فیلم سینمایی «رویای سهراب» درباره سهراب سپهری شاعر سرشناس ایرانی آماده نمایش شد.

به گزارش ایسنا، «علی قوی‌تن» درباره این فیلم گفت: «رویای سهراب» درباره یک شاعر نامدار و محبوب ایران است و قطعا مردم دوست دارند در فیلمی از «سهراب سپهری»، روایتی از او ببینند که در تصورات‌شان هست و از جهاتی هم ما ملزم هستیم که زوایای دیده‌نشده‌ای را از شخصیتی چون سهراب نشان بدهیم و این تقابل، کار فیلمساز را سخت می‌کند.

او گفت: فیلم «رویای سهراب» یک فیلم بیوگرافی نیست بلکه راوی زوایای پنهان و دیده نشده‌ای از سهراب سپهری است.

این کارگردان گفت: از سال ۹۰ دغدغه‌ام بود و دوست داشتم فیلمی درباره «سهراب سپهری» بسازم. دلیل سال‌ها توقف و تعمق من این بود که فکر کردم اگر کس دیگری این توان، دغدغه و تمایل را دارد، درباره سهراب فیلمی بسازد اما در نهایت قرعه به نام خود من افتاد. آخر سال ۹۶ برنامه‌ریزی کردیم تا پیش تولید را شروع کنیم و در اواخر بهار ۹۷، فیلمبرداری فیلم پس از صدور پروانه ساخت از معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی، به طور رسمی شروع شد و فیلمبرداری فیلم در کاشان و حوالی کاشان به‌انجام رسید.

او گفت: حساسیت‌هایم در ساخت فیلم براساس یافته‌های تحقیقاتی‌ام و این که بتوانم از این شاعر پرآوازه تصویری درست ارائه دهم، بیشترین دغدغه من در «رویای سهراب» بود. از طرفی تلاش کردیم تا کار بازیگران فیلم (که از بین چهره‌های پرکار و شناخته‌شده انتخاب شده بودند) در مدت زمانی که برای فیلمبرداری درنظر گرفته بودیم به اتمام برسد، اما قرارداد بازیگران فیلم تمام شد و کار به دلیل حساسیت‌هایی که ذکر کردم به اتمام نرسید.

قوی‌تن در ادامه گفت: سال گذشته به جشنواره فیلم فجر نزدیک شده بودیم و پیشنهادهایی جهت ارائه و شرکت فیلم در جشنواره مطرح شد اما از نظر من، فیلم کامل نبود و در واقع با آنچیزی که فکر می‌کردم باید باشد، فاصله داشت. در ادامه، در سال ۹۸ فرصتی دست داد تا گروه بازیگران و عوامل فنی را باردیگر دعوت به همکاری کردم و ۱۲ روز وقت گذاشتیم تا مرحله دوم فیلمبرداری انجام شود. سپس تدوین، صداگذاری و تصحیح‌رنگ و ... به انجام رسید و سرانجام فیلم حدود دو هفته پیش آماده نمایش شد.

قوی‌تن اظهار داشت: نظرمان این بود که فیلم در مهر ماه امسال اکران شود اما با وجود این که «رویای سهراب» فیلمی است که مردم دوست دارند آن را ببینند، شرایط اکران سینماها به گونه‌ای ست که گویا سینماهای سرگروه تا اواخر سال جاری بسته شده و نیز فکر حضور در جشنواره فیلم فجر امسال هم از طرف سازندگان این پروژه و دوستداران سهراب، ما را بر آن وا می‌دارد که جایگاه جشنواره‌ای فیلم «رویای سهراب» را نیز در نظر بگیریم که البته اگر نگاه و سیاست‌های جشنواره فیلم فجر به سمت فیلم‌های فرهنگی باشد و ناکامی نصیب‌مان نشود. در این زمانه سخت ما جرأت کردیم و دو سال برای ساخت یک فیلم فرهنگی از مال و جان‌مان مایه گذاشتیم، حالا می‌ماند که در این گیرودار عجیب و غریب، سکاندارها و اختیارداری سالن‌های سینماها چطور همراهی کنند تا فیلم برای مردم به نمایش در آید.

او گفت: بنیاد سینمایی فارابی از پیش تولید تا همین الان، دلسوزانه ما را همراهی کرده است. بحث من صرفا حمایت مادی نیست. مسئولان بنیاد سینمایی فارابی دوستانه همراهی کردند و نشان دادند که به دنبال تولید فیلم‌های ارزشمند و فرهنگی هستند. در زمان ساخت فیلم سینمایی «رویای سهراب» مشوق ما بودند و احساس می‌کردیم حمایتی پشت این نوع سینماست. امیدوارم سکانداران سالن‌های سینمایی کشور و همچنین مسئولان جشنواره‌های داخلی، فیلم‌های فرهنگی را به بهای سرگرمی تماشاگران رها نکنند، چون ما باید مخاطب بسازیم.

مهدی سلطانی، بهاره کیان افشار، لاله اسکندری، ترلان پروانه، مینا جعفرزاده، حسین محمدیان، فروغ امجدی، ابوالفضل میری، غزاله اکرمی،داود خلیلی، حسن علیرضایی، مرتضی مرتضایی، شادی عزیزی، مهرداد داوری، فاطمه کرمپور بازی‌گران اصلی و عرفان پری‌رخ، دنیا روحی، امیریاسان مدبرنیا بازی‌گران خردسال این فیلم سینمایی هستند.

عوامل فیلم «رویای سهراب» عبارتند از: نویسنده و کارگردان و تهیه‌کننده: علی قوی‌تن، مدیر فیلمبرداری: ساعد نیک‌ذات، طراح صدا: بهروز شهامت، طراح چهره‌پردازی: رحیم مهدیخانی، برنامه‌ریز و دستیار اول: رامین مشکین‌مقدم، دستیار دوم کارگردان: امیررضا کرمپور، مجری طرح: حامد قوی‌تن، جانشین تولید: مجتبی بهرامی، دستیاران تولید: میثم یکتا، امیرحسین خوانساری، یوسف احمدی، عکاس: حسن ناحی، دستیار اول فیلمبردار: سعید خادمی، اجرای طراحی صحنه: حسین محمدیان، دستیاران طراح صحنه: حمید پروانی، فاطمه توفیقی، دستیار طراح لباس: آیدا پوراکبر، اجرای چهره‌پردازی: مجید وثیقی، نازنین سرابی، مهسا خوش‌سلوک، منشی صحنه: آناهید روستا.

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...