دومین چاپ کتاب «گئورگ زیمل» [Georg Simmel: Critical Assessments] نوشته دیوید فریزبی [David Frisby] و ترجمه جواد گنجی توسط انتشارات گام نو منتشر شد. چاپ نخست این کتاب ۱۴ سال پیش منتشر شده بود.

گئورگ زیمل» [Georg Simmel: Critical Assessments]دیوید فریزبی [David Frisby]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، انتشارات گام نو دومین چاپ کتاب «گئورگ زیمل» نوشته دیوید فریزبی و ترجمه جواد گنجی را با شمارگان ۳۰۰ نسخه، ۲۵۶ صفحه و بهای ۷۳ هزار تومان منتشر کرد. چاپ نخست این کتاب سال ۱۳۸۶ با شمارگان ۱۴۰۰ نسخه و بهای ۳,۲۰۰ تومان در دسترس مخاطبان قرار گرفته بود.

گئورگ زیمل (۱۹۱۸-۱۸۵۸)، جامعه‌شناس و متفکر آلمانی و بنیانگذار جامعه‌شناسی فرمیک است. آثار او بالغ بر بیست جلد کتاب و بیش از ۳۰۰ مقاله را شامل می‌شود. زیمل یک دهه قبل از ماکس وبر به دنبال پایه‌گذاری جامعه‌شناسی به منزله رشته‌ای مستقل، بود.

امروزه بسیاری او را از جمله پدران بنیانگذار جامعه‌شناسی و نخستین جامعه‌شناسی مدرنیته می‌دانند. فریزبی در این کتاب ابتدا مفهوم جامعه‌شناسی، فرم‌های رفتاری و فرهنگی، و مدرنیته کلان‌شهری را بیان کرده و سپس بخشی از زندگی‌امه گئورگ زیمل و معاصران وی را روایت می‌کند و به تحلیل و بررسی آثار این جامعه‌شناس و متفکر اثرگذار می‌پردازد.

نویسنده در بخش‌های بعدی کتاب نخستین تلاش‌های زیمل برای ایجاد مفهومی جدید از جامعه‌شناسی و مرزبندی و تفکیک آن از روان‌شناسی و تاریخ را بیان می‌کند. وی در ادامه آثار زیمل در زمینه روان‌شناسی قومی، سوسیالیسم، ابعاد تفکیک اجتماعی، فلسفه پول، از خودبیگانگی فرهنگی، چگونگی امکان‌پذیری جامعه و موارد دیگری را ارزیابی می‌کند. در پایان نیز به زیمل و معاصران، و از جمله مارکس وبر و دورکیم می‌پردازد و نقش زیمل را در جامعه‌شناسی مدرن مورد واکاوی قرار می‌دهد.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...