نمایشگاهی از نقاشی‌های دیده نشده میلان کوندرا در پاریس برپاست که می‌تواند برای علاقه‌مندان به جهان داستانی نویسنده فرانسوی اهل جمهوری چک جذاب باشد.

نمایشگاه نقاشی‌های میلان کوندرا در پاریس

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا؛ نمایشگاهی در حال حاضر در پاریس برپاست که با نگاهی بدیع و بی‌سابقه به نقاشی‌های میلان کوندرا فرصتی نادر و گرانبها به دوستداران نویسنده اهل چک برای کشف دوباره او و جهان داستانی‌اش بخشیده است.

طرفداران میلان کوندرا حالا با دیدن نقاشی‌هایی از او که تاکنون دیده نشده و توسط کوندرا و همسرش برای نمایش گذاشته شده شگفت‌زده خواهند شد. این نقاشی‌ها سرشار از حس طنز، سرگرمی و استعداد نویسنده‌ای هستند که حالا دهه 90 زندگی خود را پشت سر می‌گذارد.

نمایشگاه نقاشی‌های میلان کوندرا در پاریس

مسئول نمایشگاه درباره این نمایشگاه می‌گوید «این طور که پیداست کوندرا از دهه 70 میلادی شروع به کشیدن نقاشی کرده؛ از همان زمانی که با همسرش وارد یک آپارتمان خالی در شهر رن فرانسه شدند. ظاهرا کوندرا می‌خواسته با کشیدن نقاشی و آویختن ‌آن‌ها بر روی دیوار‌های خالی همسرش را خوشحال کند.»

او در ادامه می‌گوید «بعد از اینکه پس از تقریبا 40 سال زندگی در تبعید، میلان کوندرا، نویسنده اهل چک تابعیت وطنش را باز پس گرفت در سایه این آشتی و پیوند دوباره مرکز چک در فرانسه از رئیس کتابخانه مواراوی خواست تا این نمایشگاه را ترتیب دهد. لازم به ذکر است که کوندرا در جولای سال 2020 کتابخانه شخصی خود را به کتابخانه موراوی در برنو اهدا کرد تا امکان برگزاری این نمایشگاه فراهم شود.»

نمایشگاه نقاشی‌های میلان کوندرا در پاریس

مدیر نمایشگاه می‌‌گوید «این نقاشی‌ها دو دسته هستند؛ برخی برای روی جلد کتاب‌ها هستند که معروف و شناخته شده‌اند و برخی هم نقاشی‌های رنگی هستند که بیانگر ارتباط صمیمی و داستان شخصی زوج کوندرا است.»

میلان کوندرا در سال 1929 در برنو چک‌اسلواکی متولد شد. او در سال 1975 به دلیل فعالیت‌های سیاسی در کشورش و اخراجش از حزب کمونیست از چک‌اسلواکی به فرانسه فرار کرد و از آن زمان تاکنون در این کشور زندگی می‌کند. او مهم‌ترین آثارش را که شامل کتاب‌های «خنده و فراموشی، 1979»، «سبکی تحمل‌ناپذیر هستی، 1984»، «هنر رمان، 1986» و «جاودانگی، 1990» می‌شود در فرانسه به چاپ رساند.

نمایشگاه نقاشی‌های میلان کوندرا در پاریس

در سال 1979 دولت وقت چکسلواکی تابعیت کوندرا را لغو کرد و آثار این نویسنده در زادگاهش ممنوع اعلام شد. کوندرا دو سال بعد موفق شد تابعیت فرانسوی بگیرد. با این حال در سال گذشته میلادی جمهوری چک تابعیت زادگاه کوندرا را پس از 40 سال به او بازگرداند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...