کتاب «ایده پدیدارشناسی؛ پنج درسگفتار» [Die Idee der Phänomenologie : fünf Vorlesungen] نوشته ادموند هوسرل [Edmund Husserl] با ترجمه طالب جابری توسط انتشارات ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شد.

ایده پدیدارشناسی؛ پنج درسگفتار» [Die Idee der Phänomenologie : fünf Vorlesungen]  ادموند هوسرل [Edmund Husserl]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نسخه اصلی این‌کتاب سال ۱۹۷۳ منتشر شده است.

کتاب پیش‌رو دربرگیرنده متن درسگفتارهایی است که ادموند هوسرل از ۲۶ آوریل تا ۲ مه ۱۹۰۷ در گوتینگن ارائه کرد و در قالب جلد دوم مجموعه‌آثار این‌اندیشمند و فیلسوف آلمانی‌اتریشی که به‌عنوان بنیان‌گذار پدیدارشناسی شناخته می‌شود، چاپ شده است. مجموعه آثار هوسرل «هوسرلیانا» نام دارد و درسگفتارهایی که پیش رو داریم، درآمدی بر درسگفتارهای دیگر هوسرل هستند که «شی و مکان» نام دارند و جلد شانزدهم «هوسرلیانا» را می‌سازند.

در ابتدای «ایده پدیدارشناسی»، پس از درآمد مترجم فارسی و درآمد ویراستار آلمانی کتاب، «سیر فکری درسگفتارها»ی مندرج با سه‌عنوان اصلی «ملاحظه پدیدارشناختی: سطح اول و سطح دوم و سطح سوم» آمده است.

سپس درسگفتارهای کتاب به‌ترتیب از اول تا پنجم درج شده و سه‌ضمیمه پس از آن‌ها آمده است. در پایان کتاب هم، پیش از نمایه هم واژه‌نامه آلمانی-انگلیسی- فارسی اصطلاحات کتاب آمده است.

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

اگر امکان‌هایی وجود دارد برای این‌که چنین پدیدارهای محضی به اُبژه‌های [یا موضوعات] پژوهش تبدیل شوند، پس بدیهی است که ما اکنون دیگر در [دایره] روان‌شناسی، این علم طبیعی به نحو متعالی ابژکتیو، نایستاده‌ایم. پس ما هرگز نه پدیدارهای روان‌شناختی و رویدادهایی خاص از به‌اصطلاح واقعیت رئال (که البته وجود آن کاملا پرسش‌پذیر می‌ماند)، بلکه چیزی را می‌پژوهیم و از چیزی سخن می‌گوییم که هست و معتبر است، خواه چیزی همچون واقعیت ابژکتیو وجود داشته باشد خواه نه، خواه وضع کردن چنین امور متعالی‌ای موجه باشد خواه نه. پس ما دقیقا از چنین دادگی‌های مطلقی سخن می‌گوییم؛ حتی اگر این‌ها به صورت قصدی [یا خواستی] با واقعیت ابژکتیو نسبت داشته باشند، نسبت داشتن نوعی ویژگی در آن‌هاست، در حالی که هنوز هیچ پیش‌داوری‌ای پیرامون هستی و نیستی واقعیت صورت نگرفته است. و ما بدین‌سان بر کرانه پدیدارشناسی لنگر می‌اندازیم که اعیانش [یا برابرایستاهایش] به مثابه هست وضع شده‌اند، همان‌گونه که علم ابژه‌های پژوهش خود را وضع می‌کند، اما [اعیان پدیدارشناسی] هرگز به مثابه وجودهایی در یک من، در یک جهان زمانی، وضع نشده‌اند، بلکه به مثابه دادگی‌هایی مطلق دریافت‌شده در مشاهده حلولی محض [وضع شده‌اند]: در این‌جا امر حلولی محض نخست باید به واسطه بازآوری پدیدارشناختی توصیف شود؛ من دقیقا همین چیزی را که آن‌جاست افاده می‌کنم، نه چیزی که این [چیز در آن‌جا] به نحو تعالی‌یابنده آن را افاده می‌کند، بلکه چیزی که فی‌نفسه هست و به مثابه آن داده شده است.

این‌کتاب با ۱۱۸ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۴۵ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ................

از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...