در زمان کار ‏به هر یک از همکاران خود القا می‌کرد که تو در رشته خودت بهترین هستی و باید ‏بهترین کارها را ارائه بدهی

کتاب نیوز: مسعود فراستی، سیدعلی میرفتاح و جهانگیر خسروشاهی در مراسم ‏گرامیداشت سالروز شهادت سید شهیدان اهل قلم در سالن حجاب در میزگردی به بیان برخی خاطرات و دیدگاه های سید شهیدان اهل قلم پرداختند.

فراستی با اشاره به نوع خاص فعالیت فرهنگی شهید آوینی، تصریح کرد: آوینی دعوای فرهنگی راه ‏می‌انداخت یعنی به همه امکان ارائه نظرات، تضارب آرا و گفتمان را در مورد مسائل ‏فرهنگی می‌داد و معتقد بود در این فضا اندیشه‌های افراد رشد پیدا می‌کند و افراد اینگونه می‌توانند ‏راه درست فکر کردن را بیاموزند.‏
سید مرتضی آوینی فضایی برای گفتگوی جدی و مفید فرهنگی را در جامعه نیز ‏گسترش داد و می‌خواست از این راه راهکارهای جدید و موثر برای برنامه‌های فرهنگی را ‏سازماندهی کند. شهید آوینی مخالف ارتباط مستقیم فرهنگ با سیاست بود و در حالی که فرهنگ ‏را هویتی مستقل از سیاست می‌دانست، اعتقاد داشت فرهنگ حتی دنباله‌رو سیاست ‏نیست و مبارزه فرهنگی را سیاسی نمی‌کرد.‏

فراستی با اشاره به اینکه همواره دشمنی‌های فراوانی علیه شخصیت و آراء شهید ‏آوینی در زمان حیاتش وجود داشت، یادآور شد: تلاشهای زیادی برای ترور فرهنگی ایشان صورت گرفت اما ‏آوینی با همه سختیها ایستاد و کارکرد. نوشته‌های او و آثارش به ویژه در نشریه سوره، از معدود تالیفاتی بود که بعد از انقلاب و در جریانهای فرهنگی موثر بود و توانست فضای ‏فرهنگی خاصی را ایجاد کند.

این منتقد سینما در مورد نحوه کار شهید آوینی در عرصه فیلم اظهار داشت: در زمان کار ‏به هر یک از همکاران خود القا می‌کرد که تو در رشته خودت بهترین هستی و باید ‏بهترین کارها را ارائه بدهی در برخورد با فیلمبردار، تدوین‌گر، صدابردار و اغلب همکاران ‏اینگونه بود و می‌خواست فیلمها همیشه چیز جدیدی را نشان بدهد. معتقد بود این ‏دوربین باید به دنبال حقایق نادیده باشد.‏ سید مرتضی به همه افراد اجازه پیشرفت، خطا کردن و اصلاح را ‏می‌داد. وی در کار به همکاران توصیه می‌کرد که راههای تازه را تجربه کنند و یادآوری می‌کرد ‏که سعی کنند همواره در حال پیشرفت و صعود باشند.‏

حرفها و نوشته‌های آوینی رنگ و ‏بوی زمانی را داشت که در آن زندگی می‌کرد، پافشاری کورکورانه بر نظری خاص نداشت ‏و با پایبندی به یک سری اصول اخلاقی و اعتقادی، نگرشهای جدید و متفاوتی را که با ‏آنها روبرو می‌شد بررسی می کرد و حتی گاه نکات مثبت و کاربردی آنها را استخراج و ‏مورد استفاده قرار می‌داد.‏

فراستی با اشاره به برخی از خاطرات شهید آوینی و انتقاداتی که به آراء و آثار ایشان ‏وارد می‌شد، گفت: آوینی محدود به یک رای نبود، با دلیل و منطق، نظراتی را ‏عوض می‌کرد و از وضع موجود چیزی فراتر را می‌دید، اقتضائات زمانه را می‌دانست و ‏می‌گفت بدون شناخت اطراف و شرایط، نمی‌توانیم راه به جایی ببریم.‏

هرگاه کسی از آوینی می‌خواست کتابی را برای مطالعه به او معرفی کند اولین و ‏مهمترین کتاب پیشنهادی وی، قرآن بود و همواره بر مطالعه مفاهیم آیات قرآن تاکید می‌کرد و ‏می‌گفت مصباح الهدی در هر زمینه‌ای راهنمای افراد است.‏

سیدعلی میرفتاح نیز در این میزگرد گفت: سید مرتضی توانست میراث بسیار ارزشمندی را در زمینه نویسندگی و فیلم سازی از خود به جای گذارد.

وی با تاکید بر ناشناخته بودن میراث مکتوب و ‏ارزشمند این شهید بزرگوار اظهار داشت: گرچه فیلمها و سایر آثار صوتی – تصویری ایشان مورد ‏استقبال و توجه عمومی در جامعه قرار گرفته است ولی متاسفانه کتابهای تالیفی شهید آوینی ‏کمتر خوانده می‌شود.‏ آوینی ‏تمام آثارش را با زبانی قابل فهم برای عموم مردم و بدون نیاز به ضمیمه و شرح نوشته ‏است به گونه‌ای که همه اقشار جامعه می‌توانند به راحتی با نوشته‌های وی ارتباط برقرار ‏کنند و این ویژگی خاص و منحصر به فرد نوشته‌های او است.

بسیار ‏متین و مودب بود، اما در عین حال در کار بسیار صریح و بی‌پرده سخن می‌گفت. اهل نقد ‏بود و در بررسی مسائل به ویژه حوزه فرهنگ همیشه به دنبال ‏راهکارهای جدید برای اصلاح شرایط فرهنگی یا فرهنگ‌سازی بود.

وی با اشاره به اهمیت بسیار زیاد شهید آوینی به مشورت ‏در تمام کارهای هنری و به خصوص فعالیت هایی که عرضه عمومی داشت، خاطرنشان کرد: در نشریه سوره و در ‏سایر آثار و مطالب از نظرات همکاران و دوستانش استفاده می‌کرد و هر کاری یا مطلبی ‏را که فکر می‌کرد درست است بدون ترس از به خطر افتادن جایگاه خود، ارائه ‏می‌داد. 

جهانگیر خسروشاهی نیز در این مراسم اظهار داشت: در مدیریت کار، خط مشی خاص و مشخصی داشت و با ‏صبر و اخلاق نیکو گروههای کاری را رهبری می‌کرد، به گونه‌ای که همه علاقه‌مند بودند ‏تا او کارشان را نقد کند چراکه انتقادهای شدیدش گاه چنان با دلسوزی و به دور از تحقیر و ‏تندی بود که همکاران آن را عاملی برای پیشرفت خود می‌دانستند.‏

شایان ذکر است آیین بزرگداشت سید مرتضی آوینی، سید شهیدان اهل قلم بیستم فروردین در مجموعه فرهنگی حجاب و با حضور برخی مسئولان فرهنگی کشور، دوستان و همرزمان این شهید بزرگوار برگزار شد.

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...