"گونتر گراس" در جواب به دعوت مردم لهستان برای سفر به این کشور همزمان با تولد 80 سالگی‌اش گفت: «بهترین هدیه مردم به تولدم، عدم حضورشان در انتخابات 21 اکتبر لهستان است.» 
   
این نویسنده آلمانی برنده نوبل که از سوی مردم لهستان دعوت شده تا 16 اکتبر، همزمان با هشتادمین سالروز تولدش به این کشور سفر کند، ضمن استقبال از این دعوت،گفت: اتحاد مردم لهستان در عدم حضورشان در انتخابات 21 اکتبر لهستان زیباترین هدیه آنها به جشن تولد 80 سالگی‌ام خواهد بود.

"گراس" در ادامه افزود: «از اینکه بتوانم برای تولدم به لهستان بیایم و در جشن تولدم، دوستانم را ملاقات کنم، باعث خوشحالی من خواهد بود.»

به گزارش فارس به نقل از خبرگزاری فرانسه، «گراس» سال 1927، در شهر گدانس که آن زمان شهری آزاد به نام «دانتسیگ» بود، متولد شد، این شهر که آن زمان قلمرو آلمانی‌ها بود، پس از جنگ جهانی دوم به لهستان هدیه شد.

مردم این شهر که اکثر آنها به زبان آلمانی صحبت می‌کنند، تصمیم دارند تا طی سه روز تولد "گراس" را جشن بگیرند.

زمانی که برندا و معشوق جدیدش توطئه می‌کنند تا در فرآیند طلاق، همه‌چیز، حتی خانه و ارثیه‌ خانوادگی تونی را از او بگیرند، تونی که درک می‌کند دنیایی که در آن متولد و بزرگ شده، اکنون در آستانه‌ سقوط به دست این نوکیسه‌های سطحی، بی‌ریشه و بی‌اخلاق است، تصمیم می‌گیرد که به دنبال راهی دیگر بگردد؛ او باید دست به کاری بزند، چراکه همانطور که وُ خود می‌گوید: «تک‌شاخ‌های خال‌خالی پرواز کرده بودند.» ...
پیوند هایدگر با نازیسم، یک خطای شخصی زودگذر نبود، بلکه به‌منزله‌ یک خیانت عمیق فکری و اخلاقی بود که میراث او را تا به امروز در هاله‌ای از تردید فرو برده است... پس از شکست آلمان، هایدگر سکوت اختیار کرد و هرگز برای جنایت‌های نازیسم عذرخواهی نکرد. او سال‌ها بعد، عضویتش در نازیسم را نه به‌دلیل جنایت‌ها، بلکه به این دلیل که لو رفته بود، «بزرگ‌ترین اشتباه» خود خواند ...
دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...
من از یک تجربه در داستان‌نویسی به اینجا رسیدم... هنگامی که یک اثر ادبی به دور از بده‌بستان، حسابگری و چشمداشت مادی معرفی شود، می‌تواند فضای به هم ریخته‌ ادبیات را دلپذیرتر و به ارتقا و ارتفاع داستان‌نویسی کمک کند... وقتی از زبان نسل امروز صحبت می‌کنیم مقصود تنها زبانی که با آن می‌نویسیم یا حرف می‌زنیم، نیست. مجموعه‌ای است از رفتار، کردار، کنش‌ها و واکنش‌ها ...