آن سیما و چهره بی‌رنگ ‌و بی‌روحی بوده که با عصر ویکتوریا پیوند داشته و یادآور آن دوره بوده است و پوست برنزه و چهره‌ای حاکی از سلامت نیز نشان از سفرهای متعدد او داشته است.

آن‌ها همچنین خصوصیات ظاهری و رنگ پوست دو نوه بزرگ او به نام‌های جرالد دیکنز و مارک دیکنز را مورد بررسی و ارزیابی قرار دادند.

الیور کلاید، عکاس که در این پروژه با کارشناسان همکاری داشته می‌گوید: «دیکنز در این عکس‌های رنگی با این رنگ پوست و چهره شاداب به نمادهای عصر ویکتوریا پشت پا زده است. ما می‌دانیم که او عاشق سفر و بودن زیر آفتاب بوده و این در تمام عکس‌های به جا مانده از او به طور کامل انعکاس یافته است.»

دیدن عکس‌های رنگی دیکنز همچنین نکات دیگری را آشکار می‌کند. عکس‌هایی وجود دارند که گویی دیکنز در آن‌ها چند روز به موهایش شانه نزده و یا ریش‌ بسیار نامنظم و اصلاح‌نشده‌ای داشته است. عکس دیگری نیز او را با عرق‌‌ نشسته بر چهره که به نظر می‌رسیده بعد از بودن طولانی‌مدت در یک اتاق گرم برداشته شده نشان می‌دهد.

فرانکی کوبیکی، متصدی موزه گفت که عکس‌های آن زمان از دیکنز چهره‌ای عبوس را به نمایش گذاشته اما این نمایانگر زندگی و شخصیت او نیست.

با این‌حال او به آژانس خبری PA گفت که ما می‌دانیم که دیکنز عاشق رنگ‌های شاد بوده و علاقه خاصی نیز به جلیقه و همه آن چیزهای پرزرق و برق شگفت‌آور مانند انگشتر داشته است.«دیدن این عکس‌های دیکنز با آن لبخند ملیحی که بر گوشه لبش نشسته نشانه‌هایی از چهره واقعی او را نشان می‌دهد. نشانی از شورو حال و سرزندگی که در عکس‌های رنگی او وجود دارد در عکس‌های سیاه و سفید او نیست و نیز درخشش چشم‌ها و آن طبیعت بازیگوش که با رنگی‌شدن عکس‌ها بیشتر نمایان شده است.»

او در ادامه گفت که عکس‌های رنگی با توصیفاتی از دیکنز و لباس‌های او همراه شده که قرار است به زودی و پس از برداشتن محدودیت‌های نسبی قرنطینه در موزه چارلز دیکنز در لندن به نمایش درآیند.

اولین تصویر رنگی از این نویسنده روز 9 ماه ژوئن و همزمان با 150امین سالگرد درگذشت خالق «الیور توئیست» رونمایی خواهد شد.

چارلز دیکنز مهم‌ترین نویسنده عصر ویکتوریا و رمان‌نویس انگلیسی و یک فعال اجتماعی توانمند بود که آثار بسیاری به شکل رمان و داستان‌های کوتاه نگاشت و در طول زندگی خویش شهرت جهانی به دست آورد. از آثار معروف او می‌توان به «الیور تویست»، «دیوید کاپرفیلد»، «داستان دو شهر» و «آروزهای بزرگ» اشاره کرد. دیکنز در 9 ژوئن 1870، بر اثر سکته قلبی و در سن 57 سالگی درگذشت.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...