رمان «آی‌سودا» نوشته ناهید گلکار از سوی نشر داستان راهی کتاب‌فروشی‌ها شد.

آی‌سودا ناهید گلکار

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، ناهید گلکار در «آی‌سودا» از دلیری زنان قشقایی و در مقیاسی بزرگتر زنان ایرانی می‌گوید.

گلکار در گفت‌وگو با ایبنا با بیان این‌که رمان «آی‌سودا» برگرفته از واقعیتی‌ست که در زمان رضاشاه رخ داد، گفت: این کتاب داستان نوه جانی‌خان قشقایی و شجاعت‌های او را روایت می‌کند. وقتی یکی از قزاق‌های رضاخان آی‌سودا را می‌بیند، از او خوشش می‌آید و چون رضاخان در آن دوران با قشقایی‌ها درگیر بود، به این بهانه این قزاق در میان شلوغی و درگیری، دختر را توسط افرادش می‌دزد و به تهران می‌آورد. در ادامه نامزد آی‌سودا به نام ایل‌خان برای نجات او راهی می‌شود که باید دید آیا موفق می‌شود و او را از اسارت نجات می‌دهد و یا نه؟

نویسنده کتاب «گندم‌زارهای طلایی» درباره ایده اولیه نگارش این کتاب توضیح داد: پدرم هم مثل من که از بچگی داستان‌گو بودم، داستان‌های زیادی در ذهن داشت. او بیشتر داستان‌های کلیله‌ودمنه را می‌دانست و با زبانی شیرین و آب‌وتاب برای ما تعریف می‌کرد. پدرم چون نظامی بود، نمی‌دانم به چه صورت اما از ماجرای نوه جانی‌خان قشقایی خبر داشت. نخستین‌بار ماجرای آی‌سودا را از زبان پدرم شنیدم اما بعد از آن برای نوشتن داستان تحقیقات زیادی انجام دادم.

نویسنده کتاب «رعنا» با بیان اینکه بیشتر تحقیقاتم در نگارش این کتاب را به واسطه گفت‌وگو با افراد و آگاهان به ماجرا انجام دادم، افزود: من همیشه مطالعات زیادی داشتم و این یک پروسه طولانی در زندگی‌ام است. شاید به خاطر حس نویسندگی‌ای که همیشه با من بود، همواره به داستان‌ها علاقه‌مند هستم. وقتی زندگی نوه جانی خان قشقایی را از زبان پدرم شنیدم، درمورد آن مطالعه کردم، تحقیق کردم، و با افرادی که ساکنان آن منطقه بودند، صحبت کردم. البته خانمی که براساس آن داستانم را نوشتم، بخش زیادی از این اتفاقات را برای من روایت کرد.

وی درباره شخصیت‌پردازی این رمان می‌گوید: من در حین این‌که اهدافی برای کتابم داشتم، از این سوژه استفاده کردم و داستان را شکل دادم. هدف‌های من در شخصیت‌های داستانم گنجانده شده است، درواقع برای هر شخصیتی که برای داستان‌هایم می‌سازم، هدفی دارم و مطلقا هیچ شخصیتی وارد داستان من نمی‌شود، مگر این‌که هدفمند باشد.

کتاب «آِ‌سودا» نوشته ناهید گلکار، در 680 صفحه، با تیراژ 500 نسخه، به قیمت 100 هزار تومان، در قطع رقعی، جلد شومیز و با ویراستاری آتوسا قهرمان، از سوی نشر داستان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...