این اثر بیش از هر چیز سعی می‌کند نگرانی‌هایی که در زمان نوشتن متون جامعه‌شناسی با آن روبرو می‌شویم را مورد توجه قرار دهد. نویسنده می‌داند که نمی‌تواند نسخه‌ای بی نقص یا دستورالعملی عمومی ارائه بدهد، اما هدفش این است که یاد بگیریم چگونه از اشتباهات ناشیانه در نوشتن مطالب علوم اجتماعی فاصله بگیریم

چگونه به زبان جامعه‌شناسی بنویسیم» [Writing in sociology]  مارک ادواردز [Mark Edwards

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، «چگونه به زبان جامعه‌شناسی بنویسیم» [Writing in sociology] کتابی است به قلم مارک ادواردز [Mark Edwards] که با ترجمه مهدی فرهمندنژاد و به همت نشر ثالث وارد بازار نشر شده است. مترجم اثر در مقدمه کوتاهی که بر کتاب نوشته این اثر را این طور توصیف می‌کند: «کتابی که پیش روی شماست مدعی نیست که می‌تواند جای کتاب‌های مرجع در این حوزه را بگیرد اما کاری که با جرئت می‌تواند ادعایش را داشته باشد، این است که ذهنیت و کلیت یک کار پژوهشی را به تصویر می‌کشد. کتاب چگونه به زبان جامعه‌شناسی بنویسیم؟ چیزی درباره روش‌های نمونه‌گیری یا تحلیل آماری یا پردازش داده‌ها نمی‌گوید اما صرفا نیز روش نوشتن را نمی‌آموزد. پس از خواندن کتاب حاضر این احساس به خواننده دست می‌دهد که همه مراحل پژوهش را در پیوند با یکدیگر درک می‌کند».

«مارك ادواردز» نویسنده این کتاب دارای مدرک دكترا از دانشگاه واشنگتن و از سال 1997 در بخش جامعه‌شناسی در دانشگاه ایالتی اورگان، مشغول تدریس دروسی مانند طبقه‌بندی، روش تحقیق و آمار اجتماعی است. تحقیقات اخیر ادواردز در مورد ناامنی غذایی توسط گروه‌های غیرانتفاعی، سازمان‌های ایالتی و رسانه‌هایی که در مورد گرسنگی کار می‌کنند، مورد توجه قرار گرفته و علاوه بر این بسیاری از مقالات پژوهشی‌اش در مجلات علوم اجتماعی به چاپ رسیده‌اند. اما فارغ از این موارد مهم‌ترین علاقه کاری او کمک به دانش‌آموزان در نوشتن درباره علوم اجتماعی است.

همانطور که اشاره شد این اثر بیش از هر چیز سعی می‌کند، نگرانی‌هایی که در زمان نوشتن متون جامعه‌شناسی با آن روبرو می‌شویم را مورد توجه قرار دهد. نویسنده می‌داند که نمی‌تواند نسخه‌ای بی نقص یا دستورالعملی عمومی ارائه بدهد، اما هدفش این است که یاد بگیریم چگونه از اشتباهات ناشیانه در نوشتن مطالب علوم اجتماعی فاصله بگیریم و از تجربیات کسانی استفاده کنیم که پیش از ما، این راه را رفته‌اند.

بخش نخست کتاب با عنوان «چگونه به نوشتن متنی جامعه‌شناسی بیندیشیم» دست ما را برای پا گذاشتن در اولین مرحله نگارش یک متن جامعه‌شناسی می‌گیرد و با پیشنهادهایی درباره این که چگونه پرسش‌هایی درخور پژوهش مطرح کنیم آغاز می شود و در ادامه چشم‌اندازی در بارۀ یک مقالۀ شاخص پژوهشی و دانشگاهی ارائه می‌کند. هدف این امر این است که کمک کند تا طرح‌های ذهنی و ایده‌هایی که در ذهن می‌گذرند تبدیل به پرسش‌هایی قابل پژوهش شوند تا بتوان آن‌ها را با دیگران در میان گذاشت یا برای تصمیم‌گیری های مهم از آن ها بهره برد.«چگونه ایده‌ها را به پرسش‌هایی قابل پژوهش تبدیل کنیم؟»، «چشم‌اندازی برای نگارش مقاله‌ای پژوهشی» و «بهره‌گیری مناسب از ادبیات موضوع» از جمله سرفصل‌هایی است که در بخش نخست نویسنده به آن‌ها پرداخته است.

بخش دوم کتاب با توجه به غلبه روش‌های کمی در علوم اجتماعی به نوشتن مقالات کمی اختصاص دارد. در این بخش نویسنده تمرکز خود را بر روش‌های کمی و ساختار آن می‌گذارد و به توضیح موضوعاتی چون «نوشتن مقدمه»، «بررسی ادبیات موجود»، «بخش داده‌ها و روش‌ها»، «ارائه نتایج» و «تشریح مطلب و نتیجه‌گیری» می‌پردازد.

در بخش سوم کتاب نویسنده به سراغ روش‌های کیفی رفته و نگارش مقاله‌های علوم اجتماعی در این قالب را مورد توجه قرار داده است. نویسنده آغاز این بخش را با یک نمونه از پژوهش‌های کیفی خود آغاز می‌کند و به همین مناسبت نام فصل نخست این بخش «ارائه داده‌های کیفی: نمونه‌ای کوتاه» است. در ادامه نویسنده تمرکز خود را به توضیح مرسوم‌ترین روش‌های تحقیق کیفی می‌گذارد و «مصاحبه و داستان‌گویی مردم‌نگارانه»، «نگارش مطالعه موردی» و «گزارش کارآموزی» را برای خوانندگان شرح می‌دهد.

بخش چهارم کتاب با عنوان «دیگر نگارش‌های جامعه‌شناختی» همانطور که از عنوان آن بر می‌آید، به توضیح سایر روش‌های نگارش در حوزه علوم اجتماعی پرداخته و سعی کرده با توضیح اجمالی این پژوهش‌ها در کنار روش‌های کمی و کیفی شمایی کامل و همه جانبه از مطالعات علوم اجتماعی در ذهن مخاطبان خود جای بیاندازد. «بازگشتی دوباره به بررسی ادبیات موضوع پروژه‌های پژوهشی کاربردی در جامعه‌شناسی»، «بازبینی همتایان»، «نگارش نقد کتاب» و «نکاتی درباره نگارش مقالات نظری و موضوعی» از مهم‌ترین عناوینی است که در این بخش به آن‌ها پرداخته شده است. علاوه بر این نویسنده در بخش ضمائم نوشتار کوتاهی را به تحلیل جامعه‌شناختی عکس و این که چگونه یک تصویر را به روشی جامعه‌شناختی بخوانیم اختصاص داده است.

کتاب «چگونه به زبان جامعه‌شناسی بنویسیم» به قلم «مارک ادواردز» با ترجمه «مهدی فرهمند نژاد» در 236 صفحه، شمارگان 550 نسخه و قیمت 42 هزار تومان به همت انتشارات ثالث منتشر شده است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

زمانی که برندا و معشوق جدیدش توطئه می‌کنند تا در فرآیند طلاق، همه‌چیز، حتی خانه و ارثیه‌ خانوادگی تونی را از او بگیرند، تونی که درک می‌کند دنیایی که در آن متولد و بزرگ شده، اکنون در آستانه‌ سقوط به دست این نوکیسه‌های سطحی، بی‌ریشه و بی‌اخلاق است، تصمیم می‌گیرد که به دنبال راهی دیگر بگردد؛ او باید دست به کاری بزند، چراکه همانطور که وُ خود می‌گوید: «تک‌شاخ‌های خال‌خالی پرواز کرده بودند.» ...
پیوند هایدگر با نازیسم، یک خطای شخصی زودگذر نبود، بلکه به‌منزله‌ یک خیانت عمیق فکری و اخلاقی بود که میراث او را تا به امروز در هاله‌ای از تردید فرو برده است... پس از شکست آلمان، هایدگر سکوت اختیار کرد و هرگز برای جنایت‌های نازیسم عذرخواهی نکرد. او سال‌ها بعد، عضویتش در نازیسم را نه به‌دلیل جنایت‌ها، بلکه به این دلیل که لو رفته بود، «بزرگ‌ترین اشتباه» خود خواند ...
دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...
من از یک تجربه در داستان‌نویسی به اینجا رسیدم... هنگامی که یک اثر ادبی به دور از بده‌بستان، حسابگری و چشمداشت مادی معرفی شود، می‌تواند فضای به هم ریخته‌ ادبیات را دلپذیرتر و به ارتقا و ارتفاع داستان‌نویسی کمک کند... وقتی از زبان نسل امروز صحبت می‌کنیم مقصود تنها زبانی که با آن می‌نویسیم یا حرف می‌زنیم، نیست. مجموعه‌ای است از رفتار، کردار، کنش‌ها و واکنش‌ها ...