دیوید مک کولو [David McClelland] نویسنده‌ای که ۲ جایزه پولیتزر را در کارنامه‌ دارد در ۸۹ سالگی از دنیا رفت.

دیوید مک کولو [David McClelland]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، مک کولو برای نوشتن کتاب‌های بیوگرافی دو رییس جمهور آمریکا با عنوان «ترومن» و «جان آدامز» شهرت داشت و ۲ جایزه پولیتزر را در بازه زمانی ۱۰ ساله به همین دلیل از آن خود کرده بود.

وی همچنین دو بار برای نوشتن کتاب‌های «مسیری بین دریاها: ایجاد کانال پاناما» در سال ۱۹۷۷ و «صبح‌های سوار بر اسب» در سال ۱۹۸۱ برنده جایزه کتاب ملی شد. این کتاب دوم با محوریت جوانی تئودور روزولت و خانواده وی نوشته شده بود.

وی سال ۲۰۰۶ برای شرح تاریخی برخی از برجسته‌ترین شخصیت‌های سیاسی آمریکا مدال آزادی رییس جمهوری را نیز دریافت کرد.

مک کولو به عنوان نویسنده برای توجه و دقت زیاد در آثار ادبی‌اش مشهور بود. وی برای نوشتن کتاب «جان آدامز» ۷ سال به تحقیق پرداخت و برای تکمیل «ترومن» حدود ۱۰ سال وقت صرف کرد. اخلاق کاری وی او را به عنوان یک استاد ادبی در محافل ادبی معرفی کرد و تحقیقات جامع وی، مصاحبه‌ها و استفاده از گزارش شاهدان عینی در آثارش، بر سندیت روایت‌های تاریخی وی افزوده بود.

مک کولو علاوه بر نوشتن کتاب، به عنوان ویراستار، مقاله‌نویس، استاد و سخنران هم شناخته شده بود. وی مجری برنامه‌های‌ تلویزیونی از جمله «دنیای اسمیتسونین» و روایت‌گر مستندهایی درباره جنگ داخلی آمریکا بود.

هر دو کتاب زندگینامه‌ای وی که برنده جایزه پولیتزر شده بودند توسط شبه اچ‌بی‌او برای ساختن فیلم تلویزیونی مورد اقتباس واقع شدند و «ترومن» به عنوان فیلم و «جان آدامز» در قالب یک مینی سریال شکل گرفتند.

این نویسنده جوایز ادبی متعددی دریافت کرده بود و بیش از ۴۰ تقدیرنامه و درجه افتخاری به وی اهدا شده بود. دو جایزه پارکمن، جایزه کتاب لس‌آنجلس تایمز، جایزه کتابخانه نیویورک و نیز جایزه ادبی سنت‌لوییز شماری از جوایز ادبی وی از دانشگاه‌های مختلف آمریکا هستند.

از این نویسنده به عنوان استاد هنر روایت تاریخ یاد می‌شود و آثارش به ۱۰ زبان ترجمه شده و بیش از ۹ میلیون نسخه از کتاب‌هایش به فروش رسیده و هنوز تجدید چاپ می‌شود.

مک کولو در رشته ادبیات انگلیسی در دانشگاه ییل تحصیل کرده بود و اولین کتابش را سال ۱۹۶۸ با عنوان «جانستان فلود» منتشر کرد. از دیگر کتاب‌های وی می‌توان به «برادران رایت» و «پل بروکلین» اشاره کرد.

از مک کولو فقط کتاب کوچک «قدرت مهمترین انگیزه» به فارسی ترجمه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...