نشست نقد و بررسی رمان «شکارچیان ماه» نوشته محمدرضا بایرامی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در این نشست رضا امیرخانی، احمد دهقان، حسین فتاحی، ابراهیم زاهدی مطلق، داوود امیریان، خسرو باباخانی، مصطفی محمدی و قاسمعلی فراست در حضور نویسنده به بیان دیدگاه خود درباره این اثر پرداختند.



به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، مهدی رسولی، مدیر گروه ادبی «اکنون» (به عنوان برگزارکننده این نشست)، درباره کتاب «شکارچیان ماه» محمد رضا بایرامی گفت: این کتاب در فضای پس از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران رخ می‌دهد و وقایع دفاع‌ مقدس از زبان نگهبان یک شرکت بازگو می‌شوند. شخصیت اصلی کتاب صابر سلوکی نام دارد، اهل محلۀ نازی‌آباد تهران و اصالتا از شهرستان تاکستان (توابع استان قزوین) است. او در سال‌های ابتدایی جنگ پشت کنکوری بود که یکی از دوستانش به نام یوسف به جبهه می‌رود و خیلی زود خبر شهادتش می‌رسد و این موضوع بر او تأثیر زیادی می‌گذارد.

او با بیان اینکه اگرچه آقای بایرامی در نوشتن کتاب از تخیل بهره گرفته است و نمی‌توان اصل کتاب را مطابق با واقع دانست، اما کلیت کار برگرفته از شخصت‌هایی واقعی هستند، گفت: شهید احمد کاظمی، شهید هاشمی و عملیات‌هایی که در منطقه هور رخ داده در این کتاب به نگارش درآمده، کاری بر اساس واقعیت است که نویسنده از قوه تخیل هم استفاده می‌کند.

حسین فتاحی نیز در این مراسم گفت: بایرامی به ادعای دوست و دشمن، ذاتاً نویسنده دانست. فتاحی ضمن تفاوت قائل شدن بین نویسنده و هنرمند، بایرامی را جزء ۱۰ هنرمند برتر کشور در زمینه داستان و صاحب سبک و نگاه منحصر به فرد خود دانست.

قاسمعلی فراست ضمن «مادر» دانستن ادبیات نسبت به همه علوم انسانی گفت: بایرامی نویسنده است و حتی اگر بگوید نمی‌نویسم، نمی‌تواند ننویسد، زیرا ادبیات زندگی بایرامی است. بایرامی جزء معدود نویسندگان ماندگار ماست. احساس دین او به جنگ و پایمردی او برای ترویج معارف دوران جنگ قابل تقدیر است.

خسرو باباخانی به طنز گفت: بایرامی از کتاب‌هایش بهتر است. کسی که بسیار کار کرده و رنج کشیده. و در چند سالی که در جنگ بوده تاثیرات عمیقی از جنگ گرفته است. «کوه مرا صدا زد» بایرامی کتابی فوق‌العاده لطیف و انسانی است. «پل معلق» بایرامی شاهکار بی‌همتاست. «هفت روز آخر» کتابی خارق‌العاده است. کتابی که مورد بی مهری قرار گرفته است. کتابی که شاهکار است. و حیف است کم دیده شود. این کتاب به حق خودش نرسید. بایرامی در کنار تمام محاسنش، بسیار طناز است. و من متأسفم که این طنازی او در کارهایش نیست. حرف آخرم این است که افتخار می‌کنم با این گروه از نویسندگان که امروز این‌جا جمع شده‌اند، هم‌عصر هستم.

ابراهیم زاهدی مطلق هم گفت: من کتاب را دو بار خواندم. من این کتاب را کتاب دفاع مقدس نمی‌دانم. اگرچه زمینه آن جنگ است؛ اما این کتاب، خود ادبیات است فراتر از موضوع جنگش. از نظر من اگر بخواهیم حرف این کتاب را بدانیم، می‌توانم بگویم: «وابستگی زندگی همه افراد جنگ پس از پایان جنگ به جنگ است.» کاری که آقای بایرامی انجام می‌دهد شبیه به فیلم‌ساز آخرالزمانی کریستوفر نولان است. بایرامی به زیبایی این فضا را در ادبیات طرح و آن را جمع می کند. درباره شهید باکری بهتر از این نمی‌شد به او خدمت کرد. من بایرامی را تحسین می‌کنم که هم ادبیات خلق کرده و هم شخصیتی واقعی را در کتابش به یک آدم فوق‌العاده تبدیل کرده است.

احمد دهقان نیز درباره بایرامی و نویسندگان هم‌نسلش گفت: باهوش‌ترین نویسنده ایران کیست؟ می‌گویم: رضا امیرخانی. اگر بگویند پرمطالعه‌ترین نویسنده کیست؟ می‌گویم: حسین فتاحی است. اگر طنازترین نویسنده را بخواهند، خواهم گفت: داوود امیریان. و اگر بگویند نویسنده‌ترین نویسنده نسل شما کیست؟ خواهم گفت: رضا بایرامی. او سخنران نیست. ما در ایران نویسنده زیاد داریم. اما هنرمند نه. تولیدکننده نیستند. تولستوی و همینگوی نیستند. و من اگر قرار باشد از خدا شکایتی کنم، به او خواهم گفت: چرا بایرامی را در بدترین شرایط زمانی و مکانی ایران به دنیا آوردی؟! حیف نبود این آدم کم دیده شود؟!

داوود امیریان در این نشست گفت: ایشان و داوود غفارزادگان بسیار به من داستان آموخته‌اند. تمام کارهای ایشان را خوانده‌ام. «هفت روز آخر» او را ۱۵ بار خواندم و حیرت‌انگیز است. «پل معلق» و یا نوشته ایشان درباره شهید احمد کاظمی بسیار عالی است. من هم معتقدم که طنازی ایشان باید بیشتر در کارهای ایشان بیاید. نکته دیگر که بایرامی را با دیگران متفاوت می‌کند، تجربه زندگی اوست؛ پر از ماجرا و بسیار نویسنده.

مصطفی محمدی با نویسنده خواندن بایرامی گفت: ما تا خرخره در کتاب‌های جنگیم که در بسیاری از آنها مطالب اغراق‌آمیز و دارای تصاویر غیرواقعی است. اما کتاب‌های بایرامی چنین نیست. چه به لحاظ کیفی و چه کمی بسیار نوشته‌های ایشان متفاوت از بقیه است.

او همچنین گفت: در سخت‌ترین ایام زندگی‌اش، این کتاب را منتشر کرد و از این بابت بسیار خوشحال شدم.

رضا امیرخانی هم در پایان این نشست، ضمن یگانه خواندن این نشست گفت: در این زمانه وانفسا، این که به خاطر کتاب دور هم جمع می‌شویم بسیار باعث خوشحالی است. و این یک فرصت بسیار مغتنم است. باید از دوستان مخاطب تشکر کنیم که اصل ماجرا هستند. من فقط یک نکته می گویم: کتاب آقای بایرامی ادبیات است، و قرار نیست هر شخصیت داستانی کتاب ایشان، مابه‌ازای بیرونی داشته باشد و با چهارتا میخ به چیزی بچسبد.

«شکارچیان ماه» با شمارگان ۱۲۵۰ نسخه در ۳۸۰ صفحه از سوی انتشارات سوره مهر منتشر شده است.

^{................} تجربه‌ی زندگی دوباره ^{...............}