انجمن قلم آمریکا فهرست کامل برندگان جوایز ادبی سالانه خود را اعلام کرد. بر اساس اعلام این انجمن، پرسیوال اورت [percival everett] نویسنده پرکار و برنده جوایز متعدد، جایزه جین آستین، ویژه اثری دارای اصالت، شایستگی و تاثیرگذاری را دریافت کرد.

پرسیوال اورت [percival everett] دکتر نه» [Dr. No

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، فهرست برندگان جوایز ادبی سالانه انجمن قلم آمریکا به شرح زیر اعلام شد:

پرسیوال اورت برای «دکتر نه» [Dr. No] برنده جایزه 75 هزار دلاری جین آستین شد. این جایزه به «یک اثر بلند از هر ژانری به دلیل اصالت، شایستگی و تاثیرگذاری» اهدا می‌شود. این کتاب همچنین نامزد نهایی جایزه حلقه ملی منتقدان کتاب داستانی است.

حفیظه آگوستوس گیتر برای «دوران سیاه» [The Black Period] جایزه کتاب باز را دریافت کرد. این جایزه به کتابی در هر ژانری از نویسنده‌ای رنگین‌پوست داده می‌شود.

اسکار هوکیه برای «فراخوانی برای رقص پتو» [Calling for a Blanket Dance] برنده جایزه همینگوی شد. این رمان ویژه رمان اولی‌هاست.

مورگان تالتی برای «یک شب از زندگی رِز» [Night of the Living Rez] برنده جایزه روبرت بینگهام شد. این جایزه ویژه اولین مجموعه داستان کوتاه است.

ایو فیربنکس برای «وارثان: پرتره‌ای خودمانی از محاسبات نژادی در آفریقای جنوبی» [The Inheritors] برنده جایزه جان کنت گالبریث شد. این جایزه ویژه برترین اثر غیرداستانی است.

فلورانس ویلیامز برای «قلب شکسته: سفری شخصی و علمی» [Heartbreak: A Personal and Scientific Journey] ویلیامز جایزه ای. او. ویلسون، ویژه نوشته‌های علمی را دریافت کرد.

روبین کاست لوییس برای «تحقق کامل درماندگی» [To the Realization of Perfect Helplessness] برنده جایزه وولکر، ویژه مجموعه شعر شد.

دانیل بورزوتسکی برای ترجمه «مروارید گمشده» [The Loose Pearl] اثر پاولا لاباسا نونز، برنده جایزه شعر ترجمه شد.

تیفانی تسائو برای ترجمه «رویاهای بودایی مردمی از بلومینگتون» [People from Bloomington] جایزه ترجمه را دریافت کرد.

جودیت تورمن برای «زن چپ دست» [A Left-Handed Woman: Essays] برنده جایزه دیامونشتاین اشپلووگل شد که ویژه هنر مقاله‌نویسی است.

دن کارناس برای «دیلا تایم: زندگی و زندگی پس از مرگ جی دیلا، تهیه‌کننده هیپ‌هاپ که ریتم را بازآفرینی کرد» [Dilla Time: The Life and Afterlife of J Dilla] برنده جایزه ژاکلین بوگراد ولد، ویژه زندگی‌نامه رسید.

................ هر روز با کتاب ...............

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...